Το σενάριο για μαξιλάρι ασφαλείας στις τράπεζες!

Το ΔΝΤ και η ΕΚΤ μπορεί να τα βρήκαν στον έλεγχο του δανειακού χαρτοφυλακίου των ελληνικών τραπεζών όπως δήλωσε ο Τόμσεν. Όμως, αυτό δεν είναι the end of story. Τι άλλο συζητείται πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Δημοσιεύθηκε: 29 Σεπτεμβρίου 2017 - 07:58

Dr Money

Το σενάριο για μαξιλάρι ασφαλείας στις τράπεζες!

Στο ευρύ κοινό δεν είναι γνωστό.

Όμως, η ελληνική πλευρά και οι δανειστές βρίσκονται ήδη σε επαφή και συζητούν τι μορφή θα έχει η επόμενη μέρα μετά το τέλος του 3ου οικονομικού προγράμματος, το καλοκαίρι του 2018.

Η υγεία του εγχώριου τραπεζικού συστήματος είναι ανάμεσα στα θέματα που έχουν θιγεί, με αποκορύφωμα τη διχογνωμία μεταξύ του ΔΝΤ και της ΕΚΤ για τα διαγνωστικά τεστ των ελληνικών τραπεζών.

Όπως γνωστοποίησε χθες ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, το ΔΝΤ αποδέχθηκε τη θέση της ΕΚΤ για τη διεξαγωγή εμπροσθοβαρών stress tests στις ελληνικές τράπεζες το 2018.

Σε συνδυασμό π.χ. με την αξιολόγηση του προβληματικού ενεργητικού (TAR), οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του λογιστικού προτύπου IFRS 9 κ.τ.λ.

Με μια πρώτη ματιά, μοιάζει για υπαναχώρηση του ΔΝΤ από την αρχική θέση του για έλεγχο της ποιότητας του ενεργητικού (AQR) των ελληνικών τραπεζών και την κεφαλαιακή τους ενίσχυση κατά 10 δισ. ευρώ μίνιμουμ από τα αδιάθετα κεφάλαια του προγράμματος, στην οποία είχε αναφερθεί ο εκπρόσωπος Τύπου Τζέρι Ράις.

Να σημειώσουμε -γιατί πολλοί το λησμονούν- ότι το AQR αποτελεί μέρος του Stand-By Arrangement για την Ελλάδα, που το ΔΣ του ΔΝΤ ενέκρινε επί της αρχής τον περασμένο Ιούλιο.

Όμως, το θέμα δεν τελειώνει εδώ.

Στις συζητήσεις που έχουν γίνει, έχει πέσει στο τραπέζι το σενάριο να χρησιμοποιηθούν τα 10 δισ. ευρώ του προγράμματος αλλά όχι με τον τρόπο που ήθελε αρχικά το ΔΝΤ.

Μάλιστα, η ΕΚΤ εμφανίζεται ανοικτή να συζητήσει το θέμα και να μην έχει αντίρρηση.

Περί τίνος πρόκειται;

Ως γνωστόν, οι αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις αποτελούν σημαντικό μέρος των εποπτικών κεφαλαίων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών και χρησιμοποιούνται για τον συμψηφισμό με ζημίες τους, π.χ. από το κούρεμα των ομολόγων (PSI).

Οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα να συμψηφίσουν κάποιες από αυτές τις ζημίες με φόρο που θα έπρεπε να καταβάλουν σε βάθος 30ετίας.

Όμως, σε περίπτωση που κάποια τράπεζα δεν μπορεί, π.χ. τεθεί σε εκκαθάριση, το δημόσιο θα πρέπει να καλύψει το ποσό του αναβαλλόμενου φόρου.

Όμως, το δημόσιο ίσως δεν μπορεί να το πράξει, γιατί έχει χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση και ίσως δεν έχει επαρκή πρόσβαση στις αγορές για χρηματοδότηση.

Οι αγορές γνωρίζουν όλα αυτά και θα αισθάνονταν πιο άνετα αν ήξεραν πως το δημόσιο έχει πρόσβαση σε μια δεξαμενή κεφαλαίων.

Η ιδέα είναι να χρησιμοποιηθούν τα 10 δισ. ευρώ ή κάποιο άλλο ποσό ως μαξιλάρι για τέτοιες περιπτώσεις.

Οι υποστηρικτές της άποψης θεωρούν πως κάτι τέτοιο θα ενίσχυε περισσότερο την αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος, αναβαθμίζοντας έμμεσα την ποιότητα των κεφαλαίων των τραπεζών.

Δεν μπορούμε να προδικάσουμε τι θα γίνει στο τέλος.

Εκείνο που μπορούμε να πούμε είναι πως η πρόταση έχει πέσει στο τραπέζι και η ευρωπαϊκή πλευρά τη θεωρούσε λογική.

Φυσικά, όλοι ίσως δεν λογαριάζουν τον ξενοδόχο καθώς τα 10 δισ. ευρώ θα προστεθούν στο χρέος.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.