Το μνημόνιο και οι ξένοι σύμβουλοι

Οι εμπειρογνώμονες των δανειστών ετοιμάζουν τα προσχέδια επί των οποίων η ελληνική πλευρά κάνει παρατηρήσεις.

Μετά από μερικά μπρος πίσω καταλήγουν στο τελικό κείμενο.

Υπό αυτή την έννοια, έχουν δίκιο οι κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών που ανέφεραν χθες ότι κανέναν ξένο εμπειρογνώμονα, για να συγγράψει το μνημόνιο, δεν αναζητά η κυβέρνηση με αφορμή πρωτοσέλιδο δημοσίευμα εφημερίδας.

Την πολύ δουλειά κάνουν τα τεχνικά κλιμάκια των πιστωτών.

Έτσι, έχει γίνει στο παρελθόν και έτσι θα γίνει τώρα γιατί πολύ απλά η ελληνική πλευρά έχει έλλειμμα τεχνοκρατών.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτό τον ρόλο θα έπαιζαν οι υπηρεσιακοί παράγοντες των υπουργείων, των οργανισμών κ.τ.λ.

Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία των τελευταίων δεν διαθέτει ούτε την εμπειρία και τα προσόντα, ούτε έχει την διάθεση να κάνει κάτι τέτοιο για διαφορετικούς λόγους.

Πέραν των ελλείψεων που προέκυψαν από πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κ.τ.λ.

Οι σύμβουλοι των υπουργών κ.τ.λ. έχουν γίνει αντικείμενο κριτικής και χλευασμού μερικές φορές στο Τύπο, όμως μερικοί εξ' αυτών καλύπτουν το ανωτέρω κενό.

Ενίοτε εμπλέκονται ξένοι σύμβουλοι που βρέθηκαν σ' αυτές τις θέσεις είτε λόγω προσωπικών γνωριμιών με υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη, είτε κατόπιν συστάσεων κομματικών ή άλλων στελεχών.

Κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων εξ' αυτών είναι το θράσος με την καλή έννοια του όρου.

Μπορεί, π.χ. να εμφανίζονται απρόσκλητοι σε κυβερνητικές συσκέψεις ανώτατου επιπέδου και κατά κάποιο τρόπο να επιβάλλουν την παρουσία τους με την ανοχή των κυβερνητικών στελεχών.

Στον Τύπο έχει γίνει συχνά κουβέντα για αμερικανοκορεάτη σύμβουλο της σημερινής κυβέρνησης.

Είναι προφανές ότι οι περισσότεροι τεχνοκράτες δεν κάνουν το ίδιο, δηλαδή δεν πάνε σε συσκέψεις αν δεν κληθούν.

Όμως, οι συγκεκριμένοι ξένοι εμπειρογνώμονες δεν έχουν τέτοιους ενδοιασμούς.

Ούτε το κάνουν κυρίως για τα λεφτά που θα εισπράξουν από την Ελλάδα όπως αναφέρουν δημοσιεύματα στον εγχώριο Τύπο.

Άλλωστε γνωρίζουν εξ' αρχής ότι τα λεφτά που θα εισπράξουν από την χώρα μας για τις όποιες υπηρεσίες τους είναι συνήθως λίγα με βάση τα διεθνή στάνταρ.

Οι λόγοι που κάνουν ότι κάνουν είναι άλλοι.

Θέλουν να γράψουν στο βιογραφικό τους ότι διετέλεσαν σύμβουλοι της ελληνικής κυβέρνησης σε μια κρίσιμη φάση της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας ιστορίας.

Μ' αυτό τον τρόπο εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να πουλήσουν καλύτερα τις υπηρεσίες που παρέχουν σε άλλες κυβερνήσεις στο μέλλον.

Ακόμη πιο σημαντικό από την αναφορά στο βιογραφικό είναι οι γνωριμίες και επαφές που αποκτούν με ευρωκράτες, π.χ. ο κ. Βίζερ του EuroWorking Group.

Έχοντας αποκτήσει μια οικειότητα λόγω της ενασχόλησης τους με την Ελλάδα και γνωρίζοντας το κινητό και το προσωπικό e-mail μπορούν να έχουν πρόσβαση ανά πάσα στιγμή στο μέλλον.

Είναι κάτι που μπορούν να πουλήσουν εύκολα σε μελλοντικούς πελάτες τους.

Αυτό είναι λίγο πολύ το σκηνικό με τους ξένους συμβούλους της τωρινής και προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων.

Αν φυσικά η δημόσια διοίκηση είχε στελεχωθεί αξιοκρατικά σε βάθος χρόνου δεν θα υπήρχε ανάγκη για τόσους συμβούλους.

Όμως, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Dr. Money