Τα 3 μυστήρια της ελληνικής εξίσωσης!

Το ιστορικό του 1ου πακέτου διάσωσης και των θέσεων των κοινοτικών και Ελλήνων αξιωματούχων προβληματίζει. Όμως, η δυναμική του δημοσίου χρέους μετά το 2ο πακέτο θα κριθεί από 3 παραμέτρους.

Δημοσιεύθηκε: 25 Ιουλίου 2011 - 07:48

Dr Money

Στα τέλη του 2009 και στις αρχές του 2010, κοινοτικοί αξιωματούχοι και κάποιοι Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες αρέσκονταν να δηλώνουν, καθώς η ελληνική κρίση χειροτέρευε, ότι δεν θα μπορούσε μια χώρα της ευρωζώνης να πάει στο ΔΝΤ.

Έχοντας πιθανόν αυτό στο μυαλό του, αλλά διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος, ένα εξέχον στέλεχος της κυβέρνησης εισηγήθηκε τον Μάρτιο του 2010 να μπλοφάρει η χώρα ότι θα προσέφευγε στο ΔΝΤ για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες σε επίπεδο Ε.Ε., ώστε να λάβει το πολυπόθητο πακέτο και να πείσει τις αγορές να μας δανείζουν φθηνότερα.

Όμως, η μπλόφα κατέρρευσε την ίδια μέρα αφού η Γερμανία διαμήνυσε αρμοδίως ότι η πόρτα του ΔΝΤ ήταν ανοιχτή αν η Ελλάδα το επιθυμούσε.

Παρ' όλα αυτά, η Ε.Ε. έδωσε στην Ελλάδα το πακέτο των δισ. ευρώ που ζητούσε έπειτα από λίγες εβδομάδες στις Βρυξέλλες.

Το νέο έγινε δεκτό με τυμπανοκρουσίες στην Αθήνα, η οποία μιλούσε για μεγάλη επιτυχία ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις.

Όμως, το πακέτο στο οποίο ο τότε υπουργός Οικονομικών είχε δώσει τον ατυχή χαρακτηρισμό "πιστόλι πάνω στο τραπέζι" έμελλε να αποδειχθεί άσφαιρο και η χώρα αναγκάστηκε να προσφύγει στην Ε.Ε. και στο ΔΝΤ στις αρχές Μαΐου του 2010 για να μην αθετήσει πληρωμές σε ομόλογα που έληγαν.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι γνωστοί λαλίστατοι κοινοτικοί αξιωματούχοι, π.χ. ο κ. Γιούνκερ, και Έλληνες υπουργοί κατακεραύνωναν τις αγορές επειδή διατηρούσαν τα ελληνικά spreads σε υψηλά επίπεδα, προεξοφλώντας την αναδιάρθρωση του χρέους.

Όποιος μάλιστα τολμούσε να αναφερθεί σε πιθανή αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους το καλοκαίρι του 2010 χαρακτηριζόταν προδότης.

Δεν χρειάστηκε παρά να έρθει το φθινόπωρο για να πληροφορηθεί το επενδυτικό κοινό ότι η Ελλάδα ζητούσε την επιμήκυνση των διμερών δανείων που είχε λάβει από την Ε.Ε. και εκείνων από το ΔΝΤ μαζί με μείωση του επιτοκίου για τα κοινοτικά δάνεια.

Η Ελλάδα έλαβε τελικά αυτό που ζητούσε από την Ε.Ε. τον Μάρτιο του 2011.

Το γεγονός έγινε δεκτό ακόμη μία φορά με ενθουσιασμό στην Αθήνα, η οποία έσπευσε να την αποδώσει στην αναγνώριση της δημοσιονομικής προσαρμογής της χώρας από τους εταίρους της.

Όμως, τα spreads των ελληνικών ομολόγων και των άλλων χωρών της ευρωπεριφέρειας συνέχισαν να ανεβαίνουν, βοηθούντων των δηλώσεων Γερμανών και άλλων αξιωματούχων, που μιλούσαν πλέον ανοιχτά για κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.

Φυσικά, εμείς μιλούσαμε για αναδιάταξη του χρέους (reprofiling) κτλ, απορρίπτοντας -λες και εμείς αποφασίζουμε- την αναδιάρθρωση.

Την ίδια περίοδο, κοινοτικοί αξιωματούχοι όπως οι κ. Γιούνκερ και Όλι Ρεν απέρριπταν επίσης κατηγορηματικά τα σενάρια για "κούρεμα" στην ονομαστική αξία των ελληνικών ομολόγων.

Φτάσαμε λοιπόν στη σύνοδο κορυφής της προηγούμενης εβδομάδας, όπου αποφασίστηκε, εκτός των άλλων, η αναδιάρθρωση μέρους του ελληνικού χρέους, με το "κούρεμα" της ονομαστικής αξίας των ομολόγων να είναι μία από τις επιλογές στο προσφερόμενο μενού προς τους ιδιώτες.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Ανακολουθία δηλώσεων και πράξεων για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ερώτημα είναι αν η απόφαση της Ε.Ε. για το 2ο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας θα μπορούσε να αποδειχθεί αυτήν τη φορά διαφορετική, ώστε να δικαιολογούνται οι ελληνικές και κοινοτικές θριαμβολογίες.

Αν και η μία από τις τέσσερις παραμέτρους που απαρτίζουν την εξίσωση της ελληνικής φερεγγυότητα ξεκάθαρα βελτιώνεται, αφού μειώνεται δραστικά το μέσο ονομαστικό επιτόκιο εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, η αβεβαιότητα για τις άλλες τρεις παραμέτρους παραμένει υψηλή.

Υπενθυμίζεται ότι το επιτόκιο των δανείων του EFSF θα μειωθεί κοντά στο 3,5%, με βάση τα σημερινά δεδομένα, και πιθανόν ανάλογη μείωση θα επιβληθεί στα διμερή δάνεια ύψους 65 δισ. ευρώ που έχει ήδη λάβει η Ελλάδα από άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Η Ελλάδα πληρώνει επιτόκιο Euribor συν 250 μονάδες βάσης στα διμερή δάνεια για τα πρώτα 3 χρόνια, δηλαδή κοντά στο 4,10% σήμερα, που μετατρέπεται σε Euribor συν 350 μονάδες βάσης μετά τα 3 χρόνια.

Οι άλλες τρεις παράμετροι της εξίσωσης που εμφανίζουν μεγάλο βαθμό αβεβαιότητας είναι η μεταβολή του ονομαστικού ΑΕΠ της χώρας, το πρωτογενές αποτέλεσμα του προϋπολογισμού και το ύψος του δημοσίου χρέους.

Όσον αφορά στο πρωτογενές αποτέλεσμα, το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα είναι ελλειμματικό και ίσο με 0,8% του ΑΕΠ φέτος και πλεονασματικό, ίσο με 1,5% του ΑΕΠ το 2012.

Αν πιστέψουμε τις εκτιμήσεις των ιθυνόντων, η αναδιάρθρωση μέρους του δημοσίου χρέους, σε συνδυασμό με το πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικών ομολόγων που προβλέπει η απόφαση της συνόδου, θα οδηγήσει σε μείωση του λόγου χρέους προς ΑΕΠ κατά 12 ποσοστιαίες μονάδες ή 26 δισ. ευρώ.

Πρόκειται για μικρή μείωση αν κανείς συνυπολογίσει ότι το ΔΝΤ βλέπει το δημόσιο χρέος να σκαρφαλώνει στο 172% του ΑΕΠ το 2012.

Ακόμη κι αν κάποιος συνυπολογίσει την αναμενόμενη ανοδική αναθεώρηση του ΑΕΠ κατά 10% περίπου, η εικόνα δεν βελτιώνεται παρά μόνο αν θεωρήσει ότι τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν σε 40 - 50 δισ. ευρώ και θα κατευθυνθούν όλα στη μείωση του χρέους τα επόμενα τρία χρόνια.

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι παρακινδυνευμένο να γίνουν προβλέψεις για τη φερεγγυότητα της χώρας σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.

Η αντίδραση των αγορών τους επόμενους δύο με τρεις μήνες θα είναι πιθανόν η καλύτερη πρόβλεψη που μπορεί να γίνει.

Dr. Money

* Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.