Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους

Το χθεσινό δημοσίευμα του Bloomberg αποκαλύπτει πως το αποτέλεσμα και οι εντυπώσεις από την έξοδο της χώρας στις αγορές θα ήταν καλύτερα, αν η επικοινωνιακή διαχείριση αντανακλούσε τη διαφορετικότητα του εγχειρήματος.

Δημοσιεύθηκε: 20 Ιουλίου 2017 - 07:45

Dr Money

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους

Πριν τις εθνικές εκλογές του 2007, η τότε κυβέρνηση Καραμανλή σκέφθηκε πως θα μπορούσε να διαχειρισθεί το σκάνδαλο με τα δομημένα κρατικά ομόλογα που είχαν αγοράσει τα Ταμεία με τις ίδιες μεθόδους και τρόπους όπως άλλα ζητήματα.

Εκανε λάθος, όπως η ίδια διαπίστωσε εκ των υστέρων.

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ έκανε την περίοδο πριν το μνημόνιο του 2010 παρόμοια λάθη και μάλιστα με σοβαρότερες επιπτώσεις, γιατί τα ποσά ήταν πολύ μεγαλύτερα και αφορούσαν το αξιόχρεο της χώρας σε περίοδο διεθνούς κρίσης.

Ποιος π.χ. δεν θυμάται τη ρήση του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανείζεται με βάρβαρα επιτόκια, όπου βάρβαρο ήταν ένα επιτόκιο της τάξης του 6,10% για 10 χρόνια, σε μια περίοδο που τα επιτόκια ήταν αυξημένα;

Η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε τη δική της άσχημη εμπειρία το φθινόπωρο του 2014, με την «καθαρή» έξοδο στις αγορές.

Τα λέμε όλα αυτά χωρίς να θέλουμε να ψέξουμε κανέναν, αλλά για να επισημάνουμε κάτι άλλο.

Θέματα που άπτονται των αγορών θα πρέπει να τα διαχειρίζονται άτομα που κατανοούν τις αγορές και τα χρηματοοικονομικά προϊόντα και κυρίως τις συνέπειές τους για την οικονομία και την πολιτική σκηνή.

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά;

Απλά, μας ήλθαν στο μυαλό, διαβάζοντας το χθεσινό δημοσίευμα του Bloomberg για τα αίτια της καθυστέρησης στο εγχείρημα εξόδου της Ελλάδας στις αγορές.

Το ξένο πρακτορείο ισχυρίζεται, επικαλούμενο πηγές του, πως το πλαφόν στο ελληνικό δημόσιο χρέος που αναφέρεται στα έγγραφα της συμφωνίας επί της αρχής μεταξύ Ελλάδας και Ταμείου για την είσοδο του τελευταίου στο νέο ελληνικό πρόγραμμα δεν επιτρέπει στη χώρα να εκδώσει νέο χρέος.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε πως το ΔΝΤ δεν ήταν θερμά διακείμενο απέναντι στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας στις αγορές, τουλάχιστον αυτή την περίοδο.

Κι αυτό γιατί θεωρούσε πως η κυβέρνηση θα κοίταγε να ικανοποιήσει την πελατεία της και θα υπήρχε λιγότερη πίεση για μεταρρυθμίσεις.

Το δημοσίευμα πάει ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι η συμφωνία μπλοκάρει ουσιαστικά την έξοδο καθώς την περιορίζει πρακτικά σε μια ανταλλαγή του νέου 5ετούς ομολόγου με εκείνο του Απριλίου του 2014 το οποίο λήγει το 2019, που είναι πρακτικά άσκηση διαχείρισης παθητικού (liability management).

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα είχε αντλήσει έσοδα ύψους 3,5 δισ. ευρώ από την πώληση των 5ετών ομολόγων το 2014.

Όμως, ο περιορισμός της συναλλαγής σε μια ανταλλαγή ομολόγων (swap) χωρίς να μπαίνει φρέσκο χρήμα, καθιστά ουσιαστικά τη χώρα όμηρο ορισμένων παλαιών ομολογιούχων που θα ζητούν υψηλές αποδόσεις.

Ισως υψηλότερες αποδόσεις από το 4,95% που έβγαλε η έκδοση του 2014, αν προστεθεί το εκτιμώμενο περιθώριο για ράλι στη δευτερογενή αγορά ομολόγων που είθισται να δίνεται.

Ισως η κυβέρνηση θεωρεί πως αυτό δεν τη βολεύει πολιτικά και αναζητά κάποια λύση.

Η περαιτέρω συμπίεση των αποδόσεων του 10ετούς και του 2ετούς ελληνικού ομολόγου στη δευτερογενή αγορά θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει.

Υπό αυτή την έννοια, η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει στάση αναμονής, ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο από πλευράς απόδοσης.

Όμως, το τελευταίο δίνει την εικόνα της κωλυσιεργίας.

Από την άλλη πλευρά, το Reuters αναφέρθηκε χθες στην έκδοση νέου ομολόγου που περιμένει την έγκριση των δανειστών και το οποίο θα μπορούσε να είναι μέρος της άσκησης διαχείρισης παθητικού.

Κοινώς, swap συν πώληση του νέου ομολόγου σε τρίτους επενδυτές.

Όλα αυτά δημιουργούν σύγχυση και αβεβαιότητα και θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, αν υπήρχε καλύτερη ενημέρωση που δεν χρειαζόταν να μπει σε λεπτομέρειες, για ευνόητους λόγους, εδώ και καιρό.

Όμως, αυτό δεν συνέβη.

Γι’ αυτό και μια κίνηση όπως η έξοδος στις αγορές, που θα μπορούσε να βελτιώσει το κλίμα, τείνει να χάσει τη λάμψη της και δυνητικά θα μπορούσε να γίνει μειονέκτημα για την κυβέρνηση, αν δεν προχωρήσει.

Οποιος κι αν είναι ο λόγος.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.