Αρθρο της Αννας Διαμαντοπούλου, Προέδρου του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Η τρίωρη τηλεοπτική παρουσία του υπουργού Παιδείας στην εκπομπή «Στον ενικό» αποτύπωσε τη λογική της «μη κυβέρνησης». Παρακολουθήσαμε τον υπουργό να συμφωνεί και να συμπάσχει με τα προβλήματα όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, να επιχειρεί με κολακείες να γίνει αρεστός στους εκπαιδευτικούς, τους οποίους συνεχίζει να αντιμετωπίζει ως ψηφοφόρους - συνδικαλιστές - πελάτες, να αδιαφορεί πλήρως για τον «μαθητή» και να παρουσιάζει ως λύση των πάντων τα «λεφτά και τις προσλήψεις».

Τα 2/3 του χρόνου της συζήτησης αναλώθηκαν στο θέμα των προβλημάτων στα σχολεία, το 90%, όμως, του σχολιασμού της συνέντευξης αφορούσε την ανιστόρητη άποψή του για τη Γενοκτονία των Ποντίων.

Επειδή ο υπουργός δεν μπορεί να αλλάξει την Ιστορία και το παρελθόν, ας δούμε τι μπορεί να κάνει για το μέλλον.

Η σωστή λειτουργία των σχολείων από την πρώτη μέρα είναι ένα πρόβλημα που έρχεται από μακριά και η επίλυσή του χρειάζεται βαθιές μεταρρυθμίσεις -και όχι απλά προσλήψεις ή λεφτά (που δεν υπάρχουν)- με εθνικό διάλογο, στον οποίο πολλές φορές αναφέρθηκε ο υπουργός.

Θα είμαι συγκεκριμένη επ’ αυτού, γιατί έτσι μόνο είμαστε χρήσιμοι. Οι αναλύσεις και οι προθέσεις δεν λύνουν προβλήματα.

1) Εθνικός διάλογος: Υπάρχει από το 1985 Εθνική Επιτροπή Διαλόγου για την Παιδεία με τη συμμετοχή των κομμάτων, στην οποία ουδέποτε ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε. Υπάρχει το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας με φορείς της εκπαίδευσης και της οικονομίας. Οι μεταρρυθμίσεις που άρχισαν να υλοποιούνται από το 2010, αφού εγκρίθηκαν από αυτά τα όργανα, συζητήθηκαν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, έχοντας αξιολογήσει όλη τη δουλειά που είχε γίνει την προηγούμενη περίοδο. Τέλος, υπήρξε ηλεκτρονική διαβούλευση με χιλιάδες προτάσεις από γονείς, φοιτητές, εκπαιδευτικούς. Ολα τα παραπάνω είναι στη διάθεση του υπουργού. Θα ήταν ακατανόητο να ξεκινήσει από το μηδέν.

2) Η σωστή έναρξη κάθε νέας σχολικής χρονιάς: Το τεράστιο αυτό θέμα χρειάζεται μία γενναία διοικητική μεταρρύθμιση, ορθολογικό σχεδιασμό προσλήψεων, συγχώνευση ειδικοτήτων, νέα προγράμματα σπουδών, λειτουργία του ψηφιακού σχολείου και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.

- Στα συρτάρια του υπουργού υπάρχει η πρόταση για τη διοικητική μεταρρύθμιση της εκπαίδευσης που έγινε σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ. Αυτό σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, τέλος στις αποσπάσεις (συμβολικά ο υπουργός δεν θα έπρεπε να συναινέσει στην απόσπαση της συζύγου του πρωθυπουργού από το δημοτικό σχολείο στο πανεπιστήμιο). Το 2010, 4.700 εκπαιδευτικοί γύρισαν στα σχολεία τους. Το καλοκαίρι του 2015 υπογράφηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός των άλλων, μόνο για φορείς 400 αποσπάσεις.

- Προγράμματα σπουδών: Είναι έτοιμα νέα προγράμματα σπουδών για όλες τις τάξεις, οργανωμένα σε 12 κύκλους με βάση τις πιο σύγχρονες μεθόδους διδασκαλίας. Αυτά, όπως και η αυτοαξιολόγηση εφαρμόστηκαν πιλοτικά σε 188 σχολικές μονάδες. Η τελική φάση εφαρμογής τους θα αλλάξει την εικόνα του σχολείου και των αναγκών του.

- Ψηφιακό σχολείο: Αναπόσπαστο μέρος του «Νέου Σχολείου». Μελετήθηκε και οργανώθηκε με πλούσιο διαδραστικό και πολυμεσικό ψηφιακό υλικό για όλα τα σχολικά βιβλία και όλες τις τάξεις, ενώ παράλληλα ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης υπουργείου και σχολείων. Το πρόγραμμα σταμάτησε να λειτουργεί επί υπουργίας Μπαλτά.

- Ειδικότητες (130 ειδικότητες στην Ελλάδα, 86 στη Γερμανία): Υπάρχει από το 2013 και παραδόθηκε μελέτη για τη συγχώνευση ειδικοτήτων, την οποία μπορεί άμεσα να υλοποιήσει ο υπουργός.

- Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση: Ο υπουργός μπορεί να δει τη μελέτη που υπάρχει για κάθε επαγγελματικό λύκειο της χώρας (ανθρώπινο δυναμικό - εξοπλισμός - υποδομές) και το νομοσχέδιο που έγινε με Γερμανούς και Ελβετούς εμπειρογνώμονες και αφορά τετραετή επαγγελματική εκπαίδευση και μαθητεία.

- Συνενώσεις σχολείων: Απαιτείται η ολοκλήρωση του νέου σχολικού χάρτη της χώρας, με συνενώσεις με συγκεκριμένα εκπαιδευτικά κυρίως κριτήρια, όπως αυτά είχαν μελετηθεί και από τα οποία βέβαια είχαν εξαιρεθεί οι νησιωτικές περιοχές.

- Βιβλία: Επειδή οφείλω προσωπικά να αναφερθώ και σ’ αυτό, το 2011 ανέλαβα συνολικά την ευθύνη της καθυστέρησης των βιβλίων (ο υπουργός ούτε καν υπέγραφε γι’ αυτό το θέμα) και αφού εξηγήθηκαν λεπτομερώς στη Βουλή οι λόγοι του τεράστιου εκείνου προβλήματος, προχώρησα άμεσα σε συνολική αναδιάρθρωση του συστήματος, σε κλείσιμο του ΟΕΔΒ και σε ένα νέο ψηφιακό σύστημα, με πολύ μικρότερο κόστος και διανομή των βιβλίων στο κάθε σχολείο. Από τον Μάιο του 2012 τα βιβλία μοιράζονται κάθε χρόνο χωρίς να ασχοληθεί καθόλου ο υπουργός (όπως και είναι το σωστό).

Κάθε νέα κυβέρνηση έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να εφαρμόσει την πολιτική της, οφείλει όμως να παρουσιάζει σχέδιο, μέθοδο και πόρους, αξιοποιώντας τη δουλειά και την προσπάθεια που έγινε πριν από αυτή.

Η πολιτική τού «υβρίζω,γκρεμίζω και σπρώχνω τον χρόνο» μπορεί να βοηθά προσωπικά τους υπουργούς να τελειώνουν τη θητεία στο υπουργείο Παιδείας χωρίς κόστος, αλλά κατέστρεψε το εκπαιδευτικό σύστημα και κατ’ επέκταση τη χώρα.

Ως επίλογο αναφέρω τη Φινλανδία, η οποία στην περίοδο της οικονομικής κρίσης (26% ανεργία) είχε ως πρώτη επιλογή την μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού της συστήματος με αύξηση των πόρων. Ο προϋπολογισμός των ΑΕΙ επί ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 20% του 2009, όταν το ΑΕΠ είναι στο 75% του αντίστοιχου έτους.

ΠΗΓΗ: Realnews