Ο κίνδυνος να εγκαταλείψει ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης το ενιαίο νόμισμα δεν έχει εξαλειφθεί, προειδοποιεί σε άρθρο της η WSJ, επισημαίνοντας ότι η στρατηγική της Γερμανίας έχει εξαντλήσει τις αντοχές του Νότου.

Οι αυστηρές πολιτικές λιτότητας εν μέσω οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών που παραπέμπουν στην εποχή του μεσοπολέμου και η έλλειψη ενός σχεδίου για μια βελτίωση της κατάστασης βραχυπρόθεσμα, μπορεί να οδηγήσει τους πολίτες του Νότου να επανεξετάσουν την στάση τους απέναντι στο ευρώ.

Η WSJ υπογραμμίζει ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι που επικαλούνται τα υψηλά ποσοστά υπέρ της παραμονής του ευρώ στις χώρες της περιφέρειας, υποτιμούν τα αποθέματα υπομονής των πολιτών τους.

"Οι τεράστιες επιπτώσεις που συνεπάγεται μια έξοδος από το ευρώ, έχουν μέχρι σήμερα επιδράσει ενάντια σε μια αύξηση του ρεύματος υπέρ μιας αποχώρησης" δήλωσε ο αναλυτής του Center of European Reform στη WSJ.

"Ωστόσο, μόλις οι άνθρωποι νιώσουν ότι δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, θα δούμε μια πιο ανοικτή συζήτηση για το κόστος και το όφελος της παραμονής στο ενιαίο νόμισμα" πρόσθεσε.

"Και μόλις αρχίσει αυτή η συζήτηση, τα πράγματα μπορούν να εξελιχθούν πολύ γρήγορα" υπογράμμισε.

Το παράδειγμα της Αργεντινής

Σύμφωνα με τη WSJ, η Αργεντινή προσφέρει χρήσιμα μαθήματα για το πώς μπορούν να εξελιχθούν τα πράγματα στην ευρωζώνη.

Όπως και τα κράτη μέλη της ευρωζώνης, η Αργεντινή εγκατέλειψε τη δεκαετία του 1990 τον έλεγχο του νομίσματος της, κρατώντας σταθερή την ισοτιμία του αργεντίνικου πέσο με το δολάριο στο 1 προς 1.

Η κίνηση αυτή τιθάσευσε τον υπερπληθωρισμό, αλλά οδήγησε σε αύξηση των μισθών και στο κόστος των επιχειρήσεων.

Το αποτέλεσμα ήταν η χώρα της Λατινικής Αμερικής να χάσει την ανταγωνιστικότητα της, όπως ακριβώς συνέβη και στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου.

Η Αργεντινή ακολούθησε την πορεία που ακολουθεί σήμερα η ευρωζώνη, μειώνοντας τους μισθούς μέχρι να ανακτήσει και πάλι την ανταγωνιστικότητα της.

Όπως επισημαίνει η WSJ, οι περισσότεροι εκτιμούσαν εκείνη την εποχή ότι η Αργεντινή θα μπορούσε να αντέξει οποιαδήποτε δυσκολία για να συνεχίσει να χρησιμοποιεί το αμερικάνικο δολάριο.

Αν και η Αργεντινή είχε δικό της νόμισμα, η εγκατάλειψη της σύνδεσης με το δολάριο θεωρούνταν ένα πολύ ριψοκίνδυνο βήμα, γιατί όλο το χρέος και τα επιχειρηματικά συμβόλαια ήταν σε δολάρια.

Ωστόσο, μετά από τρία χρόνια ύφεσης, οι Αργεντινοί άρχισαν να αντιμετωπίζουν πιο θετικά το ενδεχόμενο επιστροφής στο πέσο, ώσπου μια μέρα του Δεκεμβρίου του 2001, η μεσαία τάξη της χώρας κατέλαβε τους δρόμους και η κυβέρνηση κατέρρευσε.

Η WSJ υπογραμμίζει ότι η θέση της νότιας Ευρώπης είναι πολύ κοντά με αυτήν της Αργεντινής το 2001. Η οικονομία της Αργεντινής είχε συρρικνωθεί κατά 8%. Ως το τέλος του 2013, οι οικονομίες της Ιταλίας και της Πορτογαλίας θα έχουν συρρικνωθεί κατά περίπου 8%, της Ισπανίας κατά 6% και της Ελλάδας κατά 23%.