Τι γνωρίζουμε για την αποκατάσταση διάσημων αρχαίων έργων τέχνης, όπως ο Ερμής του Πραξιτέλη, ο Έφηβος των Αντικυθήρων και η Νίκη του Παιωνίου; Τι ρόλο έπαιξαν γνωστοί καλλιτέχνες, αλλά και πιο άγνωστοι επαγγελματίες, όπως αρχιτεχνίτες, χημικοί, ακόμα και φαρμακοποιοί, στην ιστορία της συντήρησης αρχαιοτήτων;

Τα παραπάνω είναι μερικά από τα ερωτήματα που πιθανόν γεννιούνται για τον χώρο για τον οποίο, αν και γνωρίζουμε καλά τα αποτελέσματά του στη συντήρηση αρχαίων έργων τέχνης, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την ιστορία του.

Στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μίλησε η δρ. Μωραΐτου Γεωργιάννα, Προϊσταμένη του Τμήματος Συντήρησης, Φυσικών και Χημικών Ερευνών & Αρχαιομετρίας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Αφορμή στάθηκε το συνέδριο για τις εξελίξεις στον τομέα της συντήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς από τη Διεύθυνση Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και το Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης του ΤΕΙ Αθήνας.
 
Το έναυσμα για το συνέδριο (αλλά και τη συζήτηση) έδωσε η συμπλήρωση 50 χρόνων από τη θέσπιση του τομέα συντήρησης στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, καθώς και 30 χρόνων από την ίδρυση και λειτουργία του Τμήματος Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πότε ξεκίνησαν όλα; «Η επίσημη ιστορία της συντήρησης των αρχαιοτήτων στην Ελλάδα ξεκινάει με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους και του κρατικού φορέα προστασίας των αρχαιοτήτων, της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας το 1834.

Όσο για τον πρώτο άνθρωπο που κλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη συντήρηση των αρχαιοτήτων, αυτός ήταν ο ζωγράφος Αθανάσιος Ιατρίδης, επιστάτης στο πρώτο μουσείο της Αίγινας και μετέπειτα υποέφορος αρχαιοτήτων στην Αθήνα του Όθωνα.

Θα λέγαμε, ότι η συντήρηση αρχαιοτήτων στην Ελλάδα ξεκινά σαν τεχνική υποστήριξη στις ανασκαφές, ενώ με την ίδρυση και λειτουργία των πρώτων μουσείων εισάγεται με επιστημονική δυναμική στον κύκλο εργασιών του μεγαλύτερου μουσείου του κράτους, του Εθνικού Αρχαιολογικού» αναφέρει.