Η τρόικα βλέπει το δένδρο και χάνει το δάσος!

Το πιο εύκολο πράγμα στην Ελλάδα της εποχής των μνημονίων είναι να τα βάζει κανείς με τους εκπροσώπους των δανειστών, την γνωστή μας τρόικα.

Δεν κοστίζει τίποτα σε αντίθεση με τυχόν επικρίσεις θέσεων της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Για τήρηση υπογεγραμμένων συμφωνιών ούτε λόγος.

Είναι μια κατάσταση που «τρελαίνει» τους δανειστές γιατί δεν την έχουν ξανασυναντήσει.

Όμως, είναι αλήθεια επίσης ότι οι ίδιοι έχουν κάνει επίσης σοβαρά λάθη στο σχεδιασμό του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής.

Οι ευρωπαίοι δανειστές δεν θέλουν να ακούνε γι' αυτό και δεν το παραδέχονται.

Αντίθετα, οι του ΔΝΤ, κυρίως στελέχη στην Ουάσινγκτον που δεν ασχολούνται ενεργά με το ελληνικό πρόγραμμα, αναγνωρίζουν τόσο δημοσίως όσο και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις τους ότι έχουν γίνει σοβαρά λάθη.

Ο επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Ολιβιέ Μπλανσάρ ήταν ο πρώτος που παραδέχθηκε επισήμως το λάθος με τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή πριν κανα δυο χρόνια.

Αλλοι αναφέρουν σε ιδιωτικές συνομιλίες τους ότι το μοντέλο που υιοθετήθηκε στη περίπτωση στης Ελλάδας ήταν λανθασμένο αφού είχε σχεδιασθεί για χώρες με δικό τους νόμισμα.

Είναι γνωστό ότι το δημοσιονομικό κενό του 2015 αποτελεί μεγάλο αγκάθι στη παρούσα φάση των συνομιλιών για την τελευταία αξιολόγηση του προγράμματος.

Οι δανειστές και η κυβέρνηση διαφωνούν για το ύψος του δημοσιονομικού κενού, δηλαδή της απόστασης που εκτιμάται ότι χωρίζει τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με το 3% του ΑΕΠ από το προβλεπόμενο πλεόνασμα την επόμενη χρονιά.

Προφανώς, δεν μπορεί να έχουν και οι δυο πλευρές δίκιο.

Στην τρόικα δεν αρέσει όταν της το υπενθυμίζουν αλλά πέρυσι ήταν αυτή που έπεσε έξω στις προβλέψεις της.

Μαθαίνουμε ότι ενοχλήθηκε σφόδρα όταν ο κ. Χαρδούβελης επεσήμανε δημοσίως το περσινό λάθος και αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές του το κρατάνε μανιάτικο. Ότι κι αν αυτό σημαίνει.

Αποδίδουν μάλιστα την καλύτερη φετινή δημοσιονομική επίδοση στο 1,8% του ΑΕΠ έναντι στόχου 1,5% για το πρωτογενές πλεόνασμα στον ταχύτερο του προβλεπομένου ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης το 2014.

Προφανώς, εκτιμούν ότι η ελληνική οικονομία θα αναπτυχθεί με ρυθμό μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο 0,6% φέτος.

Κατά την άποψή μας, οι εκπρόσωποι των δανειστών έχουν δίκιο σε ορισμένα σημεία όπως η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Όμως, δεν έχουν δίκιο όταν προτείνουν την μετάταξη αγαθών ευρείας κατανάλωσης σε μεγαλύτερο συντελεστή ΦΠΑ.

Θα είχαν επίσης δίκιο αν ζητούσαν να συμψηφισθούν τα 500 εκατ. ευρώ περίπου που προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2015 να διανεμηθούν στους ένστολους και στους απόστρατους με το κοινωνικό μέρισμα που δεκάδες χιλιάδες εξ΄ αυτών έλαβαν φέτος και τις αυξήσεις που είναι συνδεδεμένες με προαγωγές παρότι οι τελευταίες είχαν παγώσει, υποτίθεται, με νόμο του 2012.

Δυνητικά μιλάμε για κάπου 100 εκ. ευρώ συνολικά.

Όμως, απάντηση στο ερώτημα κατά πόσο θα υπάρξει δημοσιονομικό κενό το 2015 μπορεί να δοθεί μέσω μιας μέσης λύσης.

Να ληφθούν τα μέτρα που προτείνει η ελληνική πλευρά τώρα και ίσως κάποιο από εκείνα που προτείνουν οι ίδιοι και να συμφωνήσουν να επανεξετασθεί το θέμα του χρηματοδοτικού κενού τον επόμενο Απρίλιο όταν πια θα είναι διαθέσιμα τα στοιχεία για τα έσοδα και τις δαπάνες του πρώτου τριμήνου.

Μέχρι τότε ίσως υπάρχει συμφωνία για ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, όπως εκείνη για την οποία είχε δεσμευθεί το eurogroup τον Νοέμβριο του 2012.

Κάτι τέτοιο δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε χαμηλότερο ετήσιο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα ως προς το ΑΕΠ, κλείνοντας εν μέρει το αμφισβητούμενο δημοσιονομικό κενό.

Ενας τέτοιος συμβιβασμός είναι λογικός για ένα ακόμη σημαντικό λόγο.

Με βάση τις εκτιμήσεις της Κομισιόν, το πρωτογενές πλεόνασμα ως προς το ΑΕΠ προσαρμοσμένο για τον οικονομικό κύκλο καθώς και τα εφάπαξ αλλά και τα προσωρινά μέτρα θα ανέλθει σε 5,8% του ΑΕΠ το 2015 και 5% το 2016 από 6,3% το 2014.

Κοινώς, η δημοσιονομική πολιτική είναι ήδη πολύ περιοριστική.

Επομένως, τυχόν νέα μέτρα λιτότητας μεγάλης κλίμακας θα μπορούσαν να υπονομεύσουν τον ρυθμό ανάπτυξης το 2015 και σε συνδυασμό με το πολιτικό ρίσκο να δυσκολέψουν την επίτευξη του δημοσιονομικού στόχου.

Είναι λοιπόν καλύτερα οι δανειστές να κοιτάξουν το δάσος αντί για το δένδρο αν δεν θέλουν το δάσος να πιάσει φωτιά.

Dr. Money