Νερό: Ο λευκός χρυσός

Το νερό, ο λευκός χρυσός όπως ονομάζεται, είναι ό,τι πιο πολύτιμο διαθέτουμε. Θεοποιήθηκε στο παρελθόν ως πηγή ζωής, αλλά στην εποχή μας έχει γίνει είδος πολυτελείας σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη μας.

Μαζί με τα ακραία καιρικά φαινόμενα, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και άλλες φυσικές καταστροφές, η υπερθέρμανση του πλανήτη διαταράσσει και τη διαθεσιμότητα των πόρων γλυκού νερού, με τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις.

Σε πολλά μέρη του κόσμου, το γλυκό νερό είναι ήδη ένας σπάνιος πόρος. Αποτελεί μόνο το 2,5% του συνολικού διαθέσιμου νερού στον πλανήτη. Και μόνο το 0,4% από αυτό είναι εύκολα προσβάσιμο για κατανάλωση από τον άνθρωπο. Από αυτό το μικρό ποσό, ένα μειούμενο ποσοστό είναι πόσιμο, εξαιτίας της ρύπανσης και της γεωργικής και βιομηχανικής χρήσης νερού.

Η κλιματική αλλαγή αναμένεται να εντείνει τις ξηρασίες, τις πλημμύρες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα που θέτουν σε κίνδυνο την ποσότητα και την ποιότητα του γλυκού νερού και ως εκ τούτου ενεργεί ως πολλαπλασιαστική απειλή, κάνοντας τις επισφαλείς περιοχές επισφαλέστερες. Μάλιστα, το 2007, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ προειδοποίησε ότι «... η λειψυδρία είναι ένα ισχυρό καύσιμο για τους πολέμους και τις συγκρούσεις».

Οι διεθνείς οργανισμοί πολλές φορές τον χρόνο επισημαίνουν σε καμπάνιες τη χρησιμότητά του, ενώ η UNESCO ενεργοποιείται για να μπει η καλύτερη διαχείρισή του στους νέους στόχους του οργανισμού για τη βιώσιμη ανάπτυξη.

Μέχρι σήμερα, η προσοχή στρεφόταν στο πόσιμο νερό και για την προσωπική υγιεινή. Αλλά η προμήθεια πόσιμου νερού δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα απειροελάχιστο ποσοστό της παγκόσμιας κατανάλωσης. Ναι μεν κάθε άνθρωπος χρειάζεται 2 με 3 λίτρα πόσιμου νερού την ημέρα, όμως για την παραγωγή ειδών διατροφής καθημερινής ανάγκης χρειάζονται 3.000 λίτρα.

Περισσότερο όμως ο αγροτικός τομέας καταναλώνει μεγάλες ποσότητες νερού, όπως επίσης οι τομείς ενέργειας και βιομηχανίας. Σε έκθεση της UNESCO υπολογίζεται ότι η κατανάλωση νερού στη βιομηχανία θα τετραπλασιαστεί ανάμεσα στο 2000 και το 2050. Το ίδιο θα συμβεί και στην αγροτική οικονομία, για την παραγωγή τροφίμων για έναν παγκόσμιο πληθυσμό που θα ξεπεράσει το 2050 τα 9 τρισ. ανθρώπους.

«Οφείλουμε να προσαρμόσουμε την παγκόσμια οικονομία σε φόρμες παραγωγής που θα καταναλώνουν λιγότερους φυσικούς πόρους», λένε οι ειδικοί. Όχι μόνο η γεωργία, αλλά η βιομηχανία και ο τομέας παραγωγής ενέργειας θα πρέπει να καταναλώνουν με φειδώ το νερό.

Το συμπέρασμα είναι ότι χρειαζόμαστε μια παγκόσμια ενεργειακή αλλαγή, εάν θέλουμε να έχουμε νερό για πολλά χρόνια ακόμη.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr