Οι τρομοκράτες, το Ισλάμ και τα δολάρια

Ενα από τα λίγα κοινά σημεία που μοιράζονται οι «μοναχικοί λύκοι» ισλαμιστές τρομοκράτες, είναι το σουνιτικό μουσουλμανικό τους υπόβαθρο. Ποτέ δεν είναι Σιίτες.

Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή υπάρχουν πολύ λιγότεροι Σιίτες από όσοι Σουνίτες. Οι Σιίτες αποτελούν περίπου το 10% του παγκόσμιου μουσουλμανικού πληθυσμού. Ακόμα και αν το ποσοστό των τρομοκρατών τύπου «μοναχικός λύκος» ήταν ίδιο και στις δύο ομάδες, ο αριθμός των Σιιτών τρομοκρατών θα ήταν πολύ μικρότερος από ό,τι ο ήδη χαμηλός αριθμός των Σουνιτών.

Η μορφή της κάθε σέχτας μπορεί επίσης να κάνει τη διαφορά. Οι Σουνίτες δεν έχουν τόσο σαφή εκκλησιαστική ιεραρχία όπως οι Σιίτες˙ ως αποτέλεσμα, υπάρχουν περισσότερες σουνιτικές ερμηνείες του Ισλάμ και ως εκ τούτου περισσότερες δυνατότητες για απόκλιση από τη μέση γραμμή.

Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, οι σιιτικές μαχητικές ομάδες επιδιώκουν έναν άμεσο γεωπολιτικό στόχο, όπως το να διώξουν τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Βαγδάτη ή τους Ισραηλινούς έξω από τον Λίβανο και βρίσκονται υπό τον άμεσο έλεγχο του Ιράν και της Χεζμπολάχ.

Ο Σαλαφισμός -η ιδεολογία την οποία προσυπογράφει το ISIS- είναι εγγενώς μη πολιτική. Στην πραγματικότητα, για ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του Σαλαφισμού κατά τον 20ό αιώνα, οι ηγέτες Σαλαφίτες επέκριναν τις πολιτικές ομάδες ότι η προσοχή τους είχε αποσπαστεί λόγω των σύγχρονων ανησυχιών και δεν εστιαζόταν αρκετά σε αυτό που οι Σαλαφίτες θεωρούν ως την «κάθαρση» της πίστεως.

Ο Σαλαφισμός από την άλλη πλευρά προσπαθούσε να «εξαγνίσει» το Ισλάμ από την δυτική επιρροή και τις επί αιώνες «αποκλίνουσες» παρεκβάσεις από το αληθινό Ισλάμ (το οποίο, σύμφωνα με αυτούς που το ασκούν, περιλαμβάνει τον σιιτισμό, τον σουφισμό, ακόμη και τους μη-σαλαφιστές Σουνίτες). Ο Σαλαφισμός είναι αυστηρά σουνιτικός και όταν κάποιος ανοίγει ένα σαλαφίτικο κείμενο είναι πιο πιθανό να βρει μια συζήτηση για μια σκοτεινή θεολογική έννοια, παρά οποιαδήποτε αναφορά σε στρατηγική ή στόχους.

Οι Σαλαφίτες ορίζουν το Ισλάμ ως οτιδήποτε επιτράπηκε ρητά από τον Μωάμεθ και έγινε δεκτό από τις τρεις πρώτες γενιές Σουνιτών οπαδών (μέχρι τον ένατο αιώνα). Η άποψη αυτή στηρίζεται σε ένα χαντίθ, μια δήλωση του Μωάμεθ, στην οποία φέρεται να είπε ότι «το καλύτερο της κοινότητάς μου είναι η γενιά μου, στη συνέχεια όσοι τους ακολουθούν, μετά αυτοί που τους ακολουθούν». Κατ' επέκταση, οτιδήποτε εμφανίστηκε μετά από αυτούς -και οτιδήποτε δεν ανεχόταν ρητά ο Μωάμεθ- θεωρείται αντι-ισλαμικό, μια εξαιρετικά ευρεία κατηγορία.

Αυτό μας φέρνει στην περίπτωση του ISIS, το οποίο εξελίχθηκε από το θεολογικό όραμα του Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι, ο οποίος σε αντίθεση με την αλ Κάιντα του Οσάμα μπιν Λάντεν, έδωσε προτεραιότητα στην κάθαρση της Μέσης Ανατολής από Σιίτες και άλλους αποκλίνοντες. Αποκρούει ανοιχτά την πολιτική ορολογία των συνταγμάτων και της σύγχρονης πολιτικής.

Κείμενα του ISIS, όπως και αυτά άλλων Σαλαφιστών, είναι γεμάτα με συζητήσεις για χαντίθ, πρώιμες ισλαμικές θεολογικές έννοιες, καθώς και δηλώσεις από ειδικές προ-μοντέρνες προσωπικότητες που θεωρούνται ως τηρούσες το σαλαφικό δόγμα.

Ωστόσο, το ISIS ήταν σε θέση να κάνει τη θεολογία του σχετική με τα πολιτικού χαρακτήρα παράπονα του πραγματικού κόσμου. Γεννημένο σε ένα Ιράκ μαστιζόμενο από την άνοδο των σιιτικών παραστρατιωτικών ομάδων και ενθαρρυμένο από έναν εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, που σταδιακά πήρε θρησκευτικές αποχρώσεις, το ISIS -σε αντίθεση με την αλ Κάιντα- στρατολόγησε με την υπόσχεση του αληθινού Ισλάμ.

Σήμερα, ακόμα και καθώς το ISIS κυνηγά δυτικούς στόχους, αφιερώνει ίση ενέργεια σε μαθησιακά ζητήματα εξηγώντας τις θεολογικές του απόψεις. Και σε τελική ανάλυση, η επιτυχία του θα εξαρτηθεί από το πρόγραμμα αυτό: την αταλάντευτη δέσμευσή του στην ίδρυση ενός θεολογικά αυθεντικού κράτους και όχι ενός σύγχρονου πολιτικού κράτους.

Η αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος (επίσης γνωστό ως ISIS) παράγουν το μεγαλύτερο μέρος των μοναχικών τζιχαντιστών και αντιπροσωπεύουν τα χειρότερα όλων των πιθανών κόσμων: καλά χρηματοδοτούμενα τζιχαντιστικά δίκτυα με μικρό κρατικό έλεγχο.

Σήμερα, οι ριζοσπάστες Σουνίτες λαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της υποστήριξής τους από τη Σαουδική Αραβία και άλλους πολίτες των χωρών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, όχι από τα κράτη. Μία έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον Ιούνιο του 2015, υποστήριξε ότι «το μαζικό λαθρεμπόριο μετρητών και οι μεταφορές χρημάτων από μεμονωμένους δωρητές και φιλανθρωπικές οργανώσεις με βάση τη Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με πληροφορίες έχουν υπάρξει μια σημαντική πηγή χρηματοδότησης για τις εξτρεμιστικές και τρομοκρατικές οργανώσεις κατά τη διάρκεια των τελευταίων 25 ετών. Στην Συρία, ιδιώτες Σαουδάραβες -όχι η κυβέρνηση- αναφέρεται ότι από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, έχουν στείλει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια στη Συρία.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr