Η ζωγραφική και η μουσική συνυπάρχουν ιδιαιτέρως εκφραστικά στα τέσσερα έργα μεγάλων διαστάσεων του Σάββα Πουρσανίδη που παρουσιάζονται στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.

Οι άκρως θεατρικές και επιβλητικές συνθέσεις του ζωγράφου συνομιλούν με το ζωγραφικό έργο του κορυφαίου Ελληνα σκηνογράφου, Βασίλη Φωτόπουλου, υπό τον γενικό τίτλο «Πάθη σωμάτων».

Στους πίνακες του ζωγράφου Σάββα Πουρσανίδη πρωταγωνιστούν οι μουσικοί οι οποίοι, γυμνοί σαν αρχαίοι ήρωες, παράγουν τέχνη πάνω στη μεγάλη σκηνή του κόσμου, με αποκλειστικό υλικό το κάρβουνο πάνω σε καμβά ειδικής προετοιμασίας από τον ίδιο τον ζωγράφο.

Οι μουσικοί του Πουρσανίδη με τα σώματά τους τα ίδια σπρώχνουν το σκοτάδι της βαρβαρότητας και επιβάλλουν το φως της τέχνης τους. «Στην ενότητα αυτή κυρίαρχο ρόλο έχουν μουσικοί που παίζουν πάνω στη σκηνή, στη σκηνή του κόσμου» εξηγεί ο καλλιτέχνης.

«Οι μουσικοί είναι γυμνοί, αποκαλυπτικοί. Παίζουν με όλη τους τη δύναμη καθώς γίνονται ένα με το όργανό τους και ''μάχονται'' ενάντια σε ένα μαύρο φόντο. Τους παρακολουθούμε από τα παρασκήνια...».

«Δράμα της ύπαρξης»

Οι τεράστιοι, χειροποίητοι καμβάδες του Πουρσανίδη λειτουργούν σαν «σκηνή η οποία μέσα από φώτα και σκιές, μέσα από σιωπές και αιφνίδιους ήχους, ανα-παριστά το συνεχώς αναβαλλόμενο και διαρκώς παρόν δράμα της ύπαρξης», αναφέρει ο επιμελητής της έκθεσης, Μάνος Στεφανίδης, επ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, και συνεχίζει:

«Τα σώματα οργανώνουν χώρους, οι χώροι εξαπλώνονται απειλητικοί, η δράση των σωμάτων εν χώρω οδηγεί, τέλος, σε μιαν ιδιότυπα θεατρική ατμόσφαιρα».

Αυτό που βλέπουμε είναι «γυμνές φιγούρες μουσικών, έναν θίασο καταραμένων εορταστών που έρχονται από το πουθενά με τα έγχορδα και τους ζουρνάδες τους για να καταλήξουν σ' ένα ζωγραφικό inferno.

Καμία σωτηρία πουθενά. Ιδωμένα τα σώματα υπό έκκεντρες οπτικές γωνίες αιφνιδιάζουν τον θεατή και ταυτόχρονα δημιουργούν αξιοπρόσεχτη ανησυχία. Η επίτευξη του υποδόριου φόβου είναι το μεγάλο κέρδος αυτής της αντισυμβατικής όσο και συνειδητά αναχρονιστικής ζωγραφικής.

Ο Πουρσανίδης δεν ενδιαφέρεται για το παρόν, μόνο το παρελθόν τον εμπνέει επειδή εκεί κρύβονται τα μυστικά της μεγάλης δημιουργίας. Τα πράγματα πρέπει να ξαναγίνουν μαγικά αλλιώς δεν έχουν λόγο ύπαρξης».

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ