Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, δεχόμενος πιέσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας για τερματισμό της «συνταγής» που συνόδευε το πρόγραμμα διάσωσης, ζήτησε την περασμένη Άνοιξη βοήθεια από την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ για την ελάφρυνση μέρους του ελληνικού χρέους.

Η κα Μέρκελ ζήτησε από έναν διερμηνέα να μεταφράσει την φράση «ανακούφιση χρέους», σύμφωνα με άτομα που γνωρίζουν τα της συνάντησης. Και τότε είπε στον κ. Σαμαρά ότι «δεν ακούγεται και τόσο καλά στα Γερμανικά».

Η ατάκα αυτή, σύμφωνα με την Wall Street Journal, ήταν μια πρώιμη ένδειξη ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να περιμένει και μεγάλη επιείκεια από τους πιστωτές της.

Όπως αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα, η Ελλάδα, η πιο προβληματική οικονομία της ευρωζώνης, παραμένει «δεμένη» σε μια «μηχανή» διασώσεων που δεν συγχωρεί, η οποία κατασκευάστηκε υπό τις οδηγίες της Γερμανίας, και η οποία δίνει οικονομική βοήθεια ως αντάλλαγμα για εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και τακτικών ελέγχων.

Οι αυστηροί κανόνες του συστήματος συνέβαλαν στο να οδηγηθεί η ελληνική κυβέρνηση στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, το αποτέλεσμα των οποίων θα μπορούσε να ξαναστείλει τη χώρα στο χείλος της εξόδου από το ευρώ. Στις δημοσκοπήσεις, το κυβερνών κόμμα του κ. Σαμαρά έπεται του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υπόσχεται τέλος στη λιτότητα που έχει επιβάλει η Ευρώπη στην Ελλάδα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να το βρει ακόμα δυσκολότερο να «καταπιεί» τις μεταρρυθμίσεις εκείνες που αποδείχθηκαν πολύ «βαριές» για την κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, σημειώνει η WSJ. Όμως, οι Γερμανοί αξιωματούχοι λένε πως αν η Ελλάδα δεν συμφωνήσει στις μεταρρυθμίσεις, τότε δεν θα λάβει τα δάνεια που χρειάζεται για να αποφύγει την χρεοκοπία μέχρι το καλοκαίρι.

Ακόμα και αν ο κ. Σαμαράς καταφέρει να κερδίσει αυτήν την Κυριακή όμως, οι εντεινόμενες διαμάχες μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της δείχνουν το πόσο δύσκολο θα είναι για τον οποιονδήποτε Έλληνα ηγέτη να ικανοποιήσει την Ευρώπη και το ΔΝΤ χωρίς να προκαλέσει πολιτική αναταραχή στην Ελλάδα.

Η αυστηρή «συνταγή» της Γερμανίας για την ευρωζώνη ασκεί τέτοιες πιέσεις στα πιο αδύναμα μέλη της ευρωζώνης, που το 2015 απειλεί να γίνει ένα έτος πολιτικών εκρήξεων. Στον πιεσμένο ευρωπαϊκό Νότο, αναδυόμενες πολιτικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ισπανικό κόμμα Podemos αμφισβητούν τα μη δημοφιλή κυβερνώντα κατεστημένα.

Κατά την WSJ, το ανανεωμένο ελληνικό δράμα δείχνει το πώς τα μακροχρόνια οικονομικά προβλήματα της Ευρώπης μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε μια πολιτική και κοινωνική κρίση, διαβρώνοντας την εμπιστοσύνη στα κόμματα του κατεστημένου -και στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης- πυροδοτώντας ταυτόχρονα την άνοδο λαϊκιστών τόσο από την Αριστερά όσο και από τη Δεξιά.

Πολλοί ευρωπαίοι αξιωματούχοι έλεγαν πως η Ελλάδα διέπραξε «ύβρη» στην προσπάθειά της να τερματίσει τον έλεγχο των πιστωτών της προτού η χώρα διορθώσει την οικονομία της. Αν όμως ο κ. Σαμαράς χάσει στις εκλογές της Κυριακής, ο αυστηρός μηχανισμός της Ευρώπης θα είναι η «νέμεσή» του.

«Πάντα λέμε στις χώρες τις κρίσης να “παραμείνουν στον δρόμο τους”» και να συνεχίσουν τις επώδυνες πολιτικές εάν θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ, δήλωσε στη Wall Street Journal Γερμανός αξιωματούχος. «Όμως τους είναι δύσκολο. Και εμείς το μόνο που προσφέρουμε είναι το μαστίγιο».

Όπως αναφέρει η WSJ, ο Αντώνης Σαμαράς, ένας αβρός συντηρητικός που ταλαντεύεται μεταξύ της πολιτικής ικανότητας και του λαϊκισμού, κάποτε έβαλλε κατά των αυξήσεων των φόρων και των περικοπών δαπανών που απαιτούσε το Μνημόνιο.

'Οπως υπενθυμίζει η εφημερίδα, ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη με σύνθημα την αναδιαπραγμάτευση αλλά τελικά πήγε στο Βερολίνο και προσέφερε στη Μέρκελ ένα mea culpa. Προχώρησε σε εφαρμογή του προγράμματος, πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα αλλά η οικονομία αντιμετώπισε μεγάλη ύφεση και υψηλή ανεργία.

Όμως, η πρόοδος αυτή δεν «άγγιξε» τους Έλληνες, που την «πλήρωσαν» με υψηλούς φόρους και βαθιές περικοπές στους μισθούς, τις συντάξεις και την υγειονομική περίθαλψη. Στις ευρωεκλογές ο Σαμαράς ήρθε δεύτερος, πίσω από το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα και υποσχέθηκε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα σκληρά μέτρα.

Προτεραιότητα του Σαμαρά έγινε η έξοδος από τον «ζουρλομανδύα» του μνημονίου όσο το δυνατόν συντομότερα. Το σχέδιό του ήταν να αρνηθεί άλλα δάνεια διάσωσης μετά το 2014 και να βασιστεί στην έκδοση ομολόγων. Στην χειρότερη περίπτωση, θα ζητούσε προληπτική γραμμή πίστωσης από την Ευρώπη, ώστε να καθησυχάσει τους επενδυτές ομολόγων.

Όμως, ενώ όλες οι πλευρές αντιλαμβάνονταν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υλοποιήσει όλα τα απαιτούμενα πριν το τέλος του 2014, τελικά οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τη τρόικα στο Παρίσι δεν πήγαν όπως ήλπιζε ο πρωθυπουργός.

Έτσι, και με τον χρόνο να τελειώνει, ο Σαμαράς και οι στενοί σύμβουλοί του αποφάσισαν τον Δεκέμβριο πως η επιβίωση της κυβέρνησης απαιτούσε ένα «στοίχημα», το οποίο ήταν η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.

Το «στοίχημα» απέτυχε. Ο κ. Σαμαράς δεν μπόρεσε να αντικρούσει ένα επιχείρημα που υποστήριζαν πολλοί: η κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να βάλει τέλος στο μνημόνιο, να περιστείλει τα μέτρα, να διώξει το ΔΝΤ και να μειώσει το χρέος, όμως τελικά επέστρεψε από τις διαπραγματεύσεις με «άδεια χέρια».

Τώρα οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης πιστεύουν πως η Ελλάδα θα χρειαστεί μια πιο μακροχρόνια διάσωση. Και ο νικητής των εκλογών της Κυριακής θα πρέπει να γεφυρώσει ένα ακόμα μεγαλύτερο χάσμα.

ΠΗΓΗ: Euro2day