Oι αγορές, το ράλι και το μάθημα του 1962

Η ελληνική αγορά αντιμετωπίζει τραπεζικά εμπόδια. Όμως, οι «ταύροι» έχουν το πάνω χέρι σε μεγάλες αγορές που είναι κοντά σε ιστορικά υψηλά. Η κατάσταση μοιάζει αρκετά με μια άλλη, που οι «αρκούδες» χαμογέλασαν. To Kennedy Slide.

Δημοσιεύθηκε: 4 Οκτωβρίου 2017 - 07:54

Dr Money

Oι αγορές, το ράλι και το μάθημα του 1962

Η αβεβαιότητα που υπάρχει για το αποτέλεσμα των διαγνωστικών και άλλων τεστ στα οποία θα υποβληθούν οι ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ πληγώνει τις μετοχές τους και κατ’ επέκταση το Χρηματιστήριο της Αθήνας.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η μερική ή ολική άρση της αβεβαιότητας που συνδέεται με τα τεστ αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη των τραπεζικών μετοχών και της ελληνικής κεφαλαιαγοράς γενικότερα.

Όμως, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα μεγάλα χρηματιστήρια του εξωτερικού.

Ο S&P 500, o Nasdaq και ο Russell 2000 στις ΗΠΑ βρίσκονται σε ιστορικά υψηλά, μπαίνοντας στο τελευταίο τρίμηνο του 2017.

Τα ισχυρά εταιρικά κέρδη δίνουν τον τόνο ενώ το ρεπουμπλικανικό σχέδιο για την αναμόρφωση της φορολογίας που ανακοινώθηκε την προηγούμενη Τετάρτη σιγοντάρει.

Η εμπιστοσύνη των CEO βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο από το 2006, που πολλοί θεωρούν πρόδρομο αύξησης στις κεφαλαιουχικές επενδύσεις.

Οι ανησυχίες για τα γεωπολιτικά, π.χ. Βόρειο Κορέα, προκαλούν συχνά αρρυθμίες αλλά δεν έχουν αλλάξει την ανοδική τάση της αγοράς.

Oύτε οι εκροές από τα αμερικανικά αμοιβαία κεφάλαια που συνοδεύονται από εισροές στα ευρωπαϊκά και εκείνα των αναδυόμενων αγορών, μερικώς λόγω του χάσματος που υπάρχει στις αποτιμήσεις, π.χ. μεταξύ ΗΠΑ και ευρωζώνης σε P/E.

Ούτε η σημερινή Fed φαίνεται να αποτελεί σοβαρό εμπόδιο παρά την επιθετική ανακοίνωση της 20ής Σεπτεμβρίου, που οδήγησε σε άνοδο των Fed funds futures.

Η άνοδος της απόδοσης του 10ετούς αμερικανικού κρατικού ομολόγου στο 2,37% δεν μπορεί να παραβλεφθεί, ούτε όμως η ισχυρή ζήτηση από το εξωτερικό καθώς το spread, με την απόδοση του αντίστοιχου γερμανικού και ιαπωνικού, έχει διευρυνθεί στα επίπεδα του 2016 και 2011 αντίστοιχα.

Κι όμως, μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, μερικοί επισείουν τις ομοιότητες του 2017 με το 1962 και τον κίνδυνο της «Διολίσθησης του Κένεντι» (Kennedy Slide) όπως αποκαλείται.

Η βουτιά της αγοράς επί προέδρου Τζον Κένεντι -η πρώτη πτώση της τάξης του 20% από το 1946- ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1962.

Όμως, ο δείκτης S&P 500 άρχισε να επιταχύνει τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, για να βρεθεί στο χαμηλότερο σημείο το φθινόπωρο και να σέρνεται μέχρι τις αρχές του 1963.

Από εκεί και πέρα, η αγορά ανέκαμψε, για να πιάσει ξανά το προηγούμενο ιστορικό υψηλό τον Σεπτέμβριο του 1963.

Η βουτιά του Κένεντι αψήφησε τέσσερα θεμελιώδη στοιχεία, που δεν συνδέονται συνήθως με πτώση των τιμών των μετοχών.

Ο πληθωρισμός ήταν υποτονικός, φθάνοντας στο 1,3% στο απόγειό του.

Η αμερικανική οικονομία αναπτυσσόταν με ισχυρούς ρυθμούς που έφθασαν το 4,4% το δεύτερο τρίμηνο του 1962 και το 7,4%, το πρώτο τρίμηνο.

Η νομισματική πολιτική της Fed δεν ήταν ούτε περιοριστική, ούτε επεκτατική, με το προεξοφλητικό επιτόκιο στο 3%.

Επιπλέον, τα credit spreads βρίσκονταν στο 1%, που ήταν το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 18 μηνών.

Ακόμη λοιπόν κι αν τα θεμελιώδη μακροοικονομικά στοιχεία δείχνουν καλά, μια βουτιά της αγοράς δεν μπορεί να αποκλεισθεί.

Μια εικόνα μπορεί να έχει κάποιος αν αντικαταστήσει το 1962 με το 2018, στο χρονοδιάγραμμα της πτώσης του Κένεντι.

Το θετικό σε μια τέτοια περίπτωση είναι πως η πτωτική αγορά δεν θα διαρκέσει πολύ.

Στο μέτρο που τα θεμελιώδη στοιχεία δεν επιδεινωθούν αρκετά.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.