Ανοίγει συνεχώς η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών

Η ανισότητα στα εισοδήματα μεταξύ φτωχότερων και πλουσιότερων οικονομικών στρωμάτων στις βιομηχανικά προηγμένες κοινωνίες ολοένα αυξάνεται. Πλέον, η ανισότητα στις βιομηχανικές κοινωνίες παρουσιάζει ανοδική τάση και δείχνει αναπόφευκτη, τουλάχιστον επί του παρόντος.

Πράγματι, μια από τις πιο ισχυρές διαπιστώσεις της σύγχρονης κοινωνικής επιστημονικής έρευνας είναι ότι το χάσμα ανάμεσα στις οικογένειες με υψηλό και με χαμηλό εισόδημα έχει διευρυνθεί, ενώ το χάσμα στα εκπαιδευτικά και εργασιακά επιτεύγματα μεταξύ των παιδιών τους, έχει διευρυνθεί ακόμη περισσότερο.

Στις ΗΠΑ, ανάμεσα στο 1973 και το 2001, ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης του πραγματικού εισοδήματος ήταν μόλις 0,3% για τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο κατώτερο επίπεδο της κλίμακας κατανομής του εισοδήματος, έναντι 0,8% για εκείνους που βρίσκονται στο μέσον της και 1,8% για όσους βρίσκονται στο ανώτερο επίπεδο.

Παρόμοιες είναι οι τάσεις που επικρατούν και σε πολλές άλλες προηγμένες οικονομίες, με αποτέλεσμα η απόσταση μεταξύ πλούσιων και φτωχών είναι η μεγαλύτερη που καταγράφεται εδώ και 30 χρόνια.

Σύμφωνα με μελέτες, στις 34 βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου το εισόδημα του 10% των πιο πλούσιων πολιτών είναι 9,6 φορές μεγαλύτερο από εκείνο του 10% των πιο φτωχών. Οι στατιστικές δείχνουν ότι η ψαλίδα συνεχώς ανοίγει. Στη δεκαετία του '80 τα εισοδήματα των πλουσίων ήταν επταπλάσια από εκείνα των φτωχών, στη δεκαετία του '90 οκταπλάσια, ενώ την επόμενη δεκαετία εννιά φορές περισσότερα.

Διαφορές όμως στα επίπεδα αποδοχών εντοπίζονται και ανάμεσα στα δύο φύλα, οι οποίες χαρακτηρίζονται με τον όρο «Gender Pay Gap». Μέχρι και σήμερα στις δυτικού τύπου κοινωνίες οι γυναίκες πληρώνονται περίπου 15% λιγότερο από τους άνδρες. Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι γυναίκες έχουν μικρότερο εισόδημα απ' ό,τι οι άντρες, ενώ κάνουν εργασία ίσης αξίας.

Επιπλέον αρκετές γυναίκες εργάζονται σε επαγγέλματα χαμηλών αποδοχών, όπως νηπιαγωγοί ή πωλήτριες, ενώ παράλληλα έχουν περισσότερες οικογενειακές υποχρεώσεις. Οι μητέρες είναι αυτές που λείπουν συχνότερα και για περισσότερο χρονικό διάστημα από τις εργασιακές τους υποχρεώσεις, ειδικά το πρώτο διάστημα της μητρότητας. Πολύ συχνά μάλιστα μετά επιστρέφουν με καθεστώς ημιαπασχόλης.

Την κατάσταση έρχονται να επιβαρύνουν οι νέες μορφές εργασίας, όπως οι θέσεις περιορισμένου χρόνου, ημιαπασχόλησης καθώς και η εργασία ως ελεύθερος επαγγελματίας. Οι άνθρωποι που εργάζονται υπό αυτά τα καθεστώτα συνήθως απολαμβάνουν μικρότερες αποδοχές έναντι των μόνιμων υπαλλήλων αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr