Και ο νικητής είναι; Ο κ. Σόιμπλε

Οι άνθρωποι που κάθονται σε αναπηρικά καροτσάκια και υπομένουν τον πόνο με καρτερία έχουν χαλύβδινο χαρακτήρα.

Ο κ. Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών είναι ένας από αυτούς.

Όσοι τον έχουν συναντήσει μιλάνε για ένα άνθρωπο που μιλά μεν γλυκά, αλλά είναι ταυτόχρονα αυστηρός και πειθαρχημένος.

Ένας πολιτικός ο οποίος πιστεύει στο όραμα της Ενωμένης Ευρώπης που πορεύεται με πυξίδα τη δημοσιονομική πειθαρχία και τις μεταρρυθμίσεις.

Είναι ειρωνεία αλλά ο κ. Σόιμπλε και ο Έλληνας συνάδελφός του Γ. Βαρουφάκης έχουν κάτι κοινό:

Και οι δύο πιστεύουν ότι η λύση στην κρίση χρέους δεν είναι να δοθούν περισσότερα δάνεια.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε πιστεύει πως η λύση είναι τα μεγαλύτερα πρωτογενή πλεονάσματα, οι ιδιωτικοποιήσεις και άντε μια ήπια ελάφρυνση του χρέους σε όρους τωρινής, παρούσας αξίας.

Αντίθετα, ο κ. Βαρουφάκης υποστηρίζει τη σημαντική απομείωση του χρέους μέσω του «κουρέματος» της ονομαστικής αξίας των ομολόγων και δανείων και άλλων τεχνικών.

Παρά τις φιλοφρονήσεις που αντάλλαξαν πριν από λίγο καιρό, η έλλειψη χημείας μεταξύ τους είναι φανερή.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε έχει κατορθώσει κάτι που κανένας Έλληνας πολιτικός δεν θα μπορούσε να επιτύχει.

Να κάνει όλα σχεδόν τα κόμματα του κοινοβουλίου, εξαιρουμένων της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ, να τάσσονται υπέρ της επέκτασης της δανειακής σύμβασης και συνακόλουθα του μνημονίου με την όποια ευελιξία.

Αν το σκεφθείτε είναι εκπληκτικό.

Σε αυτήν την πορεία, ο κ. Σόιμπλε δεν δίστασε να εκτελέσει πολιτικά τον ομοϊδεάτη του Α. Σαμαρά, αντιτιθέμενος στην έξοδο του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα.

Για τον πρακτικό Γερμανό υπουργό, οι πολιτικές και όχι τα πρόσωπα είναι πιο σημαντικό.

Από τη στιγμή που η προηγούμενη κυβέρνηση είχε σταματήσει να κάνει μεταρρυθμίσεις από τον περασμένο Μάιο δεν ήταν πλέον χρήσιμη.

Ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, που προηγείτο στις δημοσκοπήσεις, δεν ήταν ο ιδανικός διάδοχος.

Όμως, μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει ευκολότερα μεταρρυθμίσεις που η προκάτοχός της δεν θα μπορούσε να κάνει, ίσως σκέφθηκε.

Αν δικαιωθεί ή όχι θα φανεί στη πράξη.

Ο κ. Σόιμπλε έχει αναμφισβήτητα ένα ισχυρό όπλο στη φαρέτρα του για να επιβάλει τους όρους του:

Τις πιεστικές ταμειακές ανάγκες του δημοσίου και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα.

Αυτό δηλαδή που συμβαίνει σήμερα.

Μπορεί λοιπόν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών να μην είδε να πραγματοποιείται η επιθυμία του για παραμονή της Πορτογαλίας σε πρόγραμμα την περασμένη άνοιξη, θα δεί όμως μια άλλη επιθυμία του να γίνεται πράξη:

Να μπει η Ελλάδα σε 3ο πρόγραμμα προσαρμογής.

«And the winner is?», όπως λένε οι παρουσιαστές της τελετής των βραβείων Όσκαρ.

Wolfgang Schäuble, απαντάμε.

Dr. Money