2014. Γυναίκες πρόσφυγες από τη Συρία, εξόριστες στη Βηρυτό «μίλησαν» για τό δράμα τους μέσα από την αρχαία ελληνική τέχνη.
 
Ανέβασαν, λοιπόν, την "Αντιγόνη" του Σοφοκλή, για να καταθέσουν τη θλίψη τους επειδή έφυγαν από την κατεστραμμένη -λόγω πολέμου- χώρα τους.

Οι 20 γυναίκες, οι οποίες εμφανίσθηκαν στο θέατρο Μεντίνα, δεν είχαν ως τώρα καμιά εμπειρία στην ηθοποιία και προέρχονται από συντηρητικό περιβάλλον.

"Η 'Αντιγόνη της Συρίας' μας επιτρέπει να εκφράσουμε τον καημό μας", εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο η 29χρονη Μόνα, που είχε ρόλο αφηγήτριας.

Ο αγώνας των γυναικών ενάντια στα φράγματα που θέτει η κοινωνία

Στην παράσταση οι ηθοποιοί παρουσίασαν τις οδυνηρές εμπειρίες τους μέσω των δοκιμασιών στις οποίες υποβλήθηκε η Αντιγόνη.

Ο Μοχάμαντ αλ-Άταρ, ο 33χρονος σκηνοθέτης της παράστασης, λέει πως ήθελε να δείξει "τη μάχη που δίνει σήμερα η γυναίκα της Συρίας".

Για τον λόγο αυτό προσάρμοσε το αρχαίο κείμενο στη σημερινή συριακή πραγματικότητα: στο έργο γινόταν λόγος για τις συλλήψεις στα κυβερνητικά σημεία ελέγχου και τις παρενοχλήσεις από τις ανταρτικές οργανώσεις.
 
Είναι με άλλα λόγια, η απεικόνιση της αναζήτηση ελπίδας και του αγώνα των γυναικών ενάντια στα φράγματα που τους θέτει η κοινωνία, αανφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
 
"Θεωρούσαμε πως ήταν πολύ δύσκολο να μοιραστούμε τον πόνο μας, αλλά μ' αυτό το έργο μπορέσαμε να τον εκφράσουμε και να μιλήσουμε γι' αυτόν".

Αυτό υπογραμμίζει η Μόνα, μια πρώην δασκάλα που έχασε τον καρκινοπαθή γιο της επειδή δεν μπορούσε να του εξασφαλίσει μια θεραπεία εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου.

Η αναζήτηση ελπίδας

Σε μια από τις σκηνές, μια νεαρή γυναίκα στη νότια επαρχία της Ντεράα, όπου το Μάρτιο του 2011 άρχισε η εξέγερση εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, εξεγείρεται.
 
Αφορμή; Το γεγονός ότι ο σύζυγός της την υποχρεώνει να φορέσει το νικάμπ, την ισλαμική γυναικεία ενδυμασία που κρύβει εντελώς το πρόσωπο.

Σε άλλη σκηνή, εξάλλου, μια πρόσφυγας επιχειρεί να πείσει τον ίδιο τον πατέρα της να την αφήσει να εργασθεί σε ένα... κομμωτήριο.

Η Φάντουα, μια 58χρονη χήρα και μητέρα πέντε παιδιών, εξηγεί πως ήταν πολύ απρόθυμη να δεχθεί να παίξει στην παράσταση, αλλά δέχθηκε μόνο και μόνο εξαιτίας της μικρής οικονομικής αποζημίωσης που της υποσχέθηκαν.

"Τώρα είμαι έτοιμη να παίξω ακόμη και δωρεάν", διαβεβαιώνει με υπερηφάνεια αυτή η Παλαιστίνια της Συρίας, η οποία έχασε έναν γιο που σκοτώθηκε από σφαίρες στον παλαιστινιακό καταυλισμό του Γιαρμούκ...