Μάχες «ειδικών» για να συγκεντρώσουν χρήμα

«Αποφασίσαμε να επικεντρωθούμε σε τομείς που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα» δήλωσε ο γενικός διευθυντής του Ομίλου International Life Γιάννης Φουρλής, όταν του θέσαμε το θέμα της δρομολογούμενης πώλησης της θυγατρικής International ΑΕΔΑΚ (για την ολοκλήρωση της συναλλαγής απαιτείται η έγκριση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, η οποία εδώ και κάποιους μήνες εξετάζει την υπόθεση).

Δεν σκέφτονται όμως όλες οι ασφαλιστικές εταιρείες με τον ίδιο τρόπο. «Δεν σκοπεύουμε να πουλήσουμε τη θυγατρική μας ΑΕΔΑΚ. Είμαστε ικανοποιημένοι από τη λειτουργία της και από τις συνέργειες που μας προσφέρει» είναι η άποψη του διευθύνοντος συμβούλου της Ευρωπαϊκής Πίστης Χρήστου Γεωργακόπουλου.

Το μόνο βέβαιο πάντως είναι στην αγορά των αμοιβαίων κεφαλαίων -και γενικότερα στην αγορά της διαχείρισης χαρτοφυλακίου- επικρατεί έντονη κινητικότητα.

Ήδη από την κυπριακή κρίση και μετά, η Κύπρου ΑΕΔΑΚ πέρασε στον Όμιλο Alpha Trust, ενώ το ζήτημα της Λαϊκής ΑΕΔΑΚ πρέπει να βρίσκεται κάπου μεταξύ της ελληνικής Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και του Κύπριου εκκαθαριστή της πρώην Λαϊκής Τράπεζας προκειμένου να αλλάξει χέρια.

Οι «μεγαλύτερες κινήσεις» βέβαια στο χώρο πιθανολογούνται στις θυγατρικές ΑΕΔΑΚ των συστημικών τραπεζών, καθώς τα business plans των τραπεζών περιλαμβάνουν πωλήσεις θυγατρικών με στόχο την απόκτηση ρευστότητας και την ενίσχυση των δεικτών φερεγγυότητας.

Το αν όμως είναι κατανοητό γιατί ορισμένες εταιρείες προτίθενται να ρευστοποιήσουν τις θυγατρικές τους ΑΕΔΑΚ (βελτίωση ρευστότητας και κεφαλαιακής επάρκειας, αποφυγή ζημιών αν σημειώνουν σήμερα αρνητικό αποτέλεσμα) το ζητούμενο για πολλούς είναι το πού εστιάζεται το ενδιαφέρον των αγοραστών.

Πού ποντάρουν οι αισιόδοξοι

Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, υπάρχουν τρεις κυρίως λόγοι για τους οποίους θα μπορούσε να προσελκυστεί αγοραστικό ενδιαφέρον στον ευρύτερο χώρο της διαχείρισης χαρτοφυλακίου:

Πρώτον, άτομα και εταιρείες που δραστηριοποιούνται ήδη στη συγκεκριμένη αγορά και μέσω των συγκεκριμένων κινήσεων, πέρα από ένα πρόσθετο πελατολόγιο στο οποίο θα αποκτήσουν πρόσβαση, θα εκμεταλλευθούν και ορισμένες συνέργειες.

Δεύτερον, από πολλούς εκτιμάται ότι τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον θα περιοριστεί το ενδιαφέρον των τραπεζών για τη δυναμική εμπλοκή στον κλάδο, λόγω της προτεραιότητας που έχουν στο κομμάτι των καταθέσεων.

«Θεωρώ αμφίβολο αν μια τράπεζα ασκήσει μια επιθετική πολιτική προκειμένου να πείσει τους πελάτες της να σηκώσουν τα λεφτά τους από τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, προκειμένου τα χρήματα αυτά να τοποθετηθούν πχ σε μετοχές, ομόλογα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία είτε του εσωτερικού και πόσο μάλλον του εξωτερικού. Έτσι, θα αφήσουν μεγαλύτερο κομμάτι για δράση σε ΑΕΠΕΥ και ΑΕΔΑΚ», δήλωσε στο Euro2day.gr παράγοντας της αγοράς.

Και τρίτον, εκτιμάται ότι τα επόμενα χρόνια ο μέσος Έλληνας θα αλλάξει την επενδυτική συμπεριφορά του, στρεφόμενος σταδιακά σε νέα προϊόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν προοπτικές ανάπτυξης για τις εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίου (ΑΕΠΕΥ, ΑΕΔΑΚ).

Μέχρι σήμερα, το μέσο ελληνικό νοικοκυριό είναι ιδιαίτερα τοποθετημένο στο χώρο των ακινήτων. Όταν τα αμέσως επόμενα χρόνια η αγορά ακινήτων αρχίσει να αποκτά και πάλι ρευστότητα, το πιθανότερο είναι πως οι θέσεις του μέσου νοικοκυριού σε κάποιο βαθμό θα υποχωρήσουν.

Επιπλέον, στην Ελλάδα ιδιαίτερα μεγάλη είναι η συμμετοχή των καταθέσεων στη συνολική αποταμίευση των νοικοκυριών. Με βάση λοιπόν στοιχεία που περιλαμβάνονται σε παρουσίαση της εταιρείας International Life, στην Ελλάδα η συμμετοχή των καταθέσεων επί των αποταμιεύσεων ανέρχεται στο 73%, όταν το ίδιο ποσοστό είναι 55% για την Ιαπωνία, 49% για την Ισπανία, 40% για την Πορτογαλία και τη Γερμανία, 32% για την Ιταλία, 30% για τη Γαλλία, 28% για το Ηνωμένο Βασίλειο και μόλις 14% για τις ΗΠΑ.

Με βάση μια θεώρηση, στο μέλλον το ποσοστό των καταθέσεων θα μειωθεί, καθώς μεγάλα ποσά θα δοθούν προς διαχείριση τόσο στον δεύτερο (επαγγελματικά ταμεία) όσο και στον τρίτο ασφαλιστικό (ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα) πυλώνα.

Το βασικότερο επιχείρημα μάλιστα που τίθεται προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση είναι η πτωτική τάση που σημειώνεται στο κομμάτι των κοινωνικών παροχών του δημοσίου, καθώς από τα 50 δισεκατομμύρια του 2009 για συντάξεις, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και προνοιακά επιδόματα φτάσαμε το 2013 στα 37 δισεκατομμύρια με σαφώς πτωτική τάση για το μέλλον.