Όχι ξανά χαράτσι στα επιμελητήρια!

Σε μια σπάνιας έκτασης ομοφωνία, 185 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου υπέγραψαν τροπολογία για την επαναφορά της υποχρεωτικής συνδρομής των επιχειρήσεων στα επιμελητήρια. Η πολιτική συναίνεση περιλαμβάνει όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, από την αριστερά μέχρι τη λαϊκή δεξιά, ακόμα και αυτοπροσδιοριζόμενους φιλελεύθερους, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά ότι το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι πρωτίστως πολιτικό και όχι οικονομικό.

Αντιδραστικές απόψεις που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό προσωπικό, το οποίο υποκύπτει εύκολα στην υπεράσπιση συντεχνιακών συμφερόντων ομάδων που διαθέτουν επιρροή και δυνατότητες πίεσης. Οι εξαιρέσεις υπουργών, όπως ο κ. Χατζηδάκης στη συγκεκριμένη περίπτωση, μας εκπλήσσουν θετικά και αποδεικνύουν ότι υπάρχουν και πολιτικοί που τιμούν τον ρόλο τους.

Συμμετείχα στην επιτροπή για τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα και την απλοποίηση του ΚΦΑΣ, ένα σημαντικό έργο που αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός του 2014. Σε συζήτηση με εκπρόσωπο της Task force για το θέμα, μου ανέφερε ότι «στην Αγγλία οι συνδρομές είναι προαιρετικές για να είναι τα επιμελητήρια μας χρήσιμα». Αυτός ο κανόνας ισχύει παντού, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και στην Ελλάδα η μόνη περίπτωση που τα επιμελητήρια θα υποχρεωθούν να προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου, που όντως χρειάζονται οι επιχειρήσεις, είναι όταν οι συνδρομές τους γίνουν προαιρετικές. Όσο οι συνδρομές είναι υποχρεωτικές, οι διοικήσεις των επιμελητηρίων δεν έχουν κανένα κίνητρο να βελτιωθούν και οι συνδρομές θα εκλαμβάνονται (ορθώς) ως φόροι από τα μέλη που αισθάνονται όμηροι.

Τα επιμελητήρια είχαν μεταφέρει το κόστος της λειτουργίας τους (ανεξαρτήτως απόδοσης και αξιολόγησης) στις επιχειρήσεις και το κόστος ελέγχου πληρωμής της υποχρεωτικής συνδρομής-φόρου στην εφορία. Κατά τη θεώρηση βιβλίων και στοιχείων μιας επιχείρησης γινόταν έλεγχος για την πληρωμή της συνδρομής στο επιμελητήριο. Το απαρχαιωμένο μέτρο της θεώρησης καταργήθηκε από 1η/1/2014 μετά από προσπάθειες ετών, και τα επιμελητήρια διαβλέποντας σωστά ότι αυτή η ασφαλιστική δικλίδα είχε ημερομηνία λήξεως, φρόντισαν να αναλάβουν εργολαβικά το ΓΕΜΗ, μέσω του οποίου, εκτός από τα υπόλοιπα έσοδα, ελέγχουν και την πληρωμή της συνδρομής. Αλλιώς, αρνούνται εκβιαστικά να προσφέρουν τις απαραίτητες διαδικασίες στην επιχείρηση.

Το επιχείρημα ότι η συνδρομή αντιστοιχεί μόνο σε 3,5 ευρώ ημερήσια επιβάρυνση είναι παραπλανητικό. Πρόκειται για το γνωστό τρικ που χρησιμοποιούν οι ασφαλιστικές εταιρείες για να πείσουν κάποιον να υπογράψει ένα συμβόλαιο χωρίς να τρομάζει από την πραγματική επιβάρυνση, μετατρέποντας το ετήσιο ποσό σε ημερήσιο που είναι 365 φορές μικρότερο. Όλοι οι φόροι υπέρ τρίτων μπορούν να μεταφραστούν σε ημερήσια επιβάρυνση και όλοι θα φαίνονται ελάχιστοι (αν και μερικοί θα παρέμεναν τεράστιοι ακόμα και ως κλάσμα). Η ουσία όμως δεν αλλάζει με διαιρέσεις. Οι φόροι υπέρ (προνομιούχων ή προστατευόμενων) τρίτων που επιβάλλονται στους υπόλοιπους, εκτός από εμπόδιο στις επιχειρήσεις, δημιουργούν οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές στρεβλώσεις.

Είναι εντυπωσιακή και απογοητευτική ταυτόχρονα η απουσία αντιλόγου. Η μόνη εξαίρεση που έχω υπ' όψιν ήταν άρθρο του Π. Μανδραβέλη στην Καθημερινή. Ούτε ένας βουλευτής δεν τόλμησε να αρθρώσει αντίλογο.

Κοροϊδεύουμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας και κυρίως τους εαυτούς μας όταν ψηφίζονται νόμοι που απλοποιούν τις διαδικασίες ίδρυσης και λειτουργίας των εταιρειών, ελαχιστοποιώντας τα εμπόδια στην επιχειρηματικότητα και την επόμενη μέρα οι ίδιοι βουλευτές που τους είχαν ψηφίσει ζητούν να μην εφαρμοστούν.

Η δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για τις επιχειρήσεις και η απλοποίηση των διαδικασιών καθίστανται κοινότοπες διακηρύξεις κενές περιεχομένου όταν δεν υποστηρίζονται από τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές που υποχρεωτικά θα θίξουν κάποια συμφέροντα.

* Ο κ. Κων/νος Μαρκάζος είναι οικονομολόγος.