Η μουσική παίζει ακόμη, όμως το πάρτι κάποτε τελειώνει

Αρκετοί προβληματίζονται για τις επιπτώσεις που θα έχει στις αποδόσεις των ομολόγων το τέλος των αγορών του QE της ΕΚΤ. Πιο πολύ κι από αυτό θα έπρεπε να ανησυχούν με κάτι άλλο.

Δημοσιεύθηκε: 16 Αυγούστου 2017 - 07:36

Dr Money

Η μουσική παίζει ακόμη, όμως το πάρτι κάποτε τελειώνει

H Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα της ευρωζώνης με υψηλό δημόσιο χρέος.

Η Ιταλία και η Πορτογαλία με 133% και 130% του ΑΕΠ αντίστοιχα ανήκουν επίσης στο κλαμπ των χωρών με μεγάλο χρέος.

Οι αγορές δεν έχουν ασχοληθεί μαζί τους γιατί το κόστος δανεισμού τους έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια χάρη, κυρίως, στο πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων (PSPP ή QE).

Ως γνωστόν οι κανονικές χώρες δανείζονται από τις αγορές για να καλύψουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος που λήγει, π.χ. δάνεια, ομόλογα, έντοκα γραμμάτια.

Χώρες που δεν μπορούν να το κάνουν, όπως η Ελλάδα, προσφεύγουν σε διεθνείς οργανισμούς, π.χ. το ΔΝΤ, για θεσμικά δάνεια που φέρουν χαμηλότερα επιτόκια.

Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, η ΕΚΤ αγοράζει περισσότερα κρατικά ομόλογα από εκείνα που εκδίδουν οι χώρες της ευρωζώνης για να χρηματοδοτήσουν το έλλειμμα του προϋπολογισμού τους.

Αυτό σημαίνει πως οι ιδιώτες επενδυτές και κερδοσκόποι είναι, σε γενικές γραμμές, καθαροί πωλητές υπό την έννοια ότι αγοράζουν λιγότερα νέα κρατικά ομόλογα από τα παλιά που διακρατούσαν και λήγουν.

Το τελευταίο εξηγεί την συμπίεση των αποδόσεων των ομολόγων στην αγορά καθώς οι μεν χώρες έχουν περιορίσει τα ελλείμματά τους, η δε ΕΚΤ αγοράζει περισσότερα ομόλογα από εκείνα που δικαιολογεί η χρηματοδότηση των ελλειμμάτων.

Η συμπίεση των αποδόσεων μεταφράζεται σε χαμηλότερο κόστος δανεισμού για τις χώρες.

Επιπλέον, δίνει στις χώρες την δυνατότητα να δανεισθούν για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα με αποτέλεσμα να μειώνονται οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες και να μειώνεται ο κίνδυνος αναχρηματοδότησης από μια απότομη άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων στην αγορά.

Αυτό το τοπίο έχει βοηθήσει ιδιαίτερα πολύ χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος όπως η Ιταλία και η Πορτογαλία.

Υπο την ίδια έννοια, αυτές οι χώρες είναι πιθανό να είναι οι μεγάλες χαμένες όταν η ΕΚΤ αρχίσει να μειώνει τις αγορές ομολόγων μέχρι να τις μηδενίσει.

Όμως, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι το τέλος του QE δεν θα οδηγήσει τις αποδόσεις των ομολόγων σε μη διατηρήσιμα υψηλά επίπεδα.

Πάντως, η άνοδος του κόστους δανεισμού θα καταστήσει τις ανωτέρω χώρες πιο ευάλωτες καθώς θα πρέπει να αναχρηματοδοτούν το χρέος τους που λήγει με υψηλότερα επιτόκια.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό το ύψος των ετήσιων χρηματοδοτικών αναγκών τους όπως άλλωστε και της Ελλάδας για το οποίο υπάρχει πρόβλεψη να περιορισθεί στο 15% του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα.

Σημειώνεται πως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Πορτογαλίας θα αυξηθούν στο 19% του ΑΕΠ μέχρι το 2021.

Ακόμη λοιπόν κι αν το τέλος του QE οδηγήσει σε περιορισμένη αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων, χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία, θα είναι ευάλωτες στις διακυμάνσεις της ψυχολογίας των συμμετεχόντων στην αγορά.

Μπορεί λοιπόν το τέλος του QE της ΕΚΤ να αποτελεί μια πρόκληση για όλες τις χώρες της ευρωζώνης, το μεγαλύτερο εμπόδιο μπορεί να προέλθει από αλλού, αυξάνοντας δραματικά το κόστος αναχρηματοδότησης του χρέους τους.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.