Κουτρουμάνης: Λάθος η συζήτηση στο ασφαλιστικό από μηδενική βάση

Πώς πρέπει να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση και γιατί «κοστίζει» η άρνηση εφαρμογής ψηφισμένων νόμων. «Όχι» σε μείωση κύριων συντάξεων και νέες αλλαγές σε όρια ηλικίας. Τα δομικά προβλήματα, οι αδικίες και πού θα κριθεί η βιωσιμότητα.

Δημοσιεύθηκε: 18 Μαΐου 2015 - 07:49

Η ύφεση και η ανεργία απειλούν εκ νέου το ασφαλιστικό σύστημα σύμφωνα με τον πρώην υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιώργο Κουτρουμάνη, ο οποίος εκτιμά ότι αν αντιμετωπιστούν αυτές οι αιτίες το σύστημα θα ισορροπήσει, δεδομένου ότι τα δομικά του προβλήματα έχουν λυθεί.

Σχολιάζοντας την ατζέντα της διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών, υπογραμμίζει πως θα πρέπει να υπάρξουν αντιστάσεις -όσον αφορά την κύρια σύνταξη και τον τρόπο υπολογισμού της- αλλά και υποχωρήσεις ώστε να μην ανοίξει ο ασκός του Αιόλου.

Συγκεκριμένα, δηλώνει ότι «η κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να αντισταθεί σε οποιαδήποτε πίεση αφορά τη μείωση των κύριων συντάξεων», συμπληρώνοντας ότι τα περιθώρια για περαιτέρω μειώσεις έχουν εξαντληθεί. Υποστηρίζει ωστόσο ότι η κυβέρνηση λανθάνει μην εφαρμόζοντας το νόμο 3863 (Λοβέρδου-Κουτρουμάνη), ο οποίος στην τελική του μορφή θα ενεργοποιούνταν στις αρχές του 2015, καθώς αυτό δίνει το δικαίωμα στους δανειστές να απαιτήσουν εκ νέου αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα από μηδενική βάση.

Απαντά ότι επί υπουργίας του δεν τέθηκε ποτέ θέμα ρήτρας μηδενικού ελλείμματος για τις κύριες συντάξεις, συμπληρώνοντας ότι ένα τέτοιο αίτημα είναι αδύνατον να ικανοποιηθεί τη στιγμή που σήμερα η κρατική χρηματοδότηση των συντάξεων αντιστοιχεί περίπου στο 52% της συνολικής δαπάνης.

Όσον αφορά τον κίνδυνο μείωσης της συνταξιοδοτικής δαπάνης στο μέλλον, υποστηρίζει ότι αυτή την πρόβλεψη «δεν μπορεί να την απαντήσει κανείς ευθέως», γιατί ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξαρτάται από τις συνθήκες της πραγματικής οικονομίας. Εξηγεί πως χωρίς τις παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, το ασφαλιστικό έδειχνε πως θα κατέρρεε έως το 2017. Ωστόσο κρίνει πως τα δομικά του προβλήματα αντιμετωπίστηκαν και πως πλέον η απειλή προέρχεται από τη μεγάλη ύφεση της πραγματικής οικονομίας.

Υποστηρίζει επίσης πως στο κεφάλαιο των παραμετρικών αλλαγών τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί και οι περισσότερες παρεμβάσεις έχουν συντελεστεί.

Αναφέρει χαρακτηριστικά πως υπήρξε αδικία όσον αφορά τις μειώσεις που υπέστησαν οι συνταξιούχοι με υψηλή σύνταξη καθώς και ότι «το όριο συνταξιοδότησης στα 67 έτη είναι μια ακραία ρύθμιση».