Οι φόροι και τα δίκια του ΔΝΤ

Οι προτάσεις του ΔΝΤ για τους φόρους είναι απλές αλλά δεν είναι εύκολα εφαρμόσιμες, σε μια κοινωνία που δεν κατανοεί σε μεγάλο βαθμό ότι ο ηθικός πυλώνας της φορολογίας είναι η ανταποδοτικότητα.

Δημοσιεύθηκε: 7 Φεβρουαρίου 2017 - 07:42

Dr Money

Οι πολίτες πληρώνουν φόρους και σε αντάλλαγμα το κράτος τούς παρέχει δωρεάν κάποια δημόσια αγαθά και υπηρεσίες.

Η φορολογία θα ήταν σκλαβιά, αν δεν υπήρχε η έννοια της ανταποδοτικότητας.

Θα ήταν σαν να δούλευε κανείς για το κράτος, π.χ. 10 ώρες τον μήνα, χωρίς να πληρώνεται.

Η ανταποδοτικότητα είναι ο ηθικός πυλώνας της φορολόγησης στις δυτικές κοινωνίες.

Όμως, στην ελληνική κοινωνία τα πράγματα δεν είναι ακριβώς ίδια.

Οι πολίτες διπλοπληρώνουν -φόρους και συχνά επιπλέον λεφτά- για να έχουν πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, π.χ. δημόσια εκπαίδευση, δημόσια υγεία με τα φακελάκια, που είναι πολλές φορές χαμηλής ποιότητας.

Παρ’ όλα αυτά δεν έχει αναπτυχθεί ένα κίνημα αντίστασης στη φορολογία, παρά τις επιμέρους διαμαρτυρίες πολλών πολιτών.

Ισως γιατί στη συνείδηση των περισσότερων, η φορολογία δεν συνδέεται με την ανταποδοτικότητα αλλά την αναδιανομή του πλούτου.

Είναι το κυρίαρχο σύστημα αξιών της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτό δεν μπορεί και δεν πρόκειται να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη.

Θα χρειαστούν χρόνια, ίσως δεκαετίες, αν αλλάξει κάποτε.

Γι’ αυτό οι προτάσεις του ΔΝΤ για τη φορολογία στην Ελλάδα μπορούν να επιβληθούν αλλά όχι να υιοθετηθούν.

Οι προτάσεις του ΔΝΤ για την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος έχουν μια λογική, από τη στιγμή που οι μισοί Έλληνες δεν πληρώνουν καθόλου φόρο, έναντι μόλις 8% σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, όπως ισχυρίζεται.

Ως γνωστόν, το Ταμείο προκρίνει τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με μείωση του αφορολόγητου και ταυτόχρονη δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών για φυσικά πρόσωπα, επιχειρήσεις και τον ΦΠΑ.

Πρόκειται για ριζοσπαστική πρόταση, με σημαντικό πολιτικό κόστος βραχυπρόθεσμα, γιατί θα κληθούν να πληρώσουν φόρο πολίτες που δεν πλήρωναν τίποτα προηγουμένως, λόγω χαμηλού εισοδήματος.

Μεγαλύτερο φόρο θα πληρώσουν κι άλλα φυσικά πρόσωπα με υψηλότερα εισοδήματα, που φορολογούνται σήμερα.

Όμως, οι τελευταίοι θα μπορούσαν να ελπίζουν ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών θα υπεραντιστάθμιζε τις απώλειες.

Επιπλέον, η μείωση του φορολογικού συντελεστή νομικών προσώπων έως 10 ποσοστιαίες μονάδες θα αύξανε τα κέρδη μετά φόρων και λογικά θα είχε θετική επίδραση στις ιδιωτικές επενδύσεις, αν και είναι δύσκολο να εκτιμηθεί η επίπτωση.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του αναφορικά με το ύψος των φορολογικών συντελεστών που θα έπρεπε να εφαρμοσθούν μετά τη μείωση του αφορολόγητου.

Όμως, το πολιτικό προσωπικό έχει αποδείξει ότι ασκεί φορολογική πολιτική με κριτήριο την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους και τη μεγιστοποίηση των εσόδων, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην εθνική οικονομία.

Παρ’ όλα αυτά θεωρούμε ότι οι προτάσεις του ΔΝΤ για τους φόρους είναι λογικές και θα πρέπει να τύχουν της δέουσας προσοχής.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.