Κι όμως οι Λαπαβίτσας, Βαρουφάκης έχουν σε κάτι δίκιο!

Τον Μάρτιο του 2010, κάποιος στο τότε Μέγαρο Μαξίμου είχε μια φαεινή ιδέα.

Άφησε να διαρεύσει σε δημοσιογράφο μεγάλης, έγκυρης εφημερίδας του εξωτερικού την είδηση ότι η Ελλάδα θα πήγαινε να ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ κοντά στο Πάσχα αν η Ε.Ε. δεν πρόσφερε τη δική της.

Ο ιθύνονων μπλόφαρε εν γνώσει του.

Πόνταρε στην υποτιθέμενη απροθυμία των Ευρωπαίων να δουν το ΔΝΤ να αναμειγνύεται στις ευρωπαϊκές υποθέσεις για να εκβιάσει τη Γερμανία να κάνει αυτό που επιθυμούσε η τότε ελληνική κυβέρνηση. Όμως, δεν χρειάσθηκε να περάσουν παρά λίγες ώρες για να έλθει η απάντηση του Βερολίνου που ήταν του τύπου.

Πολύ ωραία, πηγαίνετε στο ΔΝΤ.

Ακόμη πιο γρήγορη ήταν η αντίδραση της σαστισμένης ελληνικής κυβέρνησης που εντός μιας ώρας διεμήνυε αρμοδίως ότι η Ε.Ε. είναι η μοναδική επιλογή της Ελλάδας και δεν υπήρχε θέμα με το ΔΝΤ.

Αναφέρουμε το ανωτέρω πραγματικό περιστατικό για να υπογραμμίσουμε ένα πράγμα: στις διαπραγματεύσεις δεν είναι σοφό να μπλοφάρεις, γιατί άμα σε πιάσουν θα το πληρώσεις πολύ ακριβά.

Ας έλθουμε στην τωρινή κατάσταση.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζει ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο και θα πρέπει να «κουρευτεί». Όσοι ζητάνε να μάθουν τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν οι δανειστές απορρίψουν αυτό το αίτημα ξεκάθαρη απάντηση δεν παίρνουν. Πάντως, η μόνιμη επωδός των στελεχών του είναι ότι θα διαπραγματευθούν σκληρά.

Όμως, η διαπραγμάτευση είναι τέχνη.

Οι γνωρίζοντες την ανωτέρω τέχνη ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλό αν δεν προσέλθει στις διαπραγματεύσεις έχοντας στις αποσκευές της κάποια αξιόπιστη απειλή.

Χωρίς την απειλή δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα πετύχει κάτι καλό.

Όμως, αν χρειασθεί, θα πρέπει να είναι σε θέση να υλοποιήσει την απειλή γιατί η μπλόφα τιμωρείται αυστηρά.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν είναι λογικό να προσέρχεται κάποιος σε διαπραγματεύσεις και να εικάζει ότι οι δανειστές δεν θα απορρίψουν το όποιο αίτημά του επειδή δεν θα θελήσουν να βάλουν σε κίνδυνο το ευρώ όταν ο ίδιος θεωρεί δεδομένη την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.

Αν το κάνει θα βρεθεί ξυπόλητος στα αγκάθια γιατί οι δανειστές γνωρίζουν ότι δεν τίθεται θέμα εξόδου από το ευρώ. Τόσο γιατί αυτό επιθυμεί το 70% του ελληνικού λαού όσο και γιατί η αποχώρηση από το ευρώ θεωρείται αυτοκτονική πράξη.

Για να έχει λοιπόν τύχη στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει κάποια αξιόπιστη απειλή στη φαρέτρα του.

Υπό αυτήν την έννοια, είχε δίκιο ο καθηγητής κ. Λαπαβίτσας όταν έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να έχει εναλλακτικά σχέδια, συμπεριλαμβανομένης της δραχμής.

Όμως, δίκιο ίσως είχε επίσης κι ο καθηγητής κ. Βαρουφάκης όταν ανέφερε ότι ίσως χρειασθεί κάποια φορά να κλείσει ο κ. Τσίπρας το τηλέφωνο στον κ. Ντράγκι.

Αναμφισβήτητα, η κατάσταση είναι περίπλοκη.

Πάντως, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα πρέπει να βρει μια αξιόπιστη απειλή για να μεγιστοποιήσει τα οφέλη μιας συνολικής διαπραγμάτευσης με την τρόικα, αν όντως την εννοεί, όποτε και αν γίνουν εκλογές, και αν φυσικά τις κερδίσει.

Dr. Money