Το ταξίδι για τα λεγόμενα "παιδιά σε κίνηση", τους ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες, που είτε οικειοθελώς είτε με εξαναγκασμό, βρέθηκαν μακριά από την οικογένειά τους και τον τόπο καταγωγής τους, ποτέ δεν είναι εύκολο.

Οι τραυματικές, επικίνδυνες συνθήκες μετακίνησής τους από τον έναν τόπο στον άλλο, συχνά ο εξαναγκασμός τους σε σεξουαλική και καταναγκαστική εργασία, η στέρηση κάθε δικαιώματος για προστασία και φροντίδα, ώστε να αναπτυχθούν σωματικά, πνευματικά, ηθικά και ψυχικά, καταργούν ουσιαστικά για τα παιδιά αυτά την παιδική ηλικία, όπως περιγράφεται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Στην Ελλάδα υπολογίζεται, ότι κάθε χρόνο εισέρχονται περίπου 3500 ασυνόδευτοι ανήλικοι μετανάστες, που χρήζουν ειδικής βοήθειας, φροντίδας και προστασίας.

Οι περισσότεροι από αυτούς κατάγονται από το Αφγανιστάν, όμως πιο συχνά το ταξίδι τους για την Ελλάδα ξεκινά από το Ιράν, όπου είχαν βρεθεί είτε μόνοι τους είτε με τις οικογένειές τους κατά την τελευταία δεκαετία (μετά τον Πόλεμο στον Κόλπο, το καθεστώς Ταλιμπάν κ.λπ.).

Στο Ιράν, όπως προκύπτει από καταγεγραμμένες μαρτυρίες, βιώνουν ρατσιστικές συμπεριφορές και αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, οπότε αναζητούν πιο ευνοϊκές συνθήκες διαβίωσης σε ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες έχουν ακούσει ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σημαντική αύξηση παιδιών που έρχονται από τη Συρία εξαιτίας του πολέμου.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ