To ελληνικό χρέος θέλει τον μηχανικό του!

Όσοι θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να βγει στις αγορές έχουν κατά νου τον υψηλό λόγο χρέους προς ΑΕΠ. Όμως, δεν χρειάζεται να είναι κανείς rocket scientist της Wall Street για να τον τιθασεύσει.

Δημοσιεύθηκε: 1 Οκτωβρίου 2010 - 08:00

Dr Money

To ελληνικό χρέος θέλει τον μηχανικό του!

Για αρκετά χρόνια ήταν οι ροκ σταρ της Wall Street και του χρηματοοικονομικού κλάδου.

Γνωστοί με το προσωνύμιο quants, πρωτοεμφανίστηκαν στη Wall Street στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και κατάφεραν να γίνουν από τα πιο λαμπερά πρόσωπα του χώρου, με παχυλούς μισθούς και μπόνους.

Οι «κβαντομηχανικοί» ήταν κάτοχοι διδακτορικών πτυχίων Ph.D από τα καλύτερα αμερικανικά πανεπιστήμια και είχαν το πλεονέκτημα να συνδυάζουν γνώσεις μαθηματικών, συχνά φυσικής, χρηματοοικονομικών και κομπιούτερ.

Αποστολή τους ήταν να βγάζουν λεφτά, βάζοντας σε εφαρμογή τις γνώσεις τους.

Γι’ αυτόν τον σκοπό κατασκεύαζαν μοντέλα για να μετράνε το ρίσκο και εφηύραν χρηματοοικονομικά προϊόντα όπως τα γνωστά μας CDOs (Collateralized Debt Obligations).

Ορισμένα προϊόντα ήταν τόσο περίπλοκα από μαθηματικής πλευράς που ούτε οι διαπραγματευτές δεν καταλάβαιναν τι ακριβώς πουλούσαν.

Όπως είναι φυσικό, δεν εκτιμούσαν όλοι το έργο τους.

Ο γκουρού Γουόρεν Μπάφετ είχε σε ανύποπτο χρόνο χαρακτηρίσει τα χρηματοοικονομικά προϊόντα τους «χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής».

Στην Ελλάδα δεν είναι τόσο γνωστοί, αν και είναι οι άνθρωποι πίσω από μερικά χρηματοοικονομικά εργαλεία, π.χ. swaps, που χρησιμοποιήθηκαν στη διαχείριση του δημοσίου χρέους και τα οποία επικρίθηκαν στη συνέχεια.

Θα ήταν εύλογο να ρωτήσει κανείς γιατί αναφερθήκαμε σ’ όλα αυτά.

Η απάντηση είναι απλή.

Αν η κυβέρνηση είναι ειλικρινής όταν ισχυρίζεται ότι δεν τίθεται θέμα αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους, θα πρέπει να σκεφτεί τρόπο ή τρόπους για να μειώσει τον λόγο του χρέους ως προς το ΑΕΠ σε πιο χαμηλά επίπεδα από τα προβλεπόμενα στο μνημόνιο.

Υπενθυμίζεται ότι το χρέος της γενικής κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο 130,2% του ΑΕΠ το 2010 από 115% το 2009 και θα ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια.

Με τόσο υψηλό χρέος δεν εκπλήσσει που πολλοί επιμένουν στο θέμα της αναδιάρθρωσης, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι οι στόχοι για το έλλειμμα του προϋπολογισμού που υπάρχουν στο μνημόνιο θα επιτευχθούν.

Καλό το επιχείρημα περί υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος και ανάπτυξης της οικονομίας, που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να απαντήσει στους αμφισβητίες, αλλά δεν πείθει.

Αν όμως το δημόσιο χρέος έπιανε κορυφή ως προς το ΑΕΠ σε επίπεδα αρκετά χαμηλότερα από τα προβλεπόμενα, ίσως οι αριθμοί έβγαιναν και οι αγορές δάνειζαν στη χώρα τα ποσά που ήθελε με λογικά επιτόκια.

Από τη στιγμή που οι αποκρατικοποιήσεις δεν μπορεί να είναι τόσο μεγάλες ώστε να μειώσουν το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ, θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι.

Οι «κβαντομηχανικοί» της Wall Street θα μπορούσαν να φανούν εξαιρετικά χρήσιμοι σ’ αυτό το εγχείρημα.

Όμως και χωρίς αυτούς μπορεί κάποιος να σκεφτεί κάποιον τρόπο να μειώσει το δημόσιο χρέος.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την ΕΚΤ.

Η τελευταία εκτιμάται ότι έχει αγοράσει ελληνικά ομόλογα ονομαστικής αξίας 40 με 50 δισ. ευρώ. Όμως, έχει ξοδέψει πολύ λιγότερα για να τα αγοράσει, πληρώνοντας κατά μέσο όρο 60 λεπτά στο ευρώ σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις.

Η ΕΚΤ δεν ενδιαφέρεται προφανώς για να βγάλει λεφτά από τις ανωτέρω αγοραπωλησίες στη δευτερογενή αγορά.

Έχει όμως κάθε λόγο να θέλει να σταθεροποιηθεί η ελληνική οικονομία και το τραπεζικό σύστημα.

Ως εκ τούτου, θα μπορούσε κάλλιστα να συμφωνήσει να πουλήσει τα ανωτέρω ομόλογα στην Ελλάδα στην τιμή που τα αγόρασε.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα μείωνε μονοκοπανιά το στοκ του δημοσίου χρέους της κατά 16 δισ. ευρώ αν επαναγόραζε χρέος ύψους 40 δισ. στο 60% και κατά 20 δισ. ευρώ αν η επαναγορά αφορούσε σε χρέος ύψους 50 δισ. ευρώ.

Είτε πρόκειται για 16 δισ. είτε για 20 δισ. ευρώ, τα ποσά δεν είναι μικρά.

Για να συμβεί κάτι τέτοιο, η χώρα θα πρέπει να βρει κάποιον που θα της δανείσει τα αναγκαία ποσά για την επαναγορά των ομολόγων.

Μερικοί θεωρούν ότι το ευρωπαϊκό ταμείο διάσωσης θα μπορούσε να δανείσει το ανωτέρω ποσό.

Το τελευταίο έχει τη δυνατότητα να δανειστεί φθηνά από τις αγορές με την εγγύηση των χωρών-μελών της ευρωζώνης και εν συνεχεία να δανείσει τα λεφτά στην Ελλάδα με υψηλότερο επιτόκιο για κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ταμείο διάσωσης βγάζει κέρδος από την επιτοκιακή διαφορά, η ΕΚΤ είναι αδιάφορη και η Ελλάδα καταφέρνει να μειώσει το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, ανοίγοντας περισσότερο την πόρτα του δανεισμού της χώρας από τις διεθνείς αγορές τη διετία 2011 - 2012.

Αναμφισβήτητα, οι ροκ σταρ της Wall Street μπορεί να έχουν περισσότερες και καλύτερες ιδέες από τις ανωτέρω για να μειώσει η Ελλάδα το δημόσιο χρέος της ως προς το ΑΕΠ.

Δεν θα ήταν άσχημο να τις ακούσουν οι αρμόδιοι.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.