Δείτε εδώ την ειδική έκδοση

ΔΝΤ: Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε

Tο σίριαλ της συμμετοχής ή όχι του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα συνεχίζεται. Όμως, η επιλογή της κυβέρνησης δεν είναι δύσκολη, αν στόχος είναι η βιώσιμη έξοδος στις αγορές πριν τη λήξη του προγράμματος.

ΔΝΤ: Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε
Το σίριαλ που αφορά στη συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα καλά κρατεί.

Κάθε μέρα σχεδόν που περνά, έχουμε κι ένα καινούργιο επεισόδιο.

Όμως, το ερώτημα παραμένει.

Θα βάλει τελικά νέα λεφτά το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, ώστε να ανάψει το Βερολίνο το πράσινο φως για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, ή όχι;

Πρακτικά, την απάντηση στο ερώτημα καλείται να δώσει η Αθήνα καθώς δεν θεωρείται πιθανό να αλλάξει στάση η γερμανική κυβέρνηση στο ζήτημα των μεσοπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, που ζητά το ΔΝΤ.

Επομένως, η  Αθήνα θα πρέπει να αποφασίσει είτε να υιοθετήσει νέα περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα για να διασφαλίσει την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018, είτε να μην το πράξει.

Στη δεύτερη περίπτωση, το τρίτο πρόγραμμα εγκαταλείπεται και πάμε σ’ ένα νέο, με ευρωπαϊκή επιτήρηση, όπως ανέφερε ο κ. Σόιμπλε πρόσφατα.

Ποιο από τα δύο συμφέρει την Αθήνα;

Στη πρώτη περίπτωση, τα επιπρόσθετα μέτρα θα  πρέπει να ικανοποιούν τις  απαιτήσεις του ΔΝΤ για να καταστεί το χρέος διαχειρίσιμο και να δικαιολογηθεί η χρηματοδοτική συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο πρόγραμμα διάσωσης.

Σ’ αυτό το πλαίσιο, είναι φυσιολογικό να επιδιώξει η Αθήνα να αμβλύνει τόσο το ύψος των μέτρων όσο και τον τρόπο εφαρμογής τους, για να περιορίσει το πολιτικό κόστος, επικαλούμενη το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα του 2016.

Η επέκταση του δημοσιονομικού «κόφτη» με ενισχυμένες εγγυήσεις μετά το 2018, που φέρεται να προτείνει η ελληνική πλευρά, έχει προφανώς αυτή την έννοια.

Όμως, δεν είναι βέβαιο ότι αρκεί για να ικανοποιήσει πλήρως την πλευρά των δανειστών, που κρατάνε σκληρή στάση.

Για την ακρίβεια, ο «κόφτης» δεν είναι αρκετός, με βάση την εικόνα που έχουμε από το άλλο στρατόπεδο, όμως θα πρέπει να περιμένουμε.

Αν όλα πάνε καλά, κοινώς κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση με συμφωνία στα μέτρα λιτότητας μετά το 2018, τα εργασιακά και τα ενεργειακά, η ΕΚΤ είναι πιθανόν να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο QE από τον Απρίλιο.

Στην κυβέρνηση και αλλού θεωρούν το QE καταλύτη για μια σημαντική μείωση των αποδόσεων των ομολόγων και την αρχή ενός ενάρετου κύκλου στην ελληνική οικονομία, με επιστέγασμα την έξοδο της χώρας στις αγορές.

Χωρίς βιώσιμη πρόσβαση στις αγορές, η Ελλάδα θα πρέπει να απευθυνθεί ξανά στην ΕΕ για νέα δάνεια μετά το τέλος του  τρέχοντος προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018.

Το μονοπάτι, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του κ. Τσακαλώτου,  είναι ξεκάθαρο σ’ αυτή την περίπτωση.

Στη δεύτερη περίπτωση, αν η Αθήνα δεν δεχθεί τα επιπρόσθετα μέτρα λιτότητας που θα εφαρμοσθούν, αν χρειασθεί, μετά το 2018, θα πρέπει να ενταχθεί σε νέο πρόγραμμα.

Το νέο πρόγραμμα θα μοιάζει πιθανόν στο τρίτο που εγκαταλείφθηκε.

Όμως, θα χρειασθεί να περάσει καιρός, πιθανόν λίγοι μήνες, για να συμφωνηθεί και να εγκριθεί από τα εθνικά κοινοβούλια, αν όλα πάνε καλά.

Με δεδομένο ότι κάποιες χώρες έχουν εκλογές, ίσως  η καθυστέρηση να είναι μεγαλύτερη.

Στη δεύτερη περίπτωση, το κλίμα στην οικονομία θα επιβαρυνθεί και η ένταξη στο QE  θα έλθει πολύ αργότερα, με αποτέλεσμα να υπονομευθούν οι προοπτικές μιας βιώσιμης πρόσβασης στις αγορές και η έξοδος από το μνημόνιο.

Η σύγκριση των δύο περιπτώσεων ευνοεί σαφώς την πρώτη.

Φυσικά, το πολιτικό κόστος θα είναι μεγάλο, αλλά η κυβερνητική παράταξη έχει ψηφίσει πιο δύσκολα μέτρα στο παρελθόν, χωρίς να υποστεί απώλειες παρά τις έντονες γκρίνιες.

Θα μας ήταν έκπληξη αν δεν έκανε το ίδιο κι αυτή τη φορά, όταν έλθει η ώρα.

Υπό αυτή την έννοια, μπορεί πολλοί στο γκουβέρνο να καταφέρονται εναντίον του ΔΝΤ, όμως στην πράξη τα πράγματα μπορεί να εξελιχθούν χειρότερα οικονομικά και πολιτικά, χωρίς το Ταμείο στο πρόγραμμα.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v