H «γαλλική» πρόταση για το χρέος μπάζει νερά

Οι εκπρόσωποι των θεσμών συμφωνούν.

Η επονομαζόμενη «γαλλική πρόταση» δεν είναι νέα και δεν είναι γαλλική. Όπως αναφέρουν σε κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους, η ανωτέρω πρόταση είχε πέσει στο τραπέζι παλαιότερα από άλλους και απλά επανήλθε τώρα στο προσκήνιο από τους Γάλλους.

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρ. Λεμέρ αναφέρθηκε χθες περιληπτικά στον μηχανισμό ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που προτείνει. Σύμφωνα με το Euro2day.gr, ο ίδιος τόνισε: «Θέλουμε να εφαρμοστεί ένας μηχανισμός που θα αναθεωρήσει μία σειρά παραμέτρων ως προς τη λειτουργία της αύξησης της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Πρέπει να εφαρμόσουμε έναν μηχανισμό ευέλικτο-ήπιο (souplesse), διότι ο κάθε οργανισμός έχει τις δικές του εκτιμήσεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και η μία μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με την άλλη. Aυτός ο μηχανισμός θα μας επιτρέψει, με βάση ρεαλιστικά αποτελέσματα ανάπτυξης, να αναθεωρήσουμε κάποιους αριθμούς για το ελληνικό χρέος. Αυτός είναι ένας μηχανισμός ήπιος-ευέλικτος, που μπορεί να ταιριάζει σε όλους».

Πράγματι, ο προτεινόμενος μηχανισμός επιχειρεί να γεφυρώσει τη διαφορά στην εκτίμηση για τον μακροχρόνιο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας μεταξύ του ΔΝΤ, που τον τοποθετεί στο 1%, και των ευρωπαϊκών θεσμών, που τον τοποθετούν στο 1,3%.

Η διαφορά είναι μόλις 0,3% αλλά σε βάθος χρόνου, π.χ. μέχρι το 2060 ή το 2070, αυτή η μικρή διαφορά βγάζει το ελληνικό χρέος μη διαχειρίσιμο μέσω της ανάλυσης φερεγγυότητας (DSA).

Όμως υπάρχουν μια σειρά από ερωτήματα που αφορούν στον προτεινόμενο μηχανισμό διαχείρισης του χρέους και στη σύνδεσή του με την πορεία της οικονομίας.

Κατ’ αρχάς, ποιο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) θα πρέπει να χρησιμοποιείται στους υπολογισμούς.

Το ονομαστικό ή το πραγματικό ΑΕΠ;

Επίσης, θα πρέπει να διευκρινισθεί αν ο μηχανισμός θα βασίζεται στα στοιχεία των προηγούμενων ετών (backward  looking) ή στις προβλέψεις για το μέλλον (forward looking). Η γαλλική πρόταση φέρεται να στηρίζεται στον κινητό μέσο όρο των τελευταίων 5 ή 10 ετών, με τον οποίο θα συγκρίνεται η πραγματική επίδοση της οικονομίας.

Υπό αυτή την έννοια, ο μηχανισμός «κοιτάζει προς τα πίσω». Όμως, η ελληνική οικονομία είναι σε ύφεση από το 2008 και επομένως ο μέσος όρος γι’ αυτή την περίοδο θα είναι αρνητικός. Αν λοιπόν συγκριθεί με θετικό ρυθμό ανάπτυξης, δεν θα συντρέχει λόγος ενεργοποίησης των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους για κάμποσα χρόνια.

Επιπλέον, η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα πρέπει να γίνεται αυτόματα κάθε φορά που ο ρυθμός ανάπτυξης υστερεί σε σχέση με τον ρυθμό αναφοράς για να είναι αξιόπιστος και αποτελεσματικός στα μάτια των αγορών.

Ακόμη κι αν γίνεται αυτόματα, γεννάται ένα άλλο ερώτημα: Θα είναι ισχυρά ή  αδύναμα τα μέτρα ελάφρυνσης; Θα είναι επαρκή για να μειώσουν το ελληνικό χρέος;

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα που υπάρχουν αναφορικά με τον «γαλλικό» μηχανισμό διαχείρισης του χρέους και τα οποία χρήζουν απάντησης με την οποία θα συμφωνούν όλοι οι δανειστές. Κι όλα αυτά λίγες μέρες πριν από το Eurogroup, στο ανακοινωθέν του οποίου η Γαλλία επιθυμεί να υπάρχει αναφορά στον ανωτέρω μηχανισμό.

Στο τέλος της ημέρας, όπως λένε οι αγγλοσάξονες, το ζήτημα καταλήγει σ’ ένα απλό ερώτημα. Ποιο είναι το μέγεθος της ελάφρυνσης του χρέους που επιθυμούν να δώσουν οι πιστωτές;