Στη Σκανδιναβία αγαπούν το κρασί, αλλά με... μέτρο.

Γι' αυτό προτιμούν τα βιδωτά καπάκια, ώστε να διατηρούν τις φιάλες στο ψυγείο.

Σε κάποιες αγορές της βόρειας και δυτικής Ευρώπης, οι καταναλωτές δεν αγοράζουν το διαυγές ρευστό μέλι, αλλά το θολό και παχύρρευστο σαν βούτυρο.

Στην Κίνα, προκειμένου να ξεκινήσει κάποιος εξαγωγές, συνιστάται να μείνει στη χώρα για τουλάχιστον τρεις μήνες και να κάνει δεκάδες συναντήσεις, εις άγραν συνεργατών.

Πρέπει επίσης να έχει υπόψη του ότι επιβάλλεται να διαλέξει στοχευμένα μια πόλη αντί να έχει κατά νου συνολικά την κινεζική αγορά, που τόσες τοπικές ιδιαιτερότητες παρουσιάζει.

Γενικά, η εξαγωγική επέκταση μιας επιχείρησης θέλει προσεκτική μελέτη.

Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, "οι επιλογές γίνονται σχεδόν ...τυχαία", εξηγεί ο Μπάμπης Φιλαδαρλής, γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Εξαγωγέων Β.Ελλάδος επί 15ετία, διευθυντής του Ινστιτούτου Εξαγωγικών Ερευνών και Σπουδών, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Global Greece και σχεδιαστής της βάσης δεδομένων επιχειρηματικών πληροφοριών των γραφείων εμπορικών ακολούθων των ελληνικών πρεσβειών, agora.mfa.gr.

"Ασχολούμαι με τις εξαγωγές μια 25ετία και σε αυτό το διάστημα ...δεν έχει αλλάξει τίποτα", σημείωσε, σε συνέντευξη Τύπου, ενόψει της παρουσίασης του βιβλίου του "Ο Τζακ, η φασολιά και ...οι εξαγωγές".

'Οπως λέει, τις ελληνικές εξαγωγικές επιδόσεις περιορίζει το μέγεθος και η νοοτροπία των ελληνικών επιχειρήσεων, που παρότι στην πλειοψηφία τους είναι πολύ μικρές για να ανταποκριθούν επιτυχώς στον ανταγωνισμό, δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, αν και αυτό θα ήταν το "μυστικό" για να πετύχουν σημαντικά αποτελέσματα.

Βασικό ζήτημα, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είναι κι η ...κακιά στιγμή, δηλαδή το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των εξαγωγών σήμερα είναι εξαγωγές ανάγκης (λόγω κρίσης) και όχι ευκαιρίας, κάτι που αυξάνει την προχειρότητα στις επιχειρηματικές κινήσεις.

"Συχνά δεν επιλέγουμε τις αγορές-στόχους τεχνοκρατικά, αλλά τυχαία, π.χ., επειδή το διαβάσαμε κάπου ή το είπε κάποιος φίλος. Οι υποψήφιοι εξαγωγείς χρειάζονται κατεύθυνση, π.χ., έναν ΟΠΕ (σ.σ. Οργανισμός Προώθησης Εξωτερικού Εμπορίου), που να λειτουργεί σωστά", σημειώνει.

"Κρίσιμο ρόλο διαδραματίζει και η απουσία εθνικής στρατηγικής εξαγωγών, η οποία μπορεί να συνίσταται στην επιλογή λίγων προϊόντων με αξιόλογη παραγωγή, στη μελέτη ορισμένων νέων αγορών και στον σχεδιασμό διετούς συντονισμένου πλάνου προώθησης", λέει.

Το βιβλίο διατίθεται προς το παρόν μέσω της Global Greece και στα περιεχόμενά του περιλαμβάνονται:

• Πώς θα επιλέξει κάποιος τις καλύτερες αγορές και τη μέθοδο εισαγωγής σε αυτές,

• πώς θα βρει εμπορικές επαφές

• πώς θα προσαρμόσει το μείγμα μάρκετινγκ

• πώς θα εξασφαλίσει πληρωμές

• πώς θα δημιουργήσει ενδιαφέρον για ό,τι πουλάει, πού θα βρει υποστήριξη κτλ.