Μην παίζετε με τις προσδοκίες των άλλων!

Ήμασταν από εκείνους που χαιρέτισαν την έξοδο της χώρας στις αγορές τον περασμένο Απρίλιο με την έκδοση του 5ετούς ομολόγου, που οδήγησε στην άντληση 3,5 δισ. ευρώ.

Η έξοδος της Ελληνικής Δημοκρατίας στις αγορές κάπου 4 χρόνια μετά την είσοδο στο μνημόνιο και 25 μήνες μετά την ολοκλήρωση της μεγαλύτερης αναδιάρθρωσης χρέους στην Ιστορία δεν μπορεί να θεωρηθεί παρά μεγάλη επιτυχία από οποιονδήποτε ουδέτερο παρατηρητή.

Πολύ περισσότερο από τη στιγμή που άνοιξε τον δρόμο σε ελληνικές επιχειρήσεις και τράπεζες να αντλήσουν πάνω από 9 δισ. ευρώ σε σύντομο χρονικό διάστημα και να μεταβάλει προς το καλύτερο το οικονομικό κλίμα.

Φυσικά, ρόλο έπαιξαν οι ευνοϊκές συνθήκες που επικρατούσαν στις διεθνείς αγορές.

Αυτό φάνηκε τον περασμένο Ιούλιο όταν το πρόβλημα της πορτογαλικής τράπεζας ανάγκασε την κυβέρνηση να αντλήσει 1,5 δισ. ευρώ μέσω της πώλησης 3ετών ομολόγων.

Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη.

Η σχεδιαζόμενη πώληση των 18μηνων εντόκων δεν προχώρησε μετά την ανταλλαγή 3ετών και 5ετών ομολόγων με έντοκα ύψους 1,6 δισ. ευρώ.

Όμως, η έξοδος στις αγορές είχε επίσης δύο ακόμη επιπτώσεις, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης:

Πρώτον, έδωσε μεγαλύτερα περιθώρια ελευθερίας στην κυβέρνηση και περιόρισε την επιρροή της τρόικας.

Δεύτερον, ενίσχυσε την πεποίθηση της ελληνικής πλευράς ότι θα μπορούσε να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό του 2012 και θα μπορούσε να αντικαταστήσει τα δάνεια του ΔΝΤ από τις αγορές.

Η πρώτη επίπτωση ενθάρρυνε τους πιο θερμόαιμους διαπραγματευτές να υιοθετήσουν πιο επιθετική στάση απέναντι στην τρόικα, π.χ. στο Παρίσι.

Η δεύτερη ενίσχυσε την πεποίθηση των κυβερνώντων ότι θα μπορούσαν να προσβλέπουν σε μια καθαρή έξοδο από το μνημόνιο, χωρίς πατερίτσες, και ταυτόχρονα σε εκδίωξη του ΔΝΤ.

Η διεύρυνση της ψαλίδας μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις τις τελευταίες εβδομάδες, πιθανόν λόγω ΕΝΦΙΑ, ενέτεινε την πίεση για απτά αποτελέσματα στο εσωτερικό.

Όμως, αυτό που θεωρητικά βοηθά πολιτικά στο εσωτερικό, π.χ. οι παροχές σε ένστολους, οι φοροαπαλλαγές και η απροθυμία της κυβέρνησης να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις στην πράξη, δεν βοηθά την εικόνα της χώρας στις αγορές, και κυρίως στο εξωτερικό.

Το κερασάκι στην τούρτα μπήκε με την ψηφοφορία για την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή πριν από 10 μέρες περίπου καθώς διαφάνηκαν οι δυσκολίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την τωρινή Βουλή.

Κατόπιν τούτου ήταν φυσιολογικό το πολιτικό ρίσκο να κυριαρχήσει στην αξιολόγηση των ελληνικών ομολόγων και μετοχών και σε συνδυασμό με την εικόνα που είχε σχηματισθεί για την υπεροχή του ΣΥΡΙΖΑ.

Προς την ίδια κατεύθυνση συνέβαλε η συνεχής προβολή του μηνύματος περί καθαρής εξόδου από το μνημόνιο και η αδιαλλαξία στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα για την τωρινή αξιολόγηση του προγράμματος.

Η κατάληξη με τις υψηλές αποδόσεις των ομολόγων δείχνει πόσο δύσκολο είναι για την κυβέρνηση να κρατηθεί όρθια, πατώντας σε δύο βάρκες.

Σε αυτήν της εσωτερικής πολιτικής σκηνής και σε εκείνη των αγορών.

Ασφαλώς, η κυβέρνηση δεν μπορεί να ελέγξει τις διακυμάνσεις του πολιτικού ρίσκου αφού εμπλέκονται κι άλλοι. π.χ. ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, θα μπορούσε κάλλιστα να συμβάλει εγκαίρως στη διαμόρφωση χαμηλότερων προσδοκιών για την έξοδο της Ελλάδας από το μνημόνιο και το ΔΝΤ, το εύρος των παροχών προς συγκεκριμένες ομάδες και για το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.

Η προβληματική διαχείριση των προσδοκιών στο εσωτερικό και στο εξωτερικό που η μερική πρόσβαση στις αγορές εξέθρεψε εξηγεί σε σημαντικό βαθμό την απογείωση των αποδόσεων των ομολόγων.

Καιρός λοιπόν οι ιθύνοντες να ξανακοιτάξουν το θέμα και να μην παίζουν με τις προσδοκίες εκείνων εντός και εκτός των τειχών σαν να μην είναι συγκοινωνούντα στοιχεία.

Dr. Money