Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

Τα ταμεία και ο μπάρμπας στην Κορώνη

Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος είναι μια επίπονη διαδικασία με υψηλό πολιτικό κόστος. Για να γίνει αποδεκτή από μεγαλύτερο μέρος του λαού, θα πρέπει να είναι πιο δίκαιη.

Πρέπει να έχουν περάσει κάπου 20 χρόνια και βάλε από την εποχή που ο καθηγητής κ. Σπράος χτυπούσε καμπανάκι για την πορεία και τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Η έκθεση Σπράου έγινε αντικείμενο συζήτησης εκείνη την εποχή, αλλά λίγοι έδωσαν τη δέουσα προσοχή.

Λίγα χρόνια αργότερα, ο τότε αρμόδιος υπουργός κ. Γιαννίτσης προσπάθησε να μεταρρυθμίσει το σύστημα αλλά βρήκε απέναντί του όλο το πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, και τον λαό.

Όλα αυτά τα χρόνια, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ συνέχισαν να δίνουν αυξήσεις στις συντάξεις, που δεν δικαιολογούνταν, να θεσπίζουν ευνοϊκές διατάξεις για πρόωρη συνταξιοδότηση 40άρηδων και 50άρηδων, να δίνουν μεγάλα εφάπαξ κ.τ.λ.

Κι από την άλλη πλευρά, οι λαϊκιστές με τους συνδικαλιστές και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με προεξάρχουσα την Αριστερά, να πιέζουν για ακόμη περισσότερα.

Η μεγάλη οικονομική κρίση επιδείνωσε την κατάσταση του συνταξιοδοτικού, με αποτέλεσμα να χρειάζονται ακόμη πιο επώδυνα μέτρα για να σταθεί στα πόδια του.

Δυστυχώς, εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν εδώ που φτάσαμε.

Όμως, αρκετές προτάσεις-λύσεις από αυτές που συμπεριλαμβάνονται στο σχέδιο της κυβέρνησης δεν είναι ούτε αποτελεσματικές, ούτε δίκαιες κατά την ταπεινή μας άποψη.

Εχουμε ξανατονίσει ότι η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι λανθασμένη επιλογή, γιατί έχει αρνητική επίπτωση στην παραγωγικότητα εργασίας και την απασχόληση.

Πρόκειται για αντι-μεταρρυθμιστικό μέτρο που μας πάει πίσω, ανατρέποντας τη σωστή απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές.

Όμως, δικαιολογημένα, κάποιος μπορεί να ρωτήσει. Τι έχεις να προτείνεις για να εξοικονομηθούν τα λεφτά που θα λείψουν από τη μη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών;

Η απάντησή μας θα είχε τρία σκέλη. Όμως, θα επικεντρωθούμε σ' ένα από αυτά, γιατί μπορεί από μόνο του να εξοικονομήσει το ποσό που θα λείπει κι ακόμη περισσότερα.

Ο κρατικός προϋπολογισμός -δηλαδή οι φορολογούμενοι- επιχορήγησε το ταμείο των εργαζομένων της ΔΕΗ με 16.000 ευρώ ετησίως ανα συνταξιούχο ή 580 εκατ. ευρώ συνολικά το 2015. Το ποσό ήταν ακόμη μεγαλύτερο τα προηγούμενα έτη.

Οι φορολογούμενοι επιχορήγησαν επίσης το ταμείο του ΤΑΠ-ΟΤΕ με 11.000-12.000 ευρώ ανα συνταξιούχο ή 535 εκατ. ευρώ. Ορισμένοι από τους συνταξιούχους είναι 50άρηδες ενώ υπάρχουν γυναίκες που είχαν συνταξιοδοτηθεί στο παρελθόν μετά από 15 χρόνια εργασίας.

Την ίδια στιγμή, ο προϋπολογισμός επιδοτεί το ΙΚΑ με λιγότερα από 3.000 ευρώ ανά συνταξιούχο ετησίως.

Είναι προφανές ότι οι κρατικές επιχορηγήσεις κατά κεφαλή διαφέρουν σημαντικά ανάμεσα στα ταμεία.

Επομένως, μια σύγκλιση στις επιχορηγήσεις θα ήταν εύλογη.

Με δεδομένες τις ανάγκες για άμεση εξοικονόμηση πόρων στο ασφαλιστικό, η μείωση της ετήσιας επιχορήγησης των ταμείων της ΔΕΗ και του ΟΤΕ στο μισό θα εξοικονομούσε πάνω από 500 εκατ. ευρώ ετησίως.

Μ' αυτό τον τρόπο θα αποφευγόταν η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για εργαζόμενους και εργοδότες.

Είναι λογικό μια τέτοια κίνηση να προκαλέσει αντιδράσεις και μερικοί θα επικαλεσθούν επιχειρήματα του τύπου, π.χ. η ΔΕΗ έχει ενσωματώσει περιουσία του ταμείου κ.τ.λ.

Όμως, η Ελλάδα είναι πλέον μια υπερχρεωμένη χώρα με σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα και δεν μπορεί να περιμένει.

Ο εξορθολογισμός της κρατικής χρηματοδότησης ανά συνταξιούχο προς τα ταμεία θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα.

Δεν μπορεί κάποιοι να έχουν μπάρμπα στην Κορώνη κι άλλοι όχι.

Dr. Money

 


Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v