Oι δανειστές δεν μπλοφάρουν!

Για αρκετούς εκτός Ελλάδας το τέλος στις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους πιστωτές, το αποκαλούμενο endgame, πλησιάζει.

Αν οι διαρροές από το EuroWorking group είναι σωστές τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να έχει φτάσει σε συμφωνία μέσα σε μία εβδομάδα για να προλάβουν τα εθνικά κοινοβούλια να την εγκρίνουν μέχρι το τέλος Ιουνίου.

Είναι όμως αυτό πιθανό;

Οι πιο αισιόδοξοι παραπέμπουν στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου.

Με βάση τους ίδιους, η κυβέρνηση υποχώρησε όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με το κλείσιμο των εγχώριων τραπεζών για λίγες μέρες και την επιβολή κεφαλαιακών περιορισμών.

Με το διαθέσιμο μαξιλάρι ρευστότητας από τον ELA να μειώνεται σε καθημερινή σχεδόν βάση από τις εκροές καταθέσεων, τα περιθώρια ελιγμών και αγοράς χρόνου περιορίζονται.

Αν χθες «έφυγαν» 500 εκατ. ευρώ κι ένα ανάλογο ποσό φύγει σήμερα, το εκτιμώμενο απόθεμα ρευστότητας θα έχει υποχωρήσει αρκετά χαμηλότερα των 2 δισ. ευρώ.

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι κυβερνήσεις δεν περιμένουν να μηδενισθεί το κοντέρ για να λάβουν μέτρα, αλλά το κάνουν νωρίτερα.

Επομένως, η ερχόμενη εβδομάδα είναι πιο κρίσιμη από την τωρινή.

Ιδίως, αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους δανειστές.

Να θυμίσουμε ότι η εκτελεστική επιτροπή της ΕΚΤ συνεδριάζει την ερχόμενη εβδομάδα.

Επομένως, μία ακόμη δυσάρεστη κίνηση της ΕΚΤ μετά το αμετάβλητο του πλαφόν του ELA δεν θα πρέπει να αποκλεισθεί αν δεν υπάρξει ντιλ μέχρι τότε.

Οι αισιόδοξοι ποντάρουν σε μια συμφωνία της τελευταίας στιγμής υπό την απειλή των κεφαλαιακών ελέγχων, επιχειρηματολογώντας ότι το πολιτικό κόστος ενός ντιλ για τον πρωθυπουργό θα είναι μικρότερο από το κόστος της ρήξης.

Από την άλλη πλευρά, οι απαισιόδοξοι θεωρούν απίθανο να υπάρξει συμφωνία.

Κι αυτό γιατί το ντιλ θα περιλαμβάνει δυσάρεστα μέτρα, μάλλον πιο επώδυνα σε σχέση μ' εκείνα στο e-mail Χαρδούβελη.

Επομένως, η κυβέρνηση θα πρέπει να υπερβεί τις κόκκινες γραμμές της, πυροδοτώντας την έντονη αντίδραση κομματικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τονίζουν.

Κάτι δύσκολο για ανθρώπους που βλέπουν τη συμφωνία με τους δανειστές ως νέα συμφωνία της Βάρκιζας.

Κοινώς, θεωρούν ότι μια τέτοια συμφωνία θα θέσει την Αριστερά στο περιθώριο για δεκαετίες.

Κρίσιμη παράμετρος γι'  αυτό το δίλημμα παραμένει η συμφωνία.

Η κυβέρνηση επέλεξε να επιμηκύνει την περίοδο των διαπραγματεύσεων στοχεύοντας αφενός σε υποχωρήσεις των δανειστών και αφετέρου σε πολιτικά οφέλη.

Όλα αυτά είναι γνωστά στους δανειστές, οι οποίοι γνωρίζουν επίσης την αγωνία της κυβέρνησης για ντιλ.

Εχοντας το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις από τη στιγμή που έχουν τα λεφτά και διαπιστώνοντας την τακτική της ελληνικής πλευράς, δεν έχουν λόγο να κάνουν πίσω.

Αν υπήρξε ποτέ το παιγνίδι του δειλού ανάμεσα στην Ελλάδα και στους δανειστές, εκείνος που θα το κερδίσει είναι αυτός που δεν θα στρίψει πρώτος.

Μόνο που αν δεν στρίψει η Ελλάδα, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ χειρότερο.

Δυστυχώς, πολύτιμος χρόνος χάθηκε στις διαπραγματεύσεις και κάποιοι φέρουν ευθύνη γι' αυτό.

Η καθυστέρηση δεν ήταν ποτέ λύση.

Ούτε η μπλόφα με όλα τα χαρτιά ανοικτά.

Dr. Money