Το μουσικό του σύμπαν είναι φτιαγμένο από ακριβά υλικά, γεμάτο με χρώματα από τη γενέθλια πόλη του, τα Αδανα, περιπλανήσεις από την Κωνσταντινούπολη και ήχους από την καρδιά της Νέας Υόρκης όπου μένει τα τελευταία χρόνια.

Ο Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ, όμως, επιμένει από την πλευρά του, ότι «το σώμα μου είναι η πόλη μου».

Δεξιοτέχνης του νέι, συνθέτης, ερμηνευτής και άλλες τόσες ιδιότητες που αφορούν την τέχνη του μπορούν να σταθούν δίπλα στο όνομά του.
 
Ο τουρκοαιγύπτιος, παγκόσμιος μουσικός έχει ζυμώσει τη δημιουργία του στο σταυροδρόμι της Δύσης και της Ανατολής με τρόπο που του χάρισε παγκόσμια αναγνώριση και αποδοχή. Η δικαίωση όμως για το έργο του έρχεται από τον κόσμο που έχτισε μέσα του και όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ»:
 
«Στην πραγματικότητα, πάντα λέω ότι ζω μέσα στο σώμα μου, εσωτερικά, οπότε δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία πού βρίσκομαι εξωτερικά. Το να ζω στην Αμερική με βοήθησε στο να πάω ακόμη πιο βαθιά μέσα μου».

Αν και κατοικεί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού εξακολουθεί να είναι αφοσιωμένος στην παράδοση της Ανατολής. Πώς ευνοείται όμως η δημιουργία του στον θόρυβο αυτής της μεγαλούπολης;

Οταν πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη Νέα Υόρκη, το όνειρό του ήταν να πάει στο Μπέρκλεϊ και να ασχοληθεί με την τζαζ, το είδος μουσικής που λατρεύει.

Επρεπε όμως να παρακολουθεί εννέα ώρες την ημέρα μαθήματα και όπως εξηγεί ήταν αδύνατον να ακολουθήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Για τον Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ η μουσική είναι μία και ενιαία.

«Εγκατέλειψα αυτό το όνειρο αλλά μετά έφτιαξα μια μπάντα παίζοντας μουσική της Ανατολής και καλλιέργησα τα στοιχεία που υπήρχαν ήδη μέσα μου.

Είχα ξεκινήσει με τη μουσική πολύ μικρός στην Τουρκία, είχα ήδη αρκετά χρόνια πείρας και αυτό που κέρδισα ζώντας στην Αμερική, πιο πολύ κι απ' τα εξωτερικά ερεθίσματα που πήρα, είναι ότι έσκαψα μέσα μου και έφερα στην επιφάνεια και καλλιέργησα ό,τι υπήρχε στην ψυχή μου».

Με τη μουσική του επιχειρεί να φέρει την εσωτερική γαλήνη στο κοινό του. Τη δική του ισορροπία τη βρίσκει μέσα από το τάι τσι και τη γιόγκα.

Η πνευματική του αναζήτηση όμως ξεκινάει από το τάγμα των σούφι. Ολα αυτά βρίσκουν τους δρόμους για να αποτυπωθούν στα τραγούδια του γιατί όπως λέει ο Τεκμπιλέκ:

«Η γιόγκα εκφράζει την ένωση του εσωτερικού εαυτού με τον απώτερο εαυτό και το τάι τσι με βοηθά στην αρμονία, πνευματική και σωματική. Πιστεύω ότι το μόνο όργανο στη μουσική είναι το σώμα μας.

Ακόμη κι αν παίζουμε κάποιο όργανο, αυτό είναι συνδεδεμένο με το σώμα - όργανό μας, είναι η προέκτασή του. Ο,τι και να κάνουμε, η μουσική βγαίνει από μέσα μας, είναι το κορμί μας και το πνεύμα μας. Οπότε αυτές οι ασκήσεις πνευματικής πειθαρχίας με βοηθάνε στο να είμαι περισσότερο σε αρμονία και σύνδεση με τον εαυτό μου».

ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ