Οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της Πέμπτης συνετέλεσαν στη μείωση όχι μόνο των spreads αλλά και των Credit Default Swaps (CDS) τόσο των... προβληματικών κρατών όσο και αυτών που κινδυνεύουν να βρεθούν στη θέση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας ή της Πορτογαλίας.

Αυτό δεν είναι παράλογο, αφού οι συμφωνίες συμμετοχής των ιδιωτών λίγο-πολύ θέτουν έναν συγκεκριμένο πήχη στις τιμές των ελληνικών ομολόγων που λήγουν έως και το 2019.

Ωστόσο, η διαφοροποίηση στη μείωση των τιμών των CDSs μεταξύ των κρατών είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Τo απόγευμα της Παρασκευής, πρώτης ημέρας μετά τη σύνοδο, μειώθηκαν αισθητά οι πιθανότητες χρεοκοπίας όλων αυτών των χωρών (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία), με τις μικρότερες διακυμάνσεις στην Ισπανία και στην Ιταλία.

Τα CDSs της Ελλάδας υποχώρησαν 24,5%, της Ιρλανδίας 12,7%, της Πορτογαλίας 10,6%, της Ιταλίας 7,6% και της Ισπανίας 5%.

Ως έναν βαθμό, οι παραπάνω διαφοροποιήσεις είναι αισθητές. Από την άλλη πλευρά, όμως, ενισχύουν τα επιχειρήματα πολλών ξένων αναλυτών (χαρακτηριστική έκθεση κυκλοφόρησε την Παρασκευή η UBS) ότι στην πρόσφατη σύνοδο αποσαφηνίστηκαν οι λύσεις που βοηθούν την Ελλάδα, δεν είναι όμως καθόλου σίγουρο ότι αντιμετωπίζουν την ευρύτερη κρίση κρατικών χρεών στην ευρωζώνη.

Στην περίπτωση της Ιταλίας και της Ισπανίας, για παράδειγμα, το απόγευμα της Παρασκευής η επιτοκιακή απόδοση των δεκαετών ομολόγων ήταν αντίστοιχα 5,4% και 5,7%, εξακολουθούσε δηλαδή να κινείται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Με βάση τα στοιχεία της Credit Market Analysis, πρώτη στις πιθανότητες χρεοκοπίας παραμένει η Ελλάδα με ποσοστό 71,6% (από 88% πριν από τη σύνοδο), δεύτερη βρίσκεται η Πορτογαλία με ποσοστό 51,1%, τρίτη η Βενεζουέλα (50,49%) και τέταρτη η Ιρλανδία (50%).