Περιουσία δεν είναι μόνο τα ακίνητα!

Λέγεται ότι τα κάθε λογής ακίνητα συνιστούν το 70% με 80% του συνολικού πλούτου των ελληνικών νοικοκυριών.

Οι καταθέσεις, τα μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων, οι μετοχές, τα ομόλογα κ.ά. αποτελούν το υπόλοιπο.

Δεν γνωρίζω αν οι υπολογισμοί είναι σωστοί από τη στιγμή που η αγοραία αξία των ακινήτων είναι πολύ πιο δύσκολο να προσδιορισθεί αυτήν την εποχή σε σχέση με άλλα περιουσιακά στοιχεία.

Εκείνο στο οποίο συμφωνούν όλοι οι ειδικοί, εντός κι εκτός Ελλάδος, είναι κάτι άλλο.

Η περιουσιακή κατάσταση προσδιορίζεται από τα κινητά και τα ακίνητα περιουσιακά στοιχεία του κάθε πολίτη.

Όμως, το ελληνικό δημόσιο έχει άλλη άποψη.

Η περιουσιακή κατάσταση κάθε ιδιώτη προσδιορίζεται αποκλειστικά από την αξία της ακίνητης περιουσίας του όπως δηλώνεται στο Ε9.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα κριτήρια για την παροχή οποιουδήποτε επιδόματος περιλαμβάνουν πάντοτε αναφορά στην αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας και στο καθαρό εισόδημα των αιτούντων.

Κοινώς, κάποιος με χαμηλό εισόδημα και μικρής αντικειμενικής αξίας ακίνητη περιουσία, αλλά με υψηλές καταθέσεις είναι πιθανόν να παίρνει επιδόματα.

Όμως, κάποιος άλλος με χαμηλό εισόδημα, μηδενικές καταθέσεις, αλλά ακίνητα μεγάλης αντικειμενικής αξίας λόγω κληρονομιάς κ.ά., δεν θα μπορεί να περάσει τον πήχη.

Είναι σωστό κάτι τέτοιο;

Η απάντηση θα πρέπει να είναι αρνητική.

Αν το δημόσιο θέλει να χρησιμοποιήσει την περιουσιακή κατάσταση ως κριτήριο για ορισμένες παροχές θα πρέπει να συμπεριλάβει στον ορισμό τις καταθέσεις, τις μετοχές, τα ομόλογα κ.λπ. μαζί με τα ακίνητα.

Ο σημερινός ορισμός της περιουσιακής κατάστασης λειτουργεί αρνητικά μόνο για την αγορά ακινήτων, που μετρά τις πληγές της.

Δεν είναι ο μοναδικός τρόπος που το κράτος κάνει διάκριση απέναντι στην αγορά ακινήτων.

Είναι γνωστό ότι ο ιδιοκτήτης ακινήτου πληρώνει φόρο τόσο κατοχής, όσο και εισοδήματος, αν εισπράττει μίσθωμα, ενώ το ακίνητο λογίζεται στα τεκμήρια.

Αντίθετα, ο τυπικός εισοδηματίας πληρώνει μόνο φόρο επί των τόκων.

Όλες αυτές οι στρεβλώσεις εξηγούν εν μέρει την κατάντια της ελληνικής αγοράς ακινήτων τα τελευταία χρόνια.

Θα πρέπει λοιπόν να υπάρξει κάποιος εξορθολογισμός τόσο στη φορολόγηση διαφορετικών μορφών περιουσιακών στοιχείων όσο και στη διεύρυνση του ορισμού της περιουσιακής κατάστασης των ιδιωτών.

Στερείται λογική, σε περίοδο κρίσης όπου η πώληση ακινήτων είτε είναι αδύνατη είτε μπορεί να γίνει σε χαμηλές τιμές, να θεωρούνται τα ακίνητα πιο «πολύτιμα» σε σύγκριση με το ισόποσο καταθέσεων που είναι άμεσα διαθέσιμες.

Απαιτείται λοιπόν να αλλάξουν πολλά πράγματα στον τρόπο που το υπουργείο Οικονομικών προσεγγίζει αυτά τα θέματα για να μην διαιωνίζονται στρεβλώσεις και πλήττεται η πραγματική οικονομία.

H περιουσία δεν τελειώνει στα ακίνητα.

Dr. Money