Η παρουσία της Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017 αποτελεί πλέον ένα ενδεχόμενο που δεν μπορεί να αποκλειστεί. Αν μάλιστα έχει απέναντί της τον Φρανσουά Ολάντ, μπορεί και να εκλεγεί πρόεδρος.

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μετανάστευση αποτελεί μια από τις βασικές ανησυχίες των ψηφοφόρων που εκφράζουν την πρόθεση να ψηφίσουν την πρόεδρο του Εθνικού Μετώπου. Και αυτό αποτελεί έναν πραγματικό πονοκέφαλο για τα κόμματα τόσο της κεντροδεξιάς όσο και της κεντροαριστεράς.

Όπως γράφει στη Φιγκαρό η Μαλικά Σορέλ-Σιτέρ, πρώην μέλος του Ανωτάτου Συμβουλίου για τη μετανάστευση και συγγραφέας του βιβλίου «Μετανάστευση, ενσωμάτωση: η γλώσσα της αλήθειας», το δημιούργημα που εισήγαγε ουσιαστικά στην πολιτική σκηνή ο Φρανσουά Μιτεράν το 1984, και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε από όλα τα κόμματα προκειμένου να αποφύγουν να τοποθετηθούν για τη μετανάστευση, ετοιμάζεται να καταβροχθίσει τους μαθητευόμενους μάγους.

Παρόλα αυτά, το πολιτικό προσωπικό εξακολουθεί να αρνείται να αναγνωρίσει ότι πληρώνει τη χρόνια ανικανότητά του να αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος της μετανάστευσης.

Ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, που κατρακυλάει στις δημοσκοπήσεις, όφειλε τη δημοτικότητά του στην τολμηρή του γλώσσα για το θέμα της μετανάστευσης, στις απόψεις του υπέρ των ρεπουμπλικανικών αξιών και κυρίως της κοσμικότητας, καθώς και στο πολιτικό του θάρρος. Όταν ανέλαβε όμως την πρωθυπουργία, απέδειξε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις.

Αυτή ακριβώς η διαφορά οδήγησε και τον Νικολά Σαρκοζί στην πτώση του. Ο τελευταίος είχε εκλεγεί με την υπόσχεση ότι θα έκανε και πάλι τους Γάλλους υπερήφανους για τον πολιτισμό τους και τις παραδόσεις τους.

Μόλις εξελέγη, όμως, έκανε το αντίθετο: η πολιτισμική ποικιλία αναγορεύτηκε σε δόγμα, οι διορισμοί έγιναν με εθνοφυλετικά κριτήρια, περιφρονήθηκε με λίγα λόγια η ρεπουμπλικανική αξιοκρατία για την οποία οι Γάλλοι είχαν κάνει την Επανάσταση.

Οι Γάλλοι τον εκδικήθηκαν εκλέγοντας τον Ολάντ, όπως κάνουν τα παιδιά που κάνουν πέρα το πιάτο τους χωρίς να τα ενδιαφέρει τι θα τους σερβιριστεί στη συνέχεια. Και τώρα ετοιμάζονται να εκδικηθούν τον Ολάντ εμπιστευόμενοι τη Λεπέν και την υπόσχεσή της να τους απαλλάξει από μια «αναίσθητη» πολιτική τάξη.

Το 87% των Γάλλων θεωρούν πως οι πολιτικοί ενδιαφέρονται ελάχιστα ή καθόλου για τα καθημερινά τους προβλήματα. Στην πραγματικότητα, σημειώνει η αρθρογράφος, το μεγάλο λάθος των πολιτικών ήταν ότι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ακροδεξιό όποιον τολμούσε να αντιμετωπίσει με ριζοσπαστικό τρόπο τα ζητήματα της μετανάστευσης, της πολιτισμικής ενσωμάτωσης, της ταυτότητας και του έθνους.

Το Εθνικό Μέτωπο δεν χρειάζεται έτσι να δουλέψει. Δουλεύουν οι άλλοι γι' αυτό. Εξαιτίας της πολιτικής αυτών των «άλλων», το Εθνικό Μέτωπο ταυτίστηκε με την πατρίδα.

Αν οι Γάλλοι στραφούν προς το Εθνικό Μέτωπο, θα είναι αποκλειστικά λόγω των θέσεών του για το θέμα της μετανάστευσης-ενσωμάτωσης. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι με τις υπόλοιπες θέσεις διαφωνούν. Το 60% είναι αντίθετοι με την έξοδο από την ΕΕ, το 59% θέλουν το ευρώ.


ΠΗΓΗ: Le Figaro, ΑΠΕ-ΜΠΕ