ΑΧΕΠΕΥ: Χαμηλώνει ο πήχης των κεφαλαιακών απαιτήσεων

Τα σοβαρά λάθη στα οποία υπέπεσε σε προηγούμενες νομοθετήσεις της παραδέχεται τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έρχεται αυτή την περίοδο να θέσει σε διαβούλευση νέο θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα είναι «ελαφρύτερο» από το προηγούμενο σε ό,τι αφορά το αρχικό κεφάλαιο και τον υπολογισμό των κεφαλαιακών απαιτήσεων σε ΑΕΠΕΥ και ΑΧΕΠΕΥ.

Η ουσία ξεκινά από το γεγονός ότι στο προηγούμενο εποπτικό πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Οδηγία εξίσωνε ουσιαστικά τις ΑΕΠΕΥ και τις ΑΧΕΠΕΥ με τις τράπεζες(!), αν και οι πρώτες ούτε δέχονταν καταθέσεις, ούτε χορηγούσαν δάνεια και γενικότερα λειτουργούσαν (και συνεχίζουν να λειτουργούν) με ένα πολύ διαφορετικό επιχειρηματικό μοντέλο.

Πέρα από τις διαμαρτυρίες των ΑΧΕ και των ΑΧΕΠΕΥ, σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση των λαθών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ήρθε να παίξει η δρομολογούμενη αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με παράγοντες να αναφέρονται στη «δημιουργία πιθανότητας επιζήμιου ρυθμιστικού arbitrage», συμπληρώνοντας πως κάτι τέτοιο «θα μπορούσε να απειλήσει την ακεραιότητα και τη λειτουργία της ενιαίας αγοράς».

Με άλλα λόγια, έγινε κατανοητό ότι ναι μεν πρέπει οι κεφαλαιακές απαιτήσεις να είναι επαρκώς αυστηρές, αλλά (ιδίως μετά την έναρξη του νέου πλαισίου MiFID-II) παράλληλα το εποπτικό πλαίσιο επιβάλλεται «να είναι βαθμονομημένο ως προς το μέγεθος και τη φύση των εταιρειών επενδύσεων, προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και να προσφέρονται πολύτιμες υπηρεσίες στους πελάτες».

Με βάση τη νέα -υπό διαμόρφωση, καθώς το θέμα βρίσκεται στη διαδικασία της διαβούλευσης- Οδηγία, θα παραμείνουν οι ίδιες ρυθμίσεις τόσο για τις τράπεζες, όσο και για ΑΕΠΕΥ-ΑΧΕΠΕΥ με ενεργητικό υψηλότερο των 30 δισεκατομμυρίων ευρώ.

Αντίθετα, για τις υπόλοιπες «επενδυτικές εταιρείες» θα υπάρξουν αλλαγές τόσο στο ύψος του αρχικού κεφαλαίου και των κεφαλαιακών απαιτήσεων, όσο και σε ζητήματα ρευστότητας, εταιρικής διακυβέρνησης και δημοσιοποίησης στοιχείων.

Κύκλοι της εγχώριας χρηματιστηριακής αγοράς υποστηρίζουν πως όχι μόνο αυτή αλλά και άλλες αποφάσεις που λαμβάνονται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, «παίρνονται στο πόδι» και οδηγούν σε ελλιπή ανταγωνιστικότητα τις ευρωπαϊκές εταιρείες και κυρίως τις μικρότερες σε μέγεθος επιχειρήσεις, που είναι οι ελληνικές.