Στην Αθήνα επέστρεψε αυτές τις ημέρες από τη Ρώμη ο Γιάννης Κουνέλλης, ο οποίος συμμετέχει στην επικείμενη έκθεση «A Thousand doors» στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνάντησε τον διεθνή καλλιτέχνη, από τους πρωτεργάτες της arte povera, και με παρουσία πάντα στην πρώτη γραμμή της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.

Μόλις ολοκλήρωνε με τον βοηθό του την εγκατάστασή του με τα βιβλία, σε ένα παράθυρο της Γενναδείου, όταν σχολίασε γελαστός κι ολιγομίλητος:

«Είχα κάνει αυτό το έργο με τα βιβλία πριν είκοσι χρόνια στην Πράγα κι αργότερα στο Σαράγεβο. Τα βιβλία είναι σαν τις πέτρες... Και μ' αυτά επίσης κλείνεις το φως. Έπρεπε να φτιάξω και μια ξερολιθιά όπως είχα κάνει το 1969, αλλά εδώ δεν μου επιτρέπει ο χώρος».

Η λεπτοφυής, πολυεπίπεδη αφήγηση του έργου του, αλλάζει την ακαδημαϊκή αντίληψη του χώρου σε λαϊκό τοπίο, σε αγροτικό τοπίο.

Στα πιο ασυνήθιστα μέρη κτιρίων, έχει κρεμάσει μαύρα παλτά, έχει τοποθετήσει τσουβάλια με κάρβουνο, φτηνά γυαλιά οράσεως, όπως είχαμε την ευκαιρία να δούμε πριν από δυο χρόνια σε μια σπάνια στην Ελλάδα ατομική έκθεσή του, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

Τίποτε τυχαία, τίποτε χωρίς μελέτη και πάντα με το μέρος του μεροκαματιάρη, του ανθρώπου του μόχθου. Είτε τοποθετήσει αντικείμενα σε μια πόρτα ή σ' ένα παράθυρο όπως εδώ με τα βιβλία που συνέλεξε από το Μοναστηράκι και έδωσε τον όγκο που ήθελε στο έργο:

«Με χειρονομίες σαν λιτανεία, το ένα βιβλίο πάνω στο άλλο, μέχρι που έκλεισε το παράθυρο σε ύψος ανάλογο με την κλίμακα του ανθρώπου» περιέγραψε o ίδιος.

- Η ιδεολογία σας δεν ξεφεύγει ποτέ από τον άνθρωπο κ. Κουνέλλη;

- «Μπορεί σήμερα να είναι ντεμοντέ αλλά για μένα που είμαι ουμανιστής, αυτή η ιδέα είναι η αρχή και το τέλος του προβληματισμού μου. Στις μέρες μας ζούμε χωρίς τη διαλεκτική θεώρηση, όλα γίνονται διακοσμητικά όμως το να κρατήσεις τη διαλεκτική σου σε παγκόσμια κλίμακα, αυτό είναι ένα πρόβλημα» απαντά στην ερώτηση ο κορυφαίος εικαστικός.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ / ΦΩΤΟ: ΕΘΝΟΣ