"Η οικονομική ανεξαρτησία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που είναι και βασική αρχή της οργάνωσης, διασφαλίζει την άμεση και αποτελεσματική βοήθεια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη" ξεκαθαρίζει, με συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η γενική διευθύντρια των ΓΧΣ Μαριέττα Προβοπούλου, απαντώντας σε πρόσφατες αιτιάσεις για αθρόες κρατικές και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις σε ΜΚΟ που ασχολούνται με προσφυγικά ζητήματα.

Με αφορμή την εβδομάδα εκδηλώσεων που διοργανώνουν οι ΓΧΣ στη Θεσσαλονίκη για την 25η επέτειο ίδρυσης του Ελληνικού Τμήματος, η κ. Προβοπούλου διευκρινίζει ότι η λειτουργία τους βασίζεται μόνο σε δωρεές πολιτών και εταιρειών, που διέπονται όμως από συγκεκριμένους κανόνες ηθικής.

"Δε θέλουμε να είμαστε μέρος μιας πολιτικής ατζέντας σε μια εμπόλεμη ζώνη γιατί η ανθρωπιστική δράση, πολλές φορές, χειραγωγείται από την πολιτική" αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι τον τελευταίο χρόνο, έχουν βομβαρδιστεί περισσότερες από 75 νοσοκομειακές και δομές υγείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα σε Αφγανιστάν και Συρία.

"Η επιλογή άρνησης κρατικής χρηματοδότησης κάνει την οργάνωση πιο ευέλικτη και έτοιμη για να πάει όπου χρειάζεται. Βέβαια, είμαστε μόνοι μας σε πολύ μεγάλες κρίσεις, όπως με τον Έμπολα και ζούμε μ' αυτή την απογοήτευση" λέει η κ. Προβοπούλου.

Όσον αφορά την προσφυγική κρίση και την αντιμετώπιση στη χώρα μας, αποκαλύπτει ότι αυτή την περίοδο απασχολούνται από την οργάνωση περίπου 700 άνθρωποι σε δομές και δράσεις σε όλη την Ελλάδα.

"Λέμε ότι οι πρόσφυγες είναι 'εγκλωβισμένοι' αλλά γιατί δεν λέμε ότι θα τους παρέχουμε ό,τι χρειάζονται για να έχουν πρόσβαση σε νοσοκομεία, σχολεία και εργασία; Οι περίπου 55.000 πρόσφυγες δεν είναι και τόσο μεγάλο νούμερο αν σκεφτείτε ότι πριν από 7 χρόνια, το 10% του πληθυσμού της Ελλάδας, ήταν μετανάστες. Οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες θα φύγουν αλλά οι υπόλοιποι που θα μείνουν θα πρέπει να ζήσουν σε κοινότητες και να ξαναβρούν τον ρυθμό της καθημερινότητάς τους" προσθέτει.

Απαντώντας, τέλος, σε ερώτηση για το γεγονός ότι οι ΜΚΟ έρχονται να υποκαταστήσουν το κράτος σε κοινωνικές κρίσεις, σημειώνει ότι " αν το κράτος αδυνατεί να παρέχει, τουλάχιστον έχει την υποχρέωση να προστατεύει όσους το κάνουν" και καταλήγει:

"Προσωπικά, εύχομαι να έρθει μια μέρα που να μη χρειάζεται να υπάρχουν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα...".

Δουλεύοντας στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα

Από το 2004 εργάζεται στους ΓΧΣ ο Βασίλης Στραβαρίδης από τη Θεσσαλονίκη. Γεωπόνος, με μεταπτυχιακό στη διαχείριση ανθρωπίνων πόρων, έχει μεταβεί για πολύμηνη εργασία σε Γουατεμάλα, Ζιμπάμπουε, Νταρφούρ, Αιθιοπία και Κένυα.  "Οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι μπορείς να εργασθείς κανονικά σε ΜΚΟ και όχι μόνο εθελοντικά. Ο ρόλος της δουλειάς είναι που έχει να κάνει πιο πολύ με τον εθελοντισμό" ξεκαθαρίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Στραβαρίδης.

Μιλώντας για την εμπειρία του στην Γουατεμάλα, όπου εργάστηκε επί 14 μήνες σε πρόγραμμα υποστήριξης του τοπικού συστήματος υγείας, τονίζει ότι μαθαίνεις να γίνεσαι μέρος της κοινωνίας, όπου ζεις, ενώ κάνεις μια δουλειά όπου βλέπεις άμεσα αποτελέσματα.

"Θυμάμαι στον καταυλισμό του Νταρφούρ, κατέφθασε ένα απόγευμα μία ομάδα αποτελούμενη από 10 οικογένειες με πολλά παιδιά, κουβαλώντας μόνο κάτι σκεύη για μαγείρεμα. Τους προμηθεύσαμε με διάφορα υλικά και σε λίγες ώρες είχαν φτιάξει με μουσαμά και κλαδιά ένα ολόκληρο σπιτικό" διηγείται. Θυμάται ακόμα και έναν οροθετικό στη Ζιμπάμπουε που είχε έρθει ετοιμοθάνατος για θεραπεία και όταν τον ξαναείδε, μετά από 6 μήνες, δεν τον αναγνώρισε λόγω της ταχείας ανάρρωσής του!

Ωστόσο, ζώντας σε περιοχές με βαθιές ανθρωπιστικές κρίσεις και επιστρέφοντας στη συνέχεια σε χώρες του δυτικού κόσμου, αντιλαμβάνεσαι και συγκρίνεις διαφορετικές πραγματικότητες.

"Στη Ζιμπάμπουε όπου το 1/3 των μητέρων είναι διαγνωσμένες με τον HIV, είχαμε ως προτεραιότητα αλλά και άγχος, να τις διασφαλίσουμε σκόνη γάλακτος ώστε να μη θηλάζουν τα παιδιά τους. Οταν γύρισα στην Ελλάδα, επισκέφθηκα μια φίλη μου η οποία μόλις είχε γεννήσει και τάιζε το μωρό της με μπιμπερό. Μού παραπονέθηκε, λοιπόν, ότι το μωρό της είχε πιει μόνο τα 90 ml από τα συνολικά 150 και όταν τη ρώτησα τι έκανε το υπόλοιπο, μού απάντησε ότι το πέταξε... Η σκέψη μου τότε, πήγε σε κείνες τις γυναίκες...".

Είκοσι πέντε χρόνια Χωρίς Σύνορα

Οι εκδηλώσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ξεκινούν τη Δευτέρα, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, με τα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας "Στιγμές Αλήθειας". H φωτογράφος Μαριλένα Σταφυλίδου, μέλος της οργάνωσης με συμμετοχή σε φωτογραφικές αποστολές στη Ζάμπια, την Ινδία, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, τη Σερβία, παρουσιάζει γιατρούς, νοσηλευτές, ψυχολόγους, τεχνικούς, οικονομικούς διαχειριστές και συντονιστές προγραμμάτων μέσα από 25 πορτρέτα με το αναγνωρίσιμο λευκό μπλουζάκι.

Την Τρίτη στις 19:30, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ "25 χρόνια χωρίς σύνορα - The untold stories" του Γιάννη Μαυρογένη και στις 12 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί ενημερωτική συνάντηση με θέμα την "Εργασία στις Αποστολές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα".