Στις καθυστερήσεις γίνονται... ατυχήματα

H κυβέρνηση έχει την επιλογή και την ευθύνη είτε να συμφωνήσει με τους Ευρωπαίους πιστωτές στο Eurogroup, είτε να πάει το θέμα στη Σύνοδο Κορυφής. Μόνο που στις καθυστερήσεις δεν βάζεις μόνο γκολ αλλά και τρως.

Δημοσιεύθηκε: 15 Ιουνίου 2017 - 08:00

Dr Money

Στις καθυστερήσεις γίνονται... ατυχήματα

Οι παίκτες στο τραπέζι του σημερινού Eurogroup έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους για το ελληνικό θέμα πριν καν ξεκινήσει η συνεδρίαση.

Η γερμανική πλευρά αποδέχεται την πρόταση για συμμετοχή του ΔΝΤ χωρίς άμεση χρηματοδότηση, μέχρις ότου διευθετηθεί το θέμα του χρέους, και την εκταμίευση της δόσης προς την Ελλάδα που συνδέεται με την αξιολόγηση.

Όμως, δεν επιθυμεί να συζητήσει από τώρα τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους αλλά προς το τέλος του προγράμματος, αν χρειασθεί.

Επιπλέον, δεν εμφανίζεται να είναι αντίθετη σε κάποιες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να υποστηριχθούν χρηματοδοτικά από κοινοτικούς και άλλους πόρους.

Η γαλλική πλευρά προσέρχεται στο Eurogroup με την πρόταση για σύνδεση της εξυπηρέτησης του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης και μια γενικόλογη τοποθέτηση υπέρ μιας ξεκάθαρης λύσης στο ζήτημα του χρέους.

Το ΔΝΤ επιδιώκει τόσο την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, όσο και την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους, με ταυτόχρονη σταδιακή απεμπλοκή του από την Ελλάδα.

Η επί της αρχής έγκριση ενός προγράμματος για την Ελλάδα χωρίς δάνειο μέχρι νεωτέρας βολεύει το Ταμείο, αφού δεν μπορεί να κατηγορηθεί πως υπονομεύει το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης.

Η ελληνική πλευρά επιδιώκει να πάρει μια ενισχυμένη δόση και να διευκρινισθούν τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους όσο χρειάζεται, ώστε να βγάλει η ΕΚΤ το ελληνικό χρέος φερέγγυο και να βάλει τα ελληνικά χρεόγραφα στο QE.

Είναι προφανές ότι η ελληνική πλευρά είναι ο αδύναμος παίκτης και η γερμανική ο πιο ισχυρός.

Ο ισχυρός έχει διαμηνύσει πως το ελληνικό θέμα θα παραπεμφθεί εκ νέου στο Eurogroup του Ιουλίου, αν δεν υπάρξει συμφωνία σήμερα και η χώρα μας προκρίνει να το θέσει στη Σύνοδο Κορυφής.

Είναι μια προειδοποίηση που ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοηθεί και θα πρέπει να «ζυγισθεί», συνυπολογίζοντας τα αρνητικά και τα δυνητικά θετικά.

Στα αρνητικά συγκαταλέγονται η αβεβαιότητα για την αποπληρωμή των υποχρεώσεων του Ιουλίου, το άσχημο κλίμα και οι επιπτώσεις στην οικονομική δραστηριότητα και φυσικά το κούνημα του μαντιλιού στο QE για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Στα δυνητικά θετικά συγκαταλέγεται μια ενδεχόμενη υποχώρηση των Γερμανών στο θέμα του χρέους, με την παρότρυνση της Γαλλίας.

Όμως, δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.

Πολύ περισσότερο όταν κανείς δεν θέλει να του χαλάνε το ντεμπούτο σε Συνόδους Κορυφής της ΕΕ, όπως ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν.

Κάποιος μπορεί να κατανοήσει το ανέβασμα των τόνων και των έμμεσων απειλών από την ελληνική πλευρά ενόψει του Eurogroup, με στόχο τη μεγιστοποίηση των ωφελειών.

Όμως, η στάση της ελληνικής πλευράς δεν μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν στο Eurogroup, αν πραγματικά πιστεύει ότι το Βερολίνο εννοεί αυτά που λέει και θα επιβάλει τη θέση του.

Αρα, η λογική υπαγορεύει την ολοκλήρωση της συμφωνίας στο σημερινό Eurogroup με κάποια γλυκαντικά, π.χ. μεγαλύτερη δόση, οι επενδύσεις στις υποδομές κ.τ.λ.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.