H EKT δεν είναι... Κομισιόν!

Για τους προσεκτικούς παρατηρητές των ελληνικών πραγμάτων, η κυβέρνηση εκφράζει εδώ και καιρό μια έντονη ανησυχία για την έκβαση της συνεδρίασης του Δ.Σ. της ΕΚΤ στις 6 Μαΐου.

Μπορεί η μεγάλη δόση των 746 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ στις 12 Μαΐου να αποτελεί πονοκέφαλο που δικαιολογεί σε κάποιο βαθμό τις κυβερνητικές ανησυχίες, όμως οι έννοιες για το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου είναι επίσης ορατές.

Η σημερινή επίσκεψη των κ. Δραγασάκη, Τσακαλώτου στη Φρανκφούρτη για συνάντηση με τον Μάριο Ντράγκι είναι ενδεικτική.

Όμως, η βελτίωση του κλίματος στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται στις Βρυξέλλες μεταξύ της ελληνικής αντιπροσωπείας και των δανειστών δεν μπορεί να αποκρύψει κάτι άλλο.

Η πρόοδος είναι αργή και οι διαφορές στις μεταρρυθμίσεις παραμένουν μεγάλες, όπως προκύπτει από συζητήσεις με συμμετέχοντες στις διαβουλεύσεις κι από τις δύο πλευρές.

Επομένως, οι πιθανότητες για επίτευξη συμφωνίας το επόμενο διάστημα που θα επέτρεπε στην ΕΚΤ να δικαιολογήσει ένα ελαφρύ άνοιγμα της στρόφιγγας για τη χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας βαίνουν μειούμενες.

Ομως, δεν είναι μόνο αυτό.

Ακόμη κι αν ήθελε ο κ. Ντράγκι ή η ΕΚΤ να βοηθήσουν στο θέμα της ρευστότητας, οι κινήσεις της ελληνικής πλευράς έχουν καταστήσει από λίγο έως αδύνατο ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κατά την άποψή μας.

Ο λόγος είναι απλός.

Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες δίνουν μεγάλη σημασία στην καλλιέργεια της εικόνας της ανεξαρτησίας τους απέναντι στις πιέσεις των πολιτικών.

Ακόμη κι αν δεν είναι 100% ανεξάρτητες, οι κεντρικές τράπεζες θέλουν να δείχνουν στις αγορές και στους υπολοίπους ότι είναι. Ενίοτε θέλουν να το αποδεικνύουν με πράξεις.

Η ΕΚΤ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Θα ήταν λοιπόν αφελής να πιστεύει κανείς ότι θα εγκαλούσε δημοσίως την ΕΚΤ για τη στάση της ή, ακόμη χειρότερα, θα της πρότεινε να λάβει αυτή κάποια μέτρα με αντάλλαγμα κάποια χρηματοδοτική διευκόλυνση χωρίς συνέπειες.

Κι όμως, ακριβώς αυτό έκανε η ελληνική κυβέρνηση πρόσφατα και μάλιστα δημοσίως διά του Τύπου.

Εμείς θα πάρουμε κάποια μέτρα και μεταρρυθμίσεις, αλλά μόνο αν η ΕΚΤ αυξήσει το ανώτατο όριο για τα έντοκα γραμμάτια ώστε να μπορέσει να αναπνεύσει η οικονομία, ήταν το μήνυμα.

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη προσέγγιση του ζητήματος.

Κι αυτό γιατί η ΕΚΤ δεν θα θελήσει να φανεί ότι ενδίδει στις απαιτήσεις των πολιτικών.

Ακόμη κι αν ο Μάριο Ντράγκι και η ΕΚΤ είχαν σκοπό να βοηθήσουν την Ελλάδα μέσω των εντόκων ή κάποιου άλλου τρόπου, είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι δεν θα το κάνουν πλέον.

Απλά δεν θέλουν να φαίνεται ότι άγονται και φέρονται από τους πολιτικούς, και ιδίως τους Έλληνες.

Η κυβέρνηση όφειλε να γνωρίζει πώς σκέφτονται και ενεργούν στην ΕΚΤ.

Επομένως, θα έπρεπε να έχει αποφύγει οποιαδήποτε κίνηση δημοσίως που θα έπληττε την εικόνα της ΕΚΤ.

Αν ήθελε να επιτύχει κάτι, θα έπρεπε να στείλει μυστικά εκπροσώπους της να δουν τον κ. Ντράγκι και να τον πείσουν για το δίκαιο του ελληνικού αιτήματος.

Θα μας εξέπληττε λοιπόν αν ο πρόεδρος της ΕΚΤ υποχωρούσε σε ελληνικά τελεσίγραφα ή μη.

Καλώς ή κακώς, η ΕΚΤ δεν διέπεται από τους ίδιους κανόνες με την Κομισιόν.

Η τελευταία είναι πολύ πιο πολιτικός θεσμός και θα πρέπει να δραστηριοποιηθεί κανείς ανάλογα εκεί.

Επομένως, το καλύτερο που μπορεί να περιμένει η Ελλάδα από την ΕΚΤ είναι η διατήρηση της σημερινής κατάστασης με αυξήσεις του ορίου του ELA, κατά την άποψή μας.

Aς ελπίσουμε να διαψευσθούμε.

Dr. Money