Οι δύο εκφάνσεις του πολιτικού ρίσκου!

Σύμφωνα με αυτήν, η χώρα είχε την ευκαιρία να αποκομίσει κάποιες παραχωρήσεις από την Α. Μέρκελ την περίοδο μέχρι τις εκλογές στη Γερμανία γιατί η καγκελάριος δεν θα ήθελε να πάει στη διαδικασία με ανοιχτή την ελληνική πληγή.

Είναι προφανές ότι η συγκεκριμένη άποψη υποτιμούσε την εντύπωση που θα δημιουργούσε στη γερμανική κοινή γνώμη τυχόν παραχώρηση της καγκελαρίου στην Ελλάδα.

Έχουμε την αίσθηση, και ίσως κάτι παραπάνω, ότι ο υπουργός Οικονομικών Ι. Στουρνάρας πριν από λίγο καιρό επιδίωξε να πάρει κάτι παραπάνω, χωρίς να εκθέσει κανέναν, αλλά έπεσε πάνω σε γερμανικό τοίχο.

Αναφερόμαστε στην αρχική επιδίωξη της ελληνικής πλευράς για δόση ύψους 8,1 δισ. ευρώ, η οποία προσγειώθηκε χαμηλότερα στη συνέχεια, με τη Γερμανία να ζητά πλήρη εφαρμογή των προαπαιτούμενων δράσεων πριν από την καταβολή του προβλεπόμενου ποσού.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν που κυβερνητικοί παράγοντες δεν εμφανίζονται πλέον τόσο αισιόδοξοι όσο πριν ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση με επικεφαλής την Α. Μέρκελ θα ξελασκάρει τα λουριά του ελληνικού προγράμματος, πιεζόμενη από τον διεθνή και τον ευρωπαϊκό περίγυρο, με απότοκο τη μείωση του δημόσιου χρέους μέσω «κουρέματος» το 2014.

Φρονούμε ότι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι όπως και άλλοι πολιτικοί δεν έχουν κατανοήσει ακόμη ότι οι δανειστές και ειδικότερα οι Γερμανοί τους έχουν πλέον καταλάβει.

Ο απαξιωτικός τρόπος με τον οποίο αναφέρεται επανειλημμένα ο Β. Σόιμπλε στην εγχώρια πολιτική ελίτ, όπως τη χαρακτηρίζει, δεν είναι τυχαίος.

Οι δανειστές έχουν επίσης κατανοήσει ότι η μεγάλη πλειονότητα της πολιτικής ελίτ θέλει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.

Από τη στιγμή που δεν υπάρχει χρηματοδότηση της χώρας από άλλες πηγές, οι δόσεις από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ είναι απαραίτητες, και επομένως χρησιμοποιούνται ως μοχλός πίεσης για την υλοποίηση των καταγεγραμμένων στο μνημόνιο.

Όπως έχουμε ξαναγράψει στο παρελθόν, η έλλειψη σοβαρών κοινωνικών αντιδράσεων στα μέτρα που λαμβάνονται έχει ενισχύσει την εντύπωση ότι το ρίσκο μιας πολιτικής πρωτοβουλίας για την έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ είναι περιορισμένο.

Υπό αυτήν την έννοια, οι κατά καιρούς εκκλήσεις διαφόρων πολιτικών ότι η χώρα δεν αντέχει άλλα μέτρα δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, αν και αναγνωρίζονται οι επιπτώσεις από την υψηλή ανεργία.

Αναμφισβήτητα, οι δανειστές προτιμούν να έχουν συνομιλητή μια κυβέρνηση με την οποία μπορούν να συνεννοηθούν, όπως η τωρινή.

Γι' αυτό προσπαθούν να κλείσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ανοικτά θέματα, γνωρίζοντας ότι το 2014 μπορεί να φέρει γενικές εκλογές μαζί με εκείνες για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Και σε εκείνες τις εκλογές, αν γίνουν, είναι δύσκολο να υπάρξουν προβλέψεις από τώρα.

Επομένως, οι δανειστές αναγνωρίζουν ότι υφίσταται πολιτικό ρίσκο στο ελληνικό πρόγραμμα.

Μόνο που δεν το ορίζουν όπως ο Ι. Στουρνάρας, που δήλωσε στο Reuters ότι ο μεγάλος πολιτικός κίνδυνος είναι να μην ψηφίσουν οι βουλευτές των δύο κυβερνητικών εταίρων τα εναπομείναντα μέτρα.

Για τους δανειστές το πολιτικό ρίσκο προέρχεται από την έκβαση της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης και σε καμία περίπτωση δεν θα ευνοούσαν μια τέτοια το τρέχον έτος.

Δεν τους αδικούμε όταν «μυστικά» γκάλοπ του Μαξίμου εκτιμούν την εκλογική δύναμη της Χρυσή Αυγή στο 18% και βάλε, σύμφωνα με την εφημερίδα Παραπολιτικά του Σαββατοκύριακου.

Dr. Money

*Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο;

Τι γνώμη έχετε; To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.