Η Συρία και το πραγματικό δράμα του πολέμου

Η Αραβική Άνοιξη βρήκε τη Συρία το 2011 και στάθηκε αφορμή για τον εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται μέχρι σήμερα στη χώρα.

Επιπλέον το Ισλαμικό Κράτος, με τις βίαιες και τρομοκρατικές πρακτικές του, έχει θέσει τμήματα του Ιράκ και της Συρίας υπό τον έλεγχό του.

Η χώρα έχει μετατραπεί σε ερείπια και βρίσκεται στη δίνη της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης απο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αν και πολλοί θεωρούν ότι η κρίση ξεκίνησε το 2011, η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησε λίγα χρόνια νωρίτερα.

Στην πραγματικότητα, ένα μεγάλο ποσοστό του συριακού πληθυσμού είτε έχουν εγκαταλείψει τη χώρα τους αναζητώντας ασφάλεια στους προσφυγικούς καταυλισμούς που βρίσκονται σε Λίβανο, Ιορδανία και Τουρκία και στην Ευρώπη, είτε έχουν μετακινηθεί από τις περιοχές που ζούσαν μέχρι να ξεσπάσει η κρίση, είτε είναι εγκλωβισμένοι σε περιοχές οι οποίες έχουν αποκλειστεί απο το συριακό καθεστώς, την αντιπολίτευση και τους ισλαμιστές.

Αποτέλεσμα: Σύμφωνα με τον ΟΗΕ αλλά και ΜΚΟ, κατά την τελευταία τετραετία περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Την ίδια στιγμή, σχεδόν οκτώ εκατομμύρια Σύριοι έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας τους.

Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν και περισσότερα από 400.000 άτομα -τα περισσότερα εκ των οποίων άμαχοι- που συνεχίζουν να ζουν σε περιοχές που πολιορκούνται από το καθεστώς και από άλλες ομάδες ανταρτών, συμπεριλαμβανομένου του Ισλαμικού Κράτους.

Το δράμα των εσωτερικά εκτοπισμένων Σύρων, αν και δεν προβάλλεται τόσο όσο εκείνων που αποφασίζουν να περάσουν στην Ευρώπη, είναι εξίσου μεγάλο. Χιλιάδες άνθρωποι λιμοκτονούν. Οι υποδομές, ακόμα και για τις βασικές ανάγκες, όχι μόνο καταστρέφονται συστηματικά αλλά αποτελούν πολλές φορές στόχους των αντιμαχόμενων.

Σχολεία, νοσοκομεία, αγορές, είναι μερικά από τα πιο επικίνδυνα σημεία στο εσωτερικό της Συρίας αφού βομβαρδίζονται αδιακρίτως από όλες τις πλευρές. Εκεί δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στον αγώνα για τον έλεγχο της περιοχής.

Πολλοί θεωρούν ότι η κρίση στη Συρία συνδέεται μόνο με τις συγκρούσεις του καθεστώτος με τους αντιπάλους του. Όμως η χώρα και πριν το 2011 αντιμετώπιζε ένα μεγάλο πρόβλημα εσωτερικά εκτοπισμένων. Αιτία; Η ξηρασία και η έλλειψη νερού.

Η πίεση για το νερό σίγουρα δεν είναι η μοναδική αιτία της σύγκρουσης εκεί, όμως βοήθησε να τροφοδοτηθεί ο εμφύλιος πόλεμος. Μέχρι το 2011, η σχετική με την ξηρασία αποτυχία των καλλιεργειών είχε σπρώξει μέχρι και 1,5 εκατ. εκτοπισμένους αγρότες να εγκαταλείψουν τη γη τους. Οι εκτοπισμένοι έγιναν ανεξάντλητη πηγή νεοσυλλέκτων για τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό και για ομάδες όπως το Ισλαμικό Κράτος και η αλ Κάιντα. Η έλλειψη κυβερνητικής βοήθειας κατά τη διάρκεια της ξηρασίας ήταν ένας κεντρικός παράγοντας υποκίνησης της αντικυβερνητικής εξέγερσης.

Επιπλέον, μια μελέτη του 2011 δείχνει ότι τα σημερινά προπύργια των ανταρτών στο Χαλέπι, το Ντέιρ αλ-Ζουρ και τη Ράκα ήταν μεταξύ των περιοχών που επλήγησαν περισσότερο από την αποτυχία των καλλιεργειών.

ΠΗΓΗ: Premium.paratiritis.gr