O Mr Euro ζητά μέτωπο κατά Βερολίνου

O Ρομάνο Πρόντι απηύθυνε έκκληση για τη δημιουργία ενός κοινού μετώπου Ιταλίας, Γαλλίας και Ισπανίας απέναντι στο Βερολίνο, γεγονός που σύμφωνα με τον Άμπροουζ Έβανς-Πρίτσαρντ αντανακλά μια σταδιακή αλλαγή στάσης στις χώρες αυτές.

"Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία πρέπει να χτυπήσουν τις γροθιές τους στο τραπέζι, αλλά δεν το κάνουν γιατί αυταπατώνται πως μπορούν να τα καταφέρουν μόνες τους" δήλωσε ο κ. Πρόντι σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα Quotidiano Nazionale.

Αν η Γερμανία επιμείνει στην επιβολή της υφεσιακής πολιτικής στην Ευρώπη και το ευρώ διαλυθεί, με μια συναλλαγματική ισοτιμία στον Βορρά και μια στον Νότο, τότε η Γερμανία θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα, προειδοποίησε ο κ. Πρόντι.

"Η συναλλαγματική της ισοτιμία θα διπλασιαστεί και δεν θα πουλήσει ούτε μία Mercedes στην Ευρώπη. Οι Γερμανοί βιομήχανοι το γνωρίζουν αυτό, αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι μικρές αλλαγές που δεν αρκούν για να βάλουν τέλος στην κρίση", σημείωσε.

Να τονιστεί πως ο Ρομάνο Πρόντι ήταν ο πρωθυπουργός που προετοίμασε την Ιταλία για τη νομισματική ένωση τη δεκαετία του 1990 και προχώρησε ως πρόεδρος της Κομισιόν στην εισαγωγή του ευρώ.

Όπως αναφέρει ο Άμπροουζ Έβανς-Πρίτσαρντ στην Daily Telegraph, το γεγονός ότι ο "κύριος ευρώ" της Ιταλίας υιοθετεί μια τόσο επιθετική στάση απέναντι στο Βερολίνο αντανακλά τις τεκτονικές αλλαγές που συμβαίνουν στη "Λατινική Ευρώπη".

Ο αρθρογράφος της Telegraph υπογραμμίζει ότι ο κ. Πρόντι υποστήριξε ορθά στη συνέντευξή του πως τίποτα δεν θα αλλάξει από τη δημιουργία ενός μεγάλου σχηματισμού στη Γερμανία.

Οι Γερμανοί έχουν εμμονή με τον πληθωρισμό όπως οι έφηβοι με το σεξ

"Η κοινή γνώμη της Γερμανίας έχει πειστεί ότι οποιαδήποτε τόνωση για την ευρωπαϊκή οικονομία αποτελεί αδικαιολόγητη βοήθεια για τον ανεύθυνο Νότο" επισήμανε ο κ. Πρόντι. "Έχουν εμμονή με τον πληθωρισμό όπως οι έφηβοι έχουν με το σεξ. Δεν καταλαβαίνουν ότι το πραγματικό πρόβλημα σήμερα είναι ο αποπληθωρισμός, όπως λέω εδώ και έναν χρόνο", πρόσθεσε.

Σύμφωνα με τον κ. Πρίτσαρντ, εκεί βρίσκεται η ουσία του ευρωπαϊκού προβλήματος. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι μανιωδώς περιοριστικές γιατί κάθε απόφαση λαμβάνεται με βάση υπολογισμούς της θεωρίας των παιγνίων, την πεποίθηση του Βερολίνου ότι οι Νότιοι θα κλέψουν αν δεν ασκηθεί πάνω τους ασφυκτική πίεση.

Το παιχνίδι αυτό παίζει και η ΕΚΤ, σημειώνει ο κ. Πρίτσαρντ. Όπως τονίζει, δεν είναι πλέον μια κεντρική τράπεζα, αλλά ένας μοχλός άσκησης πολιτικής πίεσης. Η ΕΚΤ δεν προσπαθεί καν να επιτύχει τον στόχο του 2% για τον πληθωρισμό.

Ο κ. Πρίτσαρντ επικαλείται έκθεση που δημοσίευσε το 2013 η Richmond Fed και στην οποία σημειώνεται ότι:

"H EKT πρέπει να αρχίσει να αναγνωρίζει ότι τα προβλήματα της Ευρώπης δεν είναι μόνο διαρθρωτικά. Πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιεί τη νομισματική πολιτική ως μοχλό πίεσης για την επίτευξη διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και να δώσει τέλος στην πολιτική συρρίκνωσης".

Όπως γράφει ο κ. Πρίτσαρντ, ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός προειδοποίησε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει πάψει να λειτουργεί αποτελεσματικά και υπακούει μόνο στις εντολές της Γερμανίας.

"Σήμερα υπάρχει μόνο μια χώρα που έχει την εξουσία, η Γερμανία" τόνισε ο κ. Πρόντι.

Αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχτ 

Παράλληλα, ο κ. Πρόντι υπογράμμισε πως είναι προφανές εδώ και καιρό ότι η Ιταλία δεν μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο των δημόσιων οικονομικών της στις παρούσες συνθήκες. "Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ αυξάνεται για τρία χρόνια παρά τη λιτότητα. Είναι μια αποτυχημένη πολιτική" ανέφερε.

Οι παρατηρήσεις αυτές πηγαίνουν και πάλι στην καρδιά του προβλήματος, υποστηρίζει ο κ. Πρίτσαρντ. Η Ιταλία είναι ένας δημοσιονομικός άγιος, η μόνη μεγάλη χώρα που έχει σχεδόν μηδενικό πρωτογενές έλλειμμα για πάνω από 7 χρόνια και το 2013 σημείωσε πρωτογενές πλεόνασμα 2,5% του ΑΕΠ.

Ωστόσο, ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ συνεχίζει να αυξάνεται.

Αυτό οφείλεται καθαρά στον παρανομαστή του ΑΕΠ. Η συρρίκνωση του ονομαστικού ΑΕΠ έχει αναγκάσει την Ιταλία να εξυπηρετεί ένα τεράστιο χρέος σε μια συρρικνούμενη οικονομική βάση. Πρόκειται για μια κλασική παγίδα χρέους  - αποπληθωρισμού όπως περιγράφηκε από τον Ίρβινγκ Φίσερ το 1993, υπογραμμίζει ο κ. Πρίτσαρντ.

Ο κ. Πρόντι υποστήριξε πως πρέπει να αλλάξει η συνθήκη του Μάαστριχτ και το όριο του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα. "Είναι ηλίθιο που δεν έχει αλλάξει για είκοσι χρόνια. Ένα έλλειμμα 3% έχει νόημα σε ορισμένες περιπτώσεις, σε άλλες όμως πρέπει να είναι μηδέν και σε άλλες 4% ή 5%", επισήμανε.

Το Βερολίνο όμως αντί να αναθεωρήσει τη συνθήκη του Μάαστριχτ προχώρησε στο ακόμα πιο ηλίθιο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, παγιδεύοντας την Ευρώπη σε είκοσι χρόνια αποπληθωρισμού και ύφεσης, σημειώνει ο κ. Πρίτσαρντ.

Ο πρώην Ιταλός πρωθυπουργός κατηγόρησε τη Γερμανία ότι ζει στη «χώρα των θαυμάτων» και πιστεύει ότι μπορεί να έχει εμπορικό πλεόνασμα 7% με πληθωρισμό κοντά στο μηδέν χωρίς την ίδια ώρα να εμποδίζει την ανάκαμψη της ευρωζώνης.

Μια οικονομική πολιτική "Abenomics" για την Ευρώπη

Ο αρθρογράφος της Daily Telegraph υπενθυμίζει πως υποστηρίζει εδώ και καιρό ότι η Ελλάδα πρέπει μαζί με την Ιταλία, την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Ιταλία να αποκτήσουν μια ενιαία στρατηγική. "Μπορούν και πρέπει να χρησιμοποιήσουν από κοινού την πολιτική τους δύναμη για να επιβάλουν μια δημοσιονομική και νομισματική επεκτατική στρατηγική στην Ε.Ε., ένα Abenomics για την Ευρώπη" επισημαίνει.

Ο ίδιος θεωρεί ότι η πρωτοβουλία για ένα κοινό μέτωπο ενάντια στο Βερολίνο πρέπει να προέλθει από τη Γαλλία.

Ο Φρανσουά Ολάντ δεν δείχνει μέχρι σήμερα έτοιμος για μια τέτοια πρόκληση, αλλά η αύξηση της ανεργίας σε επίπεδα ρεκόρ και η δυσαρέσκεια των πολιτών για την κυβέρνησή του μπορεί να τον αναγκάσουν να γίνει πιο αποφασιστικός.

"Η Γερμανία μπορεί να ανακαλύψει σε μερικά χρόνια ότι ένας πληθωρισμός 3% και ένα μικρό μπαμ δεν είναι τελικά τόσο επώδυνα. Αλλά δεν μπορεί να δεχτεί το αποτέλεσμα αυτό, η πόρτα της εξόδου είναι ανοιχτή. Μπορεί να βγει από τη νομισματική ένωση" καταλήγει.