Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Το δημοψήφισμα-στοίχημα του Ρέντσι

Οο Ρέντσι έχει προτείνει τη μείωση της σημασίας της άνω βουλής, δηλαδή της Γερουσίας, ώστε η κυβέρνηση να χρειάζεται μόνο την πλειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να περάσει νομοθεσία.

Το δημοψήφισμα-στοίχημα του Ρέντσι

Στις 4 Δεκεμβρίου, ο Ματέο Ρέντσι θα αντιμετωπίσει ένα σημαντικό λαϊκό δημοψήφισμα για τη συνταγματική μεταρρυθμιστική ατζέντα του, πάνω στην οποία έχει στοιχηματίσει την πολιτική του καριέρα.

Αν κερδίσει, θα είναι σε θέση να συνεχίσει την οικονομική μεταρρυθμιστική ατζέντα του εγχωρίως και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στο εξωτερικό. Αν χάσει, όμως, είναι πολύ πιθανό να παραιτηθεί από το αξίωμά του.

Τα γκάλοπ, μέχρι αυτήν τη στιγμή, δείχνουν ότι το 52% με 54% των ψηφοφόρων σκοπεύει να ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα. Κάτι που σημαίνει ότι αν όντως επιβεβαιωθεί η σημερινή τάση, ο Ματέο Ρέντσι θα μπορούσε να αναγκασθεί σε παραίτηση, με σύσταση νέας κυβέρνησης και, στη συνέχεια, προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Κατά της μεταρρύθμισης τάσσονται όλες οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης: από τα Πέντε Αστέρια, μέχρι την Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, την ξενοφοβική Λίγκα του Βορρά και την ιταλική Αριστερά. Μεγάλο μέρος της εσωκομματικής αντιπολίτευσης της κεντροαριστεράς απορρίπτει επίσης τις αλλαγές αυτές.

Οι περισσότεροι πολιτικοί αναγνωρίζουν ότι κάποια συνταγματική μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Ρέντσι έχει προτείνει τη μείωση της σημασίας της άνω βουλής, δηλαδή της Γερουσίας, με την μείωση του αριθμού των γερουσιαστών και με το να ορίζονται ανάλογα με τις περιοχές αντί να είναι άμεσα εκλεγμένοι.

Μέσα σε αυτό το νέο καθεστώς, η κυβέρνηση θα χρειάζεται μόνο μια πλειοψηφία στην κάτω βουλή, την Βουλή των Αντιπροσώπων, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία και να περάσει νομοθεσία.

Σήμερα, το σύνταγμα της χώρας απαιτεί η κυβέρνηση να έχει την πλειοψηφία και στα δύο σώματα του κοινοβουλίου για να περάσει νόμους. Δεδομένου ότι τα δύο σώματα έχουν εκλεγεί με την χρήση διαφορετικών τύπων αναλογικής εκπροσώπησης, το ιταλικό κοινοβούλιο ήταν ανέκαθεν ένα πολυφωνικό πάζλ κομμάτων, που έκανε ιδιαίτερα δύσκολο για τις κυβερνήσεις να συγκεντρώσουν έναν αρκετά μεγάλο συνασπισμό ώστε να περάσουν νόμους. Ίσως για αυτό, η Ιταλία είχε 49 κυβερνήσεις από το 1946 μέχρι το 1992.

Πηγή: Premium.paratiritis.gr

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v