O «έντιμος συμβιβασμός» που βάζει τη χώρα στο QE

Μια βελτιωμένη εκδοχή των όσων προτάθηκαν στην Αθήνα και απορρίφθηκαν από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο στις 22 Μαΐου φαίνεται να αποτελεί το καλύτερο σενάριο ενός ακόμα συμβιβασμού στις 15 Ιουνίου.

Ακόμα και αυτός ο «έντιμος συμβιβασμός» στον οποίο εμφανίζονται δεκτικά κορυφαία στελέχη του οικονομικού επιτελείου όμως, δεν είναι δεδομένος. Αλλώστε το κυβερνητικό στρατόπεδο δεν αποκλείει, αν οι υπουργοί δεν καταλήξουν σε συμφωνία, να τεθεί το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής.

«Ευελπιστούμε με καλούς όρους σε μία καλύτερη συμφωνία» δήλωσε το Σάββατο από την Πρέβεζα ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και όπως αναφέρει πηγή του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχει περιθώριο για έναν έντιμο συμβιβασμό, σε μια βελτιωμένη εκδοχή αυτού που προτάθηκε στο τελευταίο Eurogroup.

Το σχήμα, όπως όλα δείχνουν στην παρούσα φάση, για ξεκάθαρα πολιτικούς λόγους που υπαγορεύονται από το Βερολίνο, δεν μπορεί παρά να οδηγεί σε μία κατ’ αρχάς αποδοχή μελλοντικής συμμετοχής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όταν με βάση τις απαιτήσεις του Ταμείου μπορέσει να θεωρηθεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος.

Αν παράλληλα όμως προχωρούσε ένα σενάριο, σαν αυτό το οποίο έχει εισηγηθεί η Τράπεζα της Ελλάδος, θα μπορούσε ενδεχομένως η ΕΚΤ να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Η Τράπεζας της Ελλάδος, όπως ανέφερε στο χθεσινό του άρθρο στην «Καθημερινή» ο Διοικητής Γιάννης Στουρνάρας, έχει κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για μια ήπια αναδιάρθρωση του χρέους, όπως για παράδειγμα, η μετάθεση της μέσης σταθμικής διάρκειας αποπληρωμής των τόκων των δανείων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) κατά 8,5 χρόνια τουλάχιστον.

Ο κ. Στουρνάρας υποστηρίζει ότι αυτό είναι αρκετό για να επιτευχθεί η βιωσιμότητα του χρέους, ακόμη και αν τα πρωτογενή πλεονάσματα της γενικής κυβέρνησης διατηρηθούν στο 3,5% του ΑΕΠ μόνο μέχρι το 2020 και μειωθούν στο 2,0% μετά.

Στο τελευταίο Eurogroup , ο Β. Σόιμπλε δεν απέρριψε το ενδεχόμενο μετάθεσης της μέσης σταθμικής διάρκειας αποπληρωμής τον τόκων των δανείων του EFSF κατά 15 χρόνια, ενώ ένα από τα σενάρια τα οποία τέθηκαν στο τραπέζι προέβλεπαν πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ έως το 2022 και 2,2% στη συνέχεια, με ρυθμό ανάπτυξης 1,25%.

Ακόμα επομένως και εάν το ΔΝΤ δεν συναινούσε στη βιωσιμότητα του χρέους, η επιβίβασή του στο ελληνικό πρόγραμμα με αστερίσκο θα μπορούσε να οδηγήσει σε αξιώσεις συμμετοχής στο QE, εάν παράλληλα το Βερολίνο ενέκρινε ένα σενάριο ήπιας αναδιάρθρωσης, παρεμφερές με αυτό που περιγράφει ο Γιάννης Στουρνάρας.

Στο σενάριο αυτό, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ελπίζει στο QE. Θα έπρεπε όμως παράλληλα να προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο η χρηματοδότηση από την πλευρά του ΔΝΤ να φέρει ένα ακόμα Μνημόνιο.

Οι αποφάσεις οι οποίες θα πρέπει να ληφθούν άμεσα είναι δύσκολες. Και το παραπάνω σενάριο μπορεί να αποδειχθεί το ιδανικό. Αν και το Eurogroup της 15ης Ιουνίου αποβεί άκαρπο, ο χρόνος θα πιέζει ασφυκτικά και για την αποπληρωμή των ομολόγων και τόκων 7,4 δισ. ευρώ τον Ιούλιο.