H αλληλεγγύη των γενεών θα μετατραπεί σε πόλεμο

Aν η συνταξιοδοτική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ είχε περιορισθεί στα επίπεδα των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα μπορούσε να είναι μικρότερο σήμερα έως 80 δισ. ευρώ, σύμφωνα με τους επαϊοντες.

Όμως, η μεταρρύθμιση Γιαννίτση δεν πέρασε λόγω καθολικής αντίδρασης από τη Δεξιά μέχρι την Αριστερά.

Ακόμη θυμόμαστε εκείνο που μας είχε εκμυστηρευθεί ένας πρώην υπουργός οικονομικών πριν μερικά χρόνια.

Κοινώς, η μοναδική φορά που οι εργαζόμενοι στην οικογενειακή επιχείρηση ζήτησαν να απεργήσουν ήταν για να εναντιωθούν στον Νόμο Γιαννίτση.

Το 3ο μνημόνιο επιχειρεί να βάλει μια τάξη στο αίσχος των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, κάτι που το πολιτικό σύστημα δεν μπόρεσε ή δεν ήθελε να κάνει κάτι.

Οι 30άρες που έβγαιναν στη σύνταξη μετά από 15ετία σε δημόσιους οργανισμούς, π.χ. ΟΤΕ της εποχής, οι 40άρηδες των ενόπλων δυνάμεων και οι 50άρηδες όλων των άλλων είναι γνωστά παραδείγματα.

Η έννοια της σύνταξης κουρελιάστηκε και μετατράπηκε ουσιαστικά σε επίδομα που πληρώνουν οι υπόλοιποι εργαζόμενοι σ' αυτούς που επωφελήθηκαν επί δεκαετίες μέχρις ότου αποβιώσουν.

Αλλοι πήραν σύνταξη πληρώνοντας ψίχουλα ή τίποτα σε εισφορές, π.χ. η μεγάλη μάζα των αγροτών.

Ομως, η ώρα του λογαριασμού ήλθε και δεν θα τον πληρώσουν ούτε οι πολιτικοί που ήταν τότε στην εξουσία, ούτε οι πολιτικοί τους αντίπαλοι που πλειοδοτούσαν σε υποσχέσεις και απαιτήσεις από την τότε αντιπολίτευση.

Το μάρμαρο θα πληρώσουν οι τωρινοί και οι μελλοντικοί εργαζόμενοι, αφενός βγαίνοντας αρκετά αργότερα στη σύνταξη και αφετέρου λαμβάνοντας μικρότερα εφάπαξ και συντάξεις.

Με τον μέσο μισθό στον ιδιωτικό τομέα (ΙΚΑ) κοντά στα 1.100 ευρώ, τα μαθηματικά του συνταξιοδοτικού συστήματος τρομάζουν.

Κι αυτό γιατί χρειάζονται οι εισφορές τριών περίπου εργαζομένων για να πληρωθεί μια μέση σύνταξη γήρατος των 960 ευρώ.

Κι αυτό σε μια εποχή που ο αριθμός των εργαζομένων μειώνεται και των συνταξιούχων αυξάνεται.

Οι συνταξιούχοι έχουν αυξηθεί στα 2,6 εκατ. άτομα.

Από την άλλη πλευρά, ο αριθμός των εργαζομένων έχουν υποχωρήσει στα 3,6 εκατομύρια, μειωμένος κατά 800 χιλ. άτομα από το 2010 μέχρι σήμερα, ενώ των ανέργων έχει αυξηθεί κατά 600 χιλ. άτομα.

Η διαφορά των 200 χιλ. ατόμων (800 χιλ. μείον 600 χιλ.) μάλλον εξηγείται από τις συνταξιοδοτήσεις.

Είναι γνωστό ότι το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας βασίζεται στην αλληλεγγύη των γενεών.

Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ο εξορθολογισμός του συστήματος πέφτει στους ώμους των εργαζομένων που θα συνταξιοδοτηθούν στο μέλλον και οι οποίοι δεν έχουν θεμελιώσει δικαιώματα.

Υπό αυτή την έννοια, η κατανομή των βαρών γίνεται εις βάρος των νέων και υφιστάμενων εργαζομένων και υπέρ των σημερινών συνταξιούχων.

Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν, με δεδομένη τη γήρανση του ελληνικού πληθυσμού.

Αν λοιπόν η ανισοκατανομή των βαρών δεν διορθωθεί, η αλληλεγγύη των γενεών μπορεί να μετατραπεί σε πόλεμο με θύματα όλους σε λίγα χρόνια.

Dr. Money