H πραγματική D-Day για την Ελλάδα και όλους!

Ας φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας.

Στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου έληγε η προθεσμία για τη δίμηνη παράταση του δανειακού προγράμματος και του μνημονίου που το συνόδευε.

Η νέα κυβέρνηση και οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης θα έπρεπε να συμφωνήσουν στις 20 Φεβρουαρίου ή στις 23 για την 4μηνη παράταση της σύμβασης.

Αν αποτύγχαναν, οι περιορισμοί στις αναλήψεις από τα ATMs των ελληνικών τραπεζών θα ήταν γεγονός εντός ολίγων ημερών όπως είχε αποκαλύψει ο Ιρλανδός υπουργός των Οικονομικών.

Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών επρόκειτο να καταλήξουν σε μια κοινά αποδεκτή λίστα μεταρρυθμίσεων εντός διμήνου, δηλαδή μέχρι τα τέλη Απριλίου.

Πολύς χρόνος πέρασε χωρίς να υπάρξει αποτέλεσμα και από τον Μάρτιο το κράτος άρχισε να δυσκολεύεται να πληρώνει τις υποχρεώσεις του προς όλους.

Το άτυπο Εurogroup της 24ης Απριλίου είχε αναχθεί σε σημαντικό γεγονός από την κυβέρνηση με την ελπίδα μιας συμφωνίας που θα απελευθέρωνε ρευστότητα.

Όμως, πρόσφατα η ίδια άρχισε να μιλάει για συμφωνία ως το τέλος Απριλίου αφού έγινε φανερό ότι οι διαπραγματεύσεις δεν οδηγούσαν σε ντιλ μέχρι τις 24 του μηνός.

Κοινοτικοί αξιωματούχοι πήγαν ένα βήμα παρακάτω, μιλώντας για το Εurogroup της 11ης Μαΐου, δηλαδή μία μέρα πριν από τη μεγάλη πληρωμή των 746 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ.

Φυσικά, προηγείται μία άλλη δόση τόκων ύψους 175-200 εκατ. ευρώ σε τόκους προς το ΔΝΤ την 1η Μαΐου.

Με άλλα λόγια, από κρίσιμες ημερομηνίες πάμε καλά.

Όταν όμως ένα κράτος ασφυκτιά λόγω ρευστότητας, όλες οι ημερομηνίες αποπληρωμής γίνονται κρίσιμες.

Όμως, δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι το Δημόσιο θα πληρώσει κανονικά τις υποχρεώσεις του τις τελευταίες μέρες του Απριλίου.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει συζήτηση για το τι θα γίνει με την πληρωμή της δόσης προς το ΔΝΤ στις 12 Μαΐου.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, το Δημόσιο θα ανταποκριθεί στις βασικές, τουλάχιστον, ανάγκες του τον Μάιο.
Ο Μάιος και ο Ιούνιος είναι μήνες όπου ο προϋπολογισμός έχει πρωτογενές πλεόνασμα.

Αν λοιπόν οι φορείς της γενικής κυβέρνησης πεισθούν να μεταφέρουν αποθεματικά ύψους 2-3 δισ. ευρώ στην Τράπεζα της Ελλάδος, ο κόσμος διατηρήσει την ψυχραιμία του και οι φόροι πληρώνονται κανονικά, το Δημόσιο μπορεί να βγάλει και τον Ιούνιο.

Σημειώνουμε ότι το συνολικό ποσό των δόσεων προς το ΔΝΤ ανέρχεται σε 1,5 δισ. ευρώ τον ίδιο μήνα και σε πάνω από 2,5 δισ. συνολικά μαζί με τόκους κ.τ.λ.

Εξυπακούεται ότι η διαδικασία είναι οριακή, διαιωνίζει την αβεβαιότητα και πληγώνει την οικονομία.

Όμως, η πραγματική ημερομηνία της κρίσης για την κυβέρνηση και την Ελλάδα -αν κρατήσει- είναι η 20ή Ιουλίου, η μέρα του Προφήτη Ηλία.

Εκείνη την ημέρα, την D-Day, η χώρα πρέπει να εκταμιεύσει κάπου 3,4 δισ. ευρώ για να αποπληρώσει την ΕΚΤ για τα ελληνικά ομόλογα που λήγουν. Δεν θα τα έχει χωρίς τα λεφτά της Ε.Ε.

Επομένως, η 20ή Ιουλίου παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα και τους πιστωτές, ιδιαίτερα για την ΕΚΤ.
Κι αυτό γιατί η χώρα θα μπορούσε να χρεοκοπήσει έναντι της ΕΚΤ αν δεν είχε να την πληρώσει.
Από καθαρά πολιτική σκοπιά, τα κίνητρα της κυβέρνησης για μια τέτοια κίνηση δεν είναι μικρά.

Γιατί η κυβέρνηση να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που ζητάνε οι έξω και με τις οποίες διαφωνεί λόγω πολιτικού κόστους αν είναι η δόση των 7,2 εκατ. ευρώ να δοθεί εκ των υστέρων στην ΕΚΤ;

Επομένως, η 20ή Ιουλίου θα μπορούσε να είναι η πιο σημαντική ημερομηνία για τη νέα κυβέρνηση μέχρι τότε.

Κι αυτό γιατί συνιστά αξιόπιστη απειλή.

Dr. Money