Τα παίγνια με τους αριθμούς για το χρέος και η επόμενη κρίση

Οι ζητιάνοι δεν έχουν επιλογές, τονίζουν οι Αγγλοσάξονες. Η ανάλυση χρέους του ESM με τα τρία σενάρια δείχνει ότι ίσως θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη φάση της ελληνικής κρίσης για να υπάρξει ρεαλισμός.

Δημοσιεύθηκε: 25 Μαΐου 2017 - 07:54

Dr Money

Τα παίγνια με τους αριθμούς για το χρέος και η επόμενη κρίση

Δεν κομίζουμε γλαύκα ες Αθήνας.

Η στάση της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Φινλανδίας και δευτερευόντως της Αυστρίας απέναντι στη χώρα δείχνει ότι αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των μέτρων στην ελληνική οικονομία.

Εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι η επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων, ώστε να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων που δάνεισαν.

Φυσικά, η ευθύνη για το γεγονός ότι η Ελλάδα πήγε σε μνημόνια και παρέμεινε σε αυτά βαρύνει συγκεκριμένες ελληνικές κυβερνήσεις και εκείνους που τις ψήφισαν αφού έχουμε δημοκρατικό καθεστώς.

Εμείς πήγαμε στους Ευρωπαίους δανειστές-εταίρους με απλωμένο το χέρι, δεν ήλθαν αυτοί σε μας, χωρίς φυσικά αυτό να δικαιολογεί την τιμωρητική διάθεση των προαναφερθέντων.

Η ανάλυση χρέους του ESM με τα τρία σενάρια επιβεβαιώνει την «πολιτικοποίηση» κάποιων αριθμών, π.χ. μακροχρόνιος ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μια 5ετία.

Οι υποθέσεις για τον μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας «παίζουν» γύρω από το 1%, που είναι πλέον η επίσημη θέση του ΔΝΤ.

Να υπενθυμίσουμε ότι το Ταμείο είχε αναθεωρήσει καθοδικά στο 1,25% τον μακροχρόνιο ρυθμό ανάπτυξης στη δική του ανάλυση χρέους (DSA) το καλοκαίρι του 2016, επικαλούμενο την πλημμελή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων από ελληνικής πλευράς.

Όμως, το ΔΝΤ δεν σταμάτησε εκεί καθώς υποβάθμισε κι άλλο μετέπειτα την πρόβλεψή του στο 1% ετησίως, που αποτελεί πλέον το βασικό του σενάριο.

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ συσχετίζουν την τελευταία υποβάθμιση και με τις απαιτήσεις της Ευρωζώνης για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ως προς το ΑΕΠ στο μέλλον.

Η ελληνική δημοσιονομική ιστορία δεν δικαιώνει τις αισιόδοξες εκτιμήσεις της Ευρωζώνης για τη διατήρηση υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων επί σειρά ετών.

Η επίκληση των παραδειγμάτων άλλων ευρωπαϊκών χωρών που τα κατάφεραν όπως κάνει η ανάλυση του ESM θα πρέπει να εξετασθεί ξεχωριστά.

Η διεθνής επέκταση της Nokia έπαιξε σημαντικό ρόλο στις καλές επιδόσεις της φινλανδικής οικονομίας την περίοδο των υψηλών πλεονασμάτων.

Αυτό φαίνεται από τις φτωχές επιδόσεις της Φινλανδίας μετά την πώληση της Νokia.

Είναι σαφές ότι οι αναλύσεις χρέους είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Όπως αναφέραμε χθες, δεν μπορεί να λάβει κανείς σοβαρά τις προβλέψεις δεκαετιών, όταν το πρόσφατο παρελθόν διδάσκει ότι δεν υπήρξαν σωστές προβλέψεις για τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας των επόμενων λίγων χρόνων.

Τουλάχιστον κατανοούμε από τα γραφόμενα του Reuters για την ανάλυση του ESM ότι τα μέτρα ελάφρυνσης θα εφαρμοσθούν στο σύνολο των θεσμικών ευρωπαϊκών δανείων προς την Ελλάδα και όχι μόνο στα δάνεια του EFSF/ESM όπως αναφέρει το Eurogroup του Μαΐου του 2016.

Θεωρητικά, η ελάφρυνση θα μπορέσει να εφαρμοσθεί σε δάνεια ύψους 200 δισ. ευρώ και πλέον -μαζί με τα προβλεπόμενα από τον ESM- αντί των 96 δισ. του EFSF.

Eπίσης, είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν έχουν πρόβλημα να επεκτείνουν κι άλλο τη διάρκεια των δανείων.

Όμως, η υπόθεση για «ταβάνι» στο επιτόκιο δανεισμού στο 1% είναι μάλλον προβληματική.

Όχι τόσο για το κόστος της μετατροπής των δανείων από κυμαινόμενο σε σταθερό επιτόκιο.

Αυτό μπορεί να καλυφθεί από τα λεφτά του προγράμματος του ESM που περισσεύουν, π.χ. τα 20 δισ. των τραπεζών.

Οσο από τον χρόνο που θα χρειασθεί για τη μετατροπή, π.χ. χρήση παραγώγων, με δεδομένο το μεγάλο μέγεθος των δανείων σε συνάρτηση με τις συνθήκες που θα επικρατούν στην αγορά και την προσοχή που θα δοθεί, ώστε να μη θιγεί από τη διαδικασία η πιστοληπτική διαβάθμιση του ESM.

Κοινώς, ένας χρόνος ίσως δεν είναι αρκετός και τα δεδομένα στην αγορά μπορεί να αλλάξουν αρκετά, καθιστώντας μη ρεαλιστικό το επιτόκιο του 1%.

Αναμφισβήτητα, η ελληνική κρίση βρίσκεται υπό έλεγχο εδώ και καιρό.

Όμως, ρεαλιστική λύση στο ελληνικό ζήτημα δεν έχει δοθεί.

Και ούτε πρόκειται, όπως όλα δείχνουν.

Μακάρι να κάνουμε λάθος.

Όμως, ίσως χρειασθεί μια νέα αναζωπύρωση της ελληνικής κρίσης, για να πεισθούν οι δανειστές να κάνουν πιο ρεαλιστικές τις υποθέσεις τους στην ανάλυση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.