Η ελληνική σιωπή δεν είναι πάντοτε χρυσός!

Oι χθεσινοβραδινές εξελίξεις στο μέτωπο της τρικομματικής κυβέρνησης μοιάζουν να δικαιώνουν εκείνους που υποστήριζαν ότι πρόωρες εκλογές δεν γίνονται όταν δεν τις θέλουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Δικαιώνουν επίσης εκείνους που θεωρούσαν ότι τα πολιτικά κόμματα προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα και να μεγιστοποιήσουν το κομματικό όφελος, εκμεταλλευόμενα τις περιστάσεις και αδιαφορώντας για το εθνικό όφελος για το οποίο υποτίθεται κόπτονται.

Όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Το στόρι του Reuters που θέλει ορισμένες εθνικές κεντρικές τράπεζες χωρών-μελών της ευρωζώνης να μην τηρούν τα συμφωνηθέντα πέρυσι τον Δεκέμβριο, μετακυλίοντας τη χρονική λήξη των τίτλων ANFA με αντικατάσταση μέρους των παλιών ελληνικών ομολόγων από τα νέα, μεγαλύτερης διάρκειας, επιβεβαιώνει κάτι ακόμη.

Στην ευρωζώνη συνεχίζει να υπάρχει κακοφωνία, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται προβλήματα εκ των υστέρων και να αναζητούνται τεχνικές ή άλλες λύσεις, συνήθως μεσοβέζικες.

Στην προκειμένη περίπτωση, το χρηματοδοτικό κενό που μπορεί να δημιουργηθεί από αυτήν την πηγή είναι της τάξεως του 1,5 με 2 δισ. ευρώ για το 2013, σύμφωνα με Έλληνα αξιωματούχο του υπουργείου οικονομικών, που επικαλείται το ξένο πρακτορείο.

Αν σε αυτό προστεθεί το χρηματοδοτικό κενό από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, ο λογαριασμός ανεβαίνει σημαντικά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται θέμα με μερικές εθνικές κεντρικές τράπεζες του ευρωσυστήματος.

Υπενθυμίζουμε ότι οι εθνικές κεντρικές τράπεζες επρόκειτο να επιστρέφουν τις υπεραξίες από τα ελληνικά ομόλογα μέσω των υπουργείων οικονομικών των χωρών τους από το 2012, με βάση το μνημόνιο ΙΙ, αλλά ορισμένες δεν το έκαναν.

Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε κάτι ακόμη.

Τις ενστάσεις υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων της ΕΚΤ στο ελληνικό αίτημα-πρόταση για μετακύλιση των λήξεων των παλιών ομολόγων που υπέβαλε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς κατά την περσινή, καλοκαιριάτικη επίσκεψή του στη Φρανκφούρτη.

Οι ενστάσεις στο ελληνικό αίτημα-πρόταση, η οποία ήταν μία από τις 12 που υποβλήθηκαν γραπτώς στον πρόεδρο της ΕΚΤ Μ. Ντράγκι σε εκείνη τη συνάντηση, εστίαζαν ακριβώς στο επιχείρημα ότι η μετακύλιση των λήξεων των ελληνικών ομολόγων θα συνιστούσε έμμεση χρηματοδότηση της ελληνικής κυβέρνησης.

Είναι γνωστό ότι η γερμανική κεντρική τράπεζα, η Μπούντεσμπανκ, υιοθετεί τις ερμηνείες αυτού του είδους, συνεπικουρούμενη από ορισμένες άλλες κεντρικές τράπεζες, όπως η ολλανδική.

Εκεί λοιπόν που έχουμε αρκετά ανοικτά θέματα, είτε στο δημοσιονομικό μέτωπο με την υλοποίηση του προγράμματος προσαρμογής με τους εκπροσώπους των δανειστών, είτε στο χρηματοδοτικό με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, έρχεται να προστεθεί ένα ακόμη.

Ως συνήθως, κάποια τεχνική λύση θα βρεθεί, π.χ. περισσότερα έντοκα γραμμάτια.

Όμως, το πιθανότερο είναι να μην είναι η ιδανική από ελληνικής σκοπιάς.

Κάποιοι ίσως ισχυριστούν ότι αυτή είναι η μοίρα των επαιτών, όπως εμείς.

Ακόμη κι αν είναι έτσι, έρχεται κάποτε η στιγμή όπου ο επαίτης έχει δίκιο και επομένως πρέπει να εγκαλέσει τους πιστωτές του για ανακολουθία.

Ιδίως αν αυτό συμβαίνει κατ' εξακολούθησιν.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε;To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.