Η «γραμμή» που χρειάζεται η Ελλάδα

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Ελλάδα προσέλκυσε χθες προσφορές κοντά στα 7 δισ. ευρώ για το 7ετές ομόλογο, με την απόδοση να διαμορφώνεται στο 3,5%.

Ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος έσπευσε να τονίσει ότι αποδείχθηκε πως η χώρα μπορεί να αντλεί νέα χρήματα υπό συνθήκες που δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν ιδανικές  στις διεθνείς  αγορές.

Από τη σκοπιά του, ο αρμόδιος τομεάρχης της ΝΔ Χρήστος Σταϊκούρας ανέφερε ότι «η κυβέρνηση δεν αντλεί τους διαθέσιμους από το πρόγραμμα πόρους, οι οποίοι προσφέρονται με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, πολύ χαμηλότερο από αυτό των αγορών».

Eίναι προφανές ότι η έκδοση του 7ετούς ομολόγου έγινε αντικείμενο πολιτικών διαξιφισμών.

Και οι δύο πλευρές έχουν εν μέρει δίκιο.

Ο υπουργός Οικονομικών έχει δίκιο να ισχυρίζεται ότι αντλήθηκαν λεφτά σε μια συγκυρία που δεν ήταν η καλύτερη στις αγορές. Όμως, η παρατήρηση του κ. Τσακαλώτου αφορά περισσότερο τα χρηματιστήρια και λιγότερο τις αγορές ομολόγων. Οι αποδόσεις των μεσομακροπρόθεσμων ομολόγων στις περισσότερες χώρες κινήθηκαν πτωτικά, με την Ελλάδα και δευτερευόντως την Πορτογαλία να αποτελούν εξαίρεση όπως δείχνουν τα στοιχεία.

Και ο κ. Σταϊκούρας έχει δίκιο όταν ισχυρίζεται πως η χώρα δανείζεται ακριβότερα σε σχέση με τα δάνεια του ESM.

Όμως, για να φύγει η Ελλάδα από τα μνημόνια θα πρέπει  να μάθει να αυτοχρηματοδοτείται από τις αγορές.

Από τη στιγμή που έχει χαμηλή πιστοληπτική διαβάθμιση και «τσαλακωμένο» παρελθόν, θα δανείζεται αρκετά ακριβότερα σε σύγκριση με τον ESM που αξιολογείται με «ΑΑΑ».

Ομως, σκοπός του σημερινού άρθρου δεν είναι να αναδείξει τις διαφορές των δύο προσεγγίσεων, δηλαδή  του αποθέματος ασφαλείας έναντι της προληπτικής πιστωτικής γραμμής.

Αν και έχουμε άποψη, που θα αναπτύξουμε σε άλλη στιγμή.

Ο σκοπός είναι άλλος. Να δείξει ότι η Ελλάδα χρειάζεται φθηνό χρήμα, ιδανικά από τον ESM, αλλά όχι για το απόθεμα ρευστότητας ή την προληπτική πιστωτική γραμμή.

Η χώρα χρειάζεται μια πιστωτική γραμμή για να αγοράζει παράγωγα χρηματοοικονομικά προϊόντα, π.χ. IRS, που θα μετατρέπουν σταδιακά το κομμάτι του δημόσιου χρέους που φέρει κυμαινόμενο επιτόκιο σε σταθερό.

Μ' αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να κλειδώσει, όσο είναι ακόμη καιρός, τα σημερινά χαμηλά επίπεδα επιτοκίων, καθιστώντας το δημόσιο χρέος πιο φερέγγυο.

Αυτό είναι πιο σημαντικό από την επιμήκυνση των λήξεων των δανείων που έχει λάβει και των ομολόγων που κυκλοφορούν, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Με το μισό περίπου του δημόσιου χρέους να φέρει σταθερό επιτόκιο και το άλλο μισό κυμαινόμενο, τα περιθώρια είναι ακόμη σημαντικά. 

Φυσικά, το ποσοστό του χρέους με σταθερό επιτόκιο αναμένεται να αυξηθεί κι άλλο από τα δάνεια του ESM που θα λάβει η Ελλάδα μέχρι το τέλος του μνημονίου.

Όμως, αυτό δεν αρκεί.

Χρειάζεται κάτι πιο δραστικό να γίνει και αυτό μεταφράζεται σε μια πιστωτική γραμμή που θα της επιτρέψει να αγοράζει παράγωγα προϊόντα γι’ αυτό τον σκοπό. Αυτή η «γραμμή» είναι ίσως πιο σημαντική από οποιαδήποτε άλλη.

Dr. Money