H παγίδα στην οποία δεν θα πρέπει να ξαναπέσουμε!

Σε αυτό τουλάχιστον μοιάζει στις αγορές.

Τα έσοδα της γενικής κυβέρνησης θα έπρεπε να ξεπερνάνε τις δαπάνες χωρίς τους τόκους -αυτό που αποκαλούμε πρωτογενές πλεόνασμα- κατά 3% του ΑΕΠ το 2015, σύμφωνα με το δεύτερο πρόγραμμα που έληξε.

Τον περασμένο Δεκέμβριο, η τρόικα εκτιμούσε ότι η απόσταση που χώριζε το εκτιμώμενο πρωτογενές πλεόνασμα από τον στόχο ήταν 1,7 δισ. ευρώ.

Αυτό τουλάχιστον είχαν παραδεχθεί σε σχετική ερώτηση που τους είχαμε υποβάλει.

Διαβάζοντας τα σχετικά ρεπορτάζ χθες, το συμπέρασμα στο οποίο κατέληγε κάποιος είναι πως θα απαιτηθούν πιθανόν περισσότερα μέτρα λιτότητας για να πιάσει η χώρα τους χαμηλότερους στόχους για φέτος και του χρόνου.

Θυμίζουμε ότι ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα έχει κατέλθει στο 1% του ΑΕΠ το 2015 και στο 2% το 2016.

Το χαμήλωμα των στόχων περιορίζει, θεωρητικά, τη δημοσιονομική προσπάθεια, αλλά αυξάνει το δημόσιο χρέος και την εξάρτηση της χώρας από τους πιστωτές.

Κι αυτό γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει έξτρα χρηματοδότηση για να καλύψει τη διαφορά μεταξύ των προηγούμενων υψηλότερων στόχων και των νέων.

Παρ' όλα αυτά, κινδυνεύουμε να βρεθούμε με μεγαλύτερο χρέος και εξάρτηση από τη μια πλευρά και με ανάλογη ή μεγαλύτερη δημοσιονομική προσπάθεια σε σύγκριση με εκείνη που απαιτείτο τον Δεκέμβριο του 2014.

Η διαφορά οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην τελμάτωση της οικονομικής δραστηριότητας το πρώτο εξάμηνο.

Αυτό απεικονίζεται στο αποκαλούμενο διαρθρωτικό πρωτογενές αποτέλεσμα που προκύπτει όταν αφαιρεθούν οι επιπτώσεις από τις διακυμάνσεις της οικονομικής δραστηριότητας στον προϋπολογισμό.

Ισως τα νούμερα να χρειάζονται κάποια επικαιροποίηση, όμως η Κομισιόν υπολογίζει το αποκαλούμενο μη κυκλικό πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας στο 2,8% του ΑΕΠ το 2015 και στο 1,6% του ΑΕΠ το 2016 έναντι 4,3% το 2014 και 6,1% το 2013.

Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική πολιτική παραμένει περιοριστική αλλά σε μικρότερο βαθμό σε σχέση με τα δυο προηγούμενα χρόνια.

Όμως, αυτό ίσως αλλάξει αν το κουαρτέτο επιμείνει στην ανάγκη λήψης επιπρόσθετων μέτρων λιτότητας.

Είναι σημαντικό να πεισθούν οι δανειστές ότι αυτό δεν θα πρέπει να συμβεί.

Η επίκληση του ικανοποιητικού ύψους του διαρθρωτικού πρωτογενούς πλεονάσματος όπως υπολογίζεται από την Κομισιόν είναι αναγκαία από τη στιγμή που οι άλλοι είναι τεχνοκράτες.

Όπως επίσης η επισήμανση ότι η υπέρμετρη δημοσιονομική προσπάθεια έχει υπονομεύσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους άλλους τομείς, δυσχεραίνοντας την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά θα εξαρτηθούν από τις εντολές που έχουν λάβει οι επικεφαλής ελεγκτές για τήρηση ή περαιτέρω χαλάρωση των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα το 2015 και το 2016.

Όμως, ο θόρυβος που έχει δημιουργηθεί για την επιβολή υπέρμετρης λιτότητας στην Ελλάδα από τη μια πλευρά και η έμφαση των δανειστών στις διαρθρωτικές αλλαγές αυξάνει τις πιθανότητες να αποφευχθεί ένα ακόμη λάθος.

Δεν είναι άλλωστε σοφό να πέσει κανείς στην ίδια παγίδα για μία ακόμη φορά.

Dr. Money